Studia Oecumenica, 2008, T. 8

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/30861

Przeglądaj

Przeglądaj Studia Oecumenica, 2008, T. 8 wg Autor "Chediath, Geevarghese"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 1 z 1
  • Miniatura
    Pozycja
    The Ecumenical Vision of Moran Mor Baselios Cyril Catholicos (1935-2007)
    Chediath, Geevarghese (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2008)
    Po przyjęciu pełnej kanonicznej jedności z Rzymem przez metropolitę Bethany Malankarskiego Kościoła Prawosławnego Mar Ivaniosa w 1930 r., ustanowiono katolicką hierarchię malankarską. Metropolita Mar Ivanios stał się pierwszym metropolitą Malankarskiego Kościoła Katolickiego. Metropolita Mar Baselios był jego drugim następcą i zarazem pierwszym Arcybiskupem Większym (od 2005 r.), czyli Katolikosem (wg tradycji indyjskiej i syryjskiej). Jak jego poprzednicy, Mar Baselios kontynuował ekumeniczne wysiłki zjednoczenia wszystkich chrześcijan indyjskich. Celem jego nie było wyrywanie jak największej liczby wiernych z ich własnych wspólnot, by powiększyć tę, której przewodził. Przeciwnie – głosił jedność Kościoła Chrystusowego, do której wezwani są wszyscy chrześcijanie, szczególnie ze Starożytnych Kościołów Apostolskich (katolicy, prawosławni, orientalni prawosławni, wierni Starożytnych Kościołów Wschodu). Uważał, że pomiędzy Starożytnymi Kościołami Apostolskimi nie ma podstawowych różnic we wierze, lecz różne rozłożenie akcentów. Wedle jego rozumienia, jedność nie oznacza jednolitości, a komunia Kościołów nie oznacza rozpłynięcie się jednego w drugim. Katolikos Mar Baselios widział podstawowe zadanie ekumenizmu w odzyskiwaniu jedności Kościoła przez gojenie ran podziału. Celem zaś jest osiągnięcie pełnej komunii wszystkich Kościołów Apostolskich. Mar Baselios do końca swych dni był aktywnym członkiem komisji ds. dialogu z Kościołami Malankarskim Prawosławnym i Malankarskim Jakobickim. Prowadził Malankarski Kościół Katolicki w duchu ekumenizmu Soboru Watykańskiego II i był dla wszystkich wzorem zaangażowania w dzieło jedności chrześcijan.