Kwestia rozumienia tekstu liturgicznego w twórczości Giovanniego Pierluigiego da Palestriny na przykładzie „Credo” z „Missa Papae Marcelli”

Abstract

W artykule analizie poddane zostało „Credo” ze słynnej „Missa Papae Marcelli” G. P. da Palestriny, która – według legendy – miała uratować muzykę wielogłosową przed usunięciem jej z kościołów. Problemem bowiem, który w kontekście muzyki sakralnej XVI w. wysuwał się na plan pierwszy, była kwestia rozumienia śpiewanego tekstu w dziełach chóralnych. Na przykładzie „Credo” Palestrina w mistrzowski sposób udowodnił, że tekst ordinarium i proprium missae może z łatwością dotrzeć do słuchaczy. Artykuł ukazuje, w jaki sposób kompozytor umiejętnie kształtuje poszczególne przebiegi wokalne każdego z głosów oraz w jak umiejętny sposób zachowuje czytelność śpiewanego tekstu. Przeprowadzona analiza pokaże, że w 6-głosowym „Credo” tylko niewiele ponad 21% to faktyczny sześciogłos.

The main subject of the following article is the analysis of “Credo” from the famous “Missa Papae Marcelli” by G.P. da Palestrina, which, according to the legend, was supposed to have saved polyphonic music from its removal from the churches. The key issue of sacred music of the 16th century was the problem of comprehension of sung texts in choral compositions. In “Credo”, Palestrina perfectly proved that the text of Proper chants of the Mass and Ordinary chants of the Mass (ordinarium and proprium missae) can easily reach the audience. The article illustrates how the composer skillfully shapes particular vocal courses of each of melodic voices, and how he capably preserves comprehensibility of the sung text. The conducted analysis shall reveal that in the six-voice “Credo”, the actual six-voice composition constitutes slightly over 21 per cent.