Przeglądaj wg Autor "Machniak, Jan"

Teraz wyświetlane 1 - 20 z 21

Apostołka Bożego Miłosierdzia – św. Siostra Faustyna Kowalska (1905-1938)
Machniak, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2004)
Il titolo di „apostolo” (gr. Apostolos, apostello - mettere, messo) riservato ai Dodici, scelti dal Signore (Mt 10,12) e poi attribuito a San Paolo (Rz 11,13) ed ai suoi discepoli Timoteo (1 Tes 2, 7) e Barnaba (1 Kor 9, 6) viene usato anche ai alcuni Santi, che hanno svolto importante ruolo nel annuciare il Vangelo. La tradizione cristiana attribuisce titolo „apostola apostolorum” a Santa Maria Maddalena, che ha portato la Buona Novella della Risurrezione agli Apostoli (Gv 20,18) e poi ad alcune mistiche: Hildegarda da Bingen, Gertruda da Helfta, Santa Catarina da Siena, Santa Margherita Maria Alacoque. In questo grande filo delle Mistiche cristiane si iscrive Santa Suor Faustina, che insieme con le grazie mistiche ha ricevuto da Gesù la missione di ricordare al mondo contemporaneo, che Dio è misericordia. Suor Faustina ha descritto sua esperienza mistica nel Diaro dando prima di tutto la testimonianza alla presenza mistica di Dio nella sua anima. Gesù nel dialogo interiore l'ha chiamata „Apotola della sua misericordia” (Diario 1142) ed ha indicato la missione di annuciare al mondo intero che Dio è miericordioso, la quale consisteva nel scrivere tutto, che lui diceva nel suo cuore, come pure nel parlare della misericrodia e nel pregare per la miericordia. Suor Faustina ha trasmesso tutto il messaggio di Gesù Misericordioso nel suo Diario. Esso consiste nel lodare Dio della misericordia ed affidare tutto a Lui nell'atto della fede e dell'amore, come pure confessare al mondo, che Lui è misericordia. Alla fine Gesù voleva da Suor Faustina gli atti della misericordia. Il messaggio della misericordia comprende anche la devozione alla Misericordia Divina: la Coroncina alla Misericrodia, il culto dell'immagine di Gesù Misericordioso e la Novena alla Divina Misericordia.
Barmherzigkeit-Gottes-Frömmigkeit nach der heiligen Faustina Kowalska. Im Kontext der Lehre von Johannes Paul II und Benedikt XVI
Machniak, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2008)
Nabożeństwo do Bożego Miłosierdzia przekazane przez św. Faustynę Kowalską w jej „Dzienniczku” jest mocno osadzone w teologii Miłosierdzia Bożego czasów, w których żyła Mistyczka z Krakowa. Ukazuje ono miłosierdzie jako „największy przymiot Boga”, to znaczy wsobny atrybut Boga, który objawia swoją miłość wobec świata i człowieka jako miłość darmo daną, czyli miłosierdzie. Jan Paweł II podejmując temat miłosierdzia Bożego w encyklice Dives in misericordia, przyjmuje perspektywę historii zbawienia, ukazując bogactwo Bożego Miłosierdzia objawionego na Synaju (Księga Wyjścia), a przede wszystkim w Osobie Jezusa Chrystusa. Kanonizując Siostrę Faustynę (Rzym 2002), stawia nabożeństwo do Bożego Miłosierdzia jako propozycję, przez którą każdy człowiek może otworzyć się na Boga. W 2002 roku podczas pielgrzymki do Ojczyzny Jan Paweł II zawierzył cały świat Bożemu Miłosierdziu. Do nauczania na temat Bożego Miłosierdzia nawiązuje Benedykt XVI, szczególnie w swoich wystąpieniach z okazji Święta Miłosierdzia.
Boží milosrdenství v učení svatého otce Jana Pavla II
Machniak, Jan (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, 2011)
The mystery of the Divine Mercy appears in the teaching of John Paul II in the encyclical Dives in misericordia (1981), that is, from the very beginning of His pontificate. The Pope by referring to the history of salvation demonstrates that the history in question is permeated by the truth about God of Mercy: creation, sin of the first parents, the announcement of salvation, the revelation on Sinai, rind the prophets. The revelation culminates in the life, death, and resurrection of Christ, who reveals mercy to the fullness and teaches mercy. John Paul II proposes a thesis that mercy accepted by man and realized in life is a great chance for the people of the XXth century to come near to God and to open themselves to their neighbors. The teaching of John Paul II on the Divine Mercy reaches its completeness in canonization of St. Sister Faustina (2000), and in the act of entrustment of the world to the Divine Mercy (2002).
Doświadczenie miłości Boga w życiu duchowym Sł. Bożej Siostry Emanueli Kalb (1899-1986)
Machniak, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2006)
In her inner life sister Emanuela was elevated to the highest states of the union of love, going from the stage of being drawn by love to a mystical marriage, in which she experienced the union with God and an exchange of spiritual gifts. The union of love included a dimension of will ready to obey all instructions given by her Beloved, even to accept suffering and death with Him on the Cross. It was also the light of mind, which through general notions approaches understanding of the mystery of the Trinity – God's life, which is love. From this experience of a complete union with God in love a desire was bom to act for Christ, which found a special expression in making a life sacrifice to bring the sons of Jacob to Christ and offering her life for priests.
Droga wiary s. Emanueli Kalb duchaczki (1899-1986)
Machniak, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2000)
A convert from Judaism to Christianity, the daughter of a rabbi from Rzeszów, Sister Emanuela Kalb consciously chose Christ as her Master when she joined the Order of the Canons Regular of the Holy Spirit in Kraków. Accepting baptism she had to overcome manifold difficulties made by her associates. Through prayer and sacrifice she followed Christ reaching the peaks of spiritual unification with Jesus Christ in love. The way of Sister Emanuela Kalb, the daughter of the chosen people, to Christ led through difficult incidents of the “night of faith”, which included the experience of a meeting with Christ and a choice consciously made against the reluctance of her closest relatives. The experiencing of faith accompanied the consecutive stages of her life until her complete yielding to Christ through sacrificing her life for the chosen people and for priests.
Droga wiary s. Emanueli Kalb, duchaczki (1899-1986)
Machniak, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2008)
A convert from Judaism to Christianity, a daughter of a rabbi from Rzeszów, Sister Emanuel Kalb, consciously chose Christ as her Master and bridegroom when she joined the Convent of the Holy Ghost Sisters in Krakow. Accepting baptism, she had to overcome many difficulties from her surroundings. She followed Christ through prayer and sacrifice and reached peaks of spiritual unity with Lord Jesus in love. Having met Christ in her way, Sister Emanuel Kalb chose Him as her Master and Bridegroom. Led through the dark nights of faith, she discovered an unusual chance of uniting with Him by accepting suffering and offering her life for the chosen people and for priests. In the love given her by Christ she had a foretaste of the fullness he prepared for us all in eternity. An experience of the love of sacrifice led her to the very core of the secret of love of the Holy Trinity, which is the beginning of all love.
Duchowość św. Jadwigi Królowej
Machniak, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2000)
The spirituality of Hedvig, the Queen of Poland (1384-1399) developed under the influence of the spirituality of devotio moderna centered on the imitating Christ. This christcentric spirituality followed the evangelical example of Saint Martha and Saint Mary Magdalene. For Saint Hedvig the attitude of Saint Mary Magdalene was the symbol of the contemplation of the Word of God and especially of the mystery of the Cross and that of Saint Martha was the sign of the Christian putting in to practice the Christ Words in the service of the state, of the Church and of the people. In the lecture of the Bible Saint Hedvig wanted to find the person of Christ. She followed the same purpose reading the works of the Fathers of the Church: St. Ambrose, St. Augustin, St. Gregory the Great and the biography of Saints. She often practised the confession and the Holy Comunion. Henry Bitterfeld OP, her spiritual director, dedicated her the theological study “De contemplatione et vita activa”. The activity of Saint Hedvig, based on the contemplation of Christ, included the evangelisation of Lithuania, the education of the clergy in Poland and in Lithuania, the foundation of many churches and hospitals. As a Queen of Poland and the wife of Władysław Jagiełło, she served the poors.
Kapłan według Serca Jezusowego. Duchowość kapłana w pismach ascetycznych bł. J. S. Pelczara
Machniak, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1995)
La devocion a la Divina Misericordia segun Santa Faustina Kowalska
Machniak, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2015)
The devotion to Divine Mercy is one form of the cult of God with the proper object, which is God in the Mystery of the Holy Trinity. It is the part of the Christian piety directed to God Father, who revealed his Mercy in the death and resurrection of Jesus Christ. The new forms of the devotion to Divine Mercy proposed by Saint Sister Faustina contains the Feast of Divine Merci, celebrated on Mercy Sunday, the veneration of the image of Merciful Jesus and the Chaplet to Divine Mercy. John Paul II in the canonization of Sister Faustina proposed this devotion to the entire Church.
La Divina misericordia e la giustizia di Dio nella riflessione di Giovanni Paolo II. Il contesto dell’esperienza mistica di Santa Suor Faustina Kowalska
Machniak, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2003)
Temat Miłosierdzia Bożego i Bożej sprawiedliwości zajmuje ważne miejsce w nauczaniu Jana Pawła II zawartym w jego encyklice Dives in misericordia. Wychodząc od biblijnej refleksji nad miłosierdziem Boga objawianym w Starym Testamencie z całym bogactwem terminów (hebr. hesed, ahab, rahamim), Papież podkreśla, iż miłosierdzie zostało w pełni objawione w śmierci i Zmartwychwstaniu Chrystusa. Zrozumienie tajemnicy Miłosierdzia Bożego, będącej ukazaniem tajemnicy miłości Boga wobec człowieka, jest kluczem do pojęcia innych przymiotów Boga, szczególnie sprawiedliwości. Rodzi się ona z miłości Boga i realizuje się w miłości przynosząc owoce zbawienia. Misterium paschalne, będąc aktualizacją Miłosierdzia Bożego, jest jednocześnie usprawiedliwieniem człowieka, wynagrodzeniem za jego grzechy. Tak rozumiana sprawiedliwość Boga, różni się od sprawiedliwości pojmowanej prawnie, w której każdy powinien otrzymać to, co mu się należy - za zło odpowiednią karę, za dobro nagrodę. Warunkiem otrzymania usprawiedliwienia od Boga jest postawa przebaczenia i nawrócenia. Kontekstem dla refleksji teologicznej na temat relacji miłosierdzia do sprawiedliwości jest doświadczenie Boga opisane przez św. Siostrę Faustynę Kowalską w jej Dzienniczku. Jan Paweł II w ostatnich latach często odwołuje się do tego doświadczenia, by przybliżyć człowiekowi trzeciego tysiąclecia tajemnicę Boga sprawiedliwego, który jest miłosierdziem.
La infancia espiritual como traido caracteristico de la experiencia sobre la Divina Misericordia en el „diario” de la Santa Hermana Faustina Kowalska
Machniak, Jan (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)
Doświadczenie tajemnicy Bożego Miłosierdzia u św. Siostry Faustyny Kowalskiej prowadziło do przeżycia „dziecięctwa duchowego”, którego elementami składowymi są doświadczenie miłości Boga Ojca, postawa ufności i pokory, poczucie bezpieczeństwa i pełnienie misji miłosierdzia. Przeżycie „dziecięctwa duchowego”, jak stwierdza św. Teresa z Avila w Twierdzy wewnętrznej (VI, 1, 1), jest związane z wlewaniem do duszy miłości Bożej, która przekształca i jednoczyć człowieka z Bogiem. Proces ten jest nazywany „zaślubinami mistycznymi” i wyraża się w duchowej wymianie darów między oblubienicą i Oblubieńcem. Stany te opisywała św. Teresa z Lisieux w Dziejach duszy (C 2, 3), inspirowały one także Mistyczkę z Krakowa w dziedzinie jej relacji do Boga ukazując możliwości najprostszej drogi do zjednoczenia z Bogiem przez całkowite zaufanie i oddanie siebie w ramiona Ojca. Doświadczenie obejmowało przeżycie bliskości Boga jako Ojca, który kochając człowieka w swoim Synu Jezusie Chrystusie, poddaje go próbom cierpienia. Specyfiką dziecięctwa duchowego u św. Faustyny jest zjednoczenie z Chrystusem w tajemnicy krzyża, które pomaga jej zrozumieć, że Bóg Ojciec jest blisko nawet wtedy, gdy człowiek musi bardzo cierpieć. Idea dziecięctwa duchowego rodziła się u Mistyczki z Krakowa w pierwszych doświadczeniach nocy wiary (Dz 23) i dojrzewała w chwilach poczucia całkowitego opuszczenia przez Boga (Dz 625, 1109, 1481). „Dziecięctwo duchowe” prowadziło św. Faustynę do postawy zaufania i pokory, przez która zbliżała się do największych tajemnic Boga (Dz 1479). Autorka Dzienniczka nie tylko czuła się bezpieczna w „ramionach Ojca”, ale również nabierała niezwykłej odwagi, pewności w głoszeniu światu orędzia Miłosierdzia. Mimo choroby i słabości fizycznych szła odważnie do świata zawsze posłuszna Kościołowi.
La Misericordia de Dios en las enseñanzas del santo padre Juan Pablo II
Machniak, Jan (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, 2009)
Prawda o Bożym Miłosierdziu stanowi centralny motyw nauczania papieskiego Jana Pawła II. Pojawiła się już w Encyklice o Bożym Miłosierdziu Dives in misericordia (1981) jako klucz do zrozumienia tajemnicy Boga obecnego w świecie mimo wojen, nieszczęść i kataklizmów. Jest kluczem do zrozumienia Boga objawionego w Jezusie Chrystusie i współczesnego człowieka, który nieustannie szuka sensu swojego życia. Szczytem objawienia Miłosierdzia Bożego jest Misterium Paschalne: śmierć i Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, które otwiera przed człowiekiem możliwość zjednoczenia z Bogiem i dzielenia się miłosierdziem z bliźnim. Jan Paweł II powracał do tematu miłosierdzia, beatyfikując Siostrę Faustynę w 1993 r., w Rzymie i kanonizując ją w roku Wielkiego Jubileuszu, 30 kwietnia 2000. W roku 2000 ustanowił Święto Miłosierdzia dla całego Kościoła w II Niedzielę Wielkanocną i wezwał wszystkich wierzących słowami św. Faustyny, by zwrócili się do Bożego Miłosierdzia i dokonali odrodzenia życia: „Nie znajdzie ludzkość uspokojenia, dopokąd się nie zwróci z ufnością do Miłosierdzia mojego” (Dz 30). W czasie kanonizacji Jan Paweł II stwierdził, że objawienie Miłosierdzia Bożego światu przez Siostrę Faustynę jest częścią doświadczenia współczesnego człowieka, zagubionego pośród ideologii przełomu XX i XXI w. W tajemnicy miłosierdzia Bóg objawia swoje oblicze światu i ukazuje prawdę o człowieku potrzebującym miłosierdzia i zdolnym do czynienia miłosierdzia. Ostatecznym przypomnieniem światu o Bożym Miłosierdziu jako znaku nadziei było poświęcenie świata Bożemu Miłosierdziu w czasie konsekracji bazyliki Bożego Miłosierdzia 17 sierpnia 2002 r. Wtedy też przypomniał o tym, że z Łagiewnik ma wyjść iskra, która przygotuje świat na powtórne przyjście Zbawiciela (Dz 1732). Zadaniem Kościoła jest ukazywanie światu Miłosierdzia Bożego w sakramentach Eucharystii i pokuty oraz objawianie go poprzez czyny miłosierdzia wobec potrzebujących.
Miłosierdzie Boże jako źródło radości i szczęścia
Machniak, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2013)
Joy is an important factor in human life. It is indispensable in giving a positive sense to human existence, in enlivening everyday life; it is also important in the process of man’s self-improvement. It exerts a big influence on one’s somatic and psycho-spiritual health and that is why one may refer to it as a healing element. It is a strength which removes inter-human barriers which unites and creates a community. It is based on friendship and love. Thanks to joy, man finds it easier to forgive others and is able to love his neighbor. The source of Christian joy is Jesus himself, who is revealing God Father. The mystical experience of St. Sister Faustina, described in her Diary is conferring the possibility of truth joy coming out from the experience of God in the contemporary world.
Przewodnie nurty formacji kapłańskiej w nauczaniu Jana Pawła II
Machniak, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2005)
S. Bernardyna Maria Jabłońska (1878-1940), duchowa córka św. Brata Alberta
Machniak, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1996)
Struktura i funkcja wizji Jezusa Miłosiernego w „Dzienniczku” bł. siostry Faustyny Kowalskiej
Machniak, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)
Świętość jako łaska i cel każdego powołania
Machniak, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2002)
Santità cristiana intesa come partecipazione alla vita di Dio è il dono di Dio e nello stesso tempo lo scopo di ogni vocazione. Suo inizio è sacramento del battesimo, il quale lega a Cristo, dà la grazia di essere figlio di Dio e mostra l'ideale, al quale cristiano deve giungere con le sue forze. Uomo sperimenta la santità di Dio nella grandezza del cosmo e del mondo, nei suoi misteri e nella sua bellezza. La santità di Dio è presente pure nei segni: chiesa con suo spazio sacro, libro della Bibbia, crocifisso, immagine sacra. Infine, cristiano partecipa alla santità di Dio nei sacramenti, soprattutto nell'Eucarestia, nella quale lui si unisce a Dio attraverso i segni del Pane e del Vino. L'esperienza materiale di Dio spinge alla santità morale, vale a dire alla vita secondo i comandamenti. Cristo nel misteri dell'Incarnazione mostra la possibilità di sperimentare la sua santità seguendo l'esempio della sua vita nella povertà, umiltà e castità. I consigli evangelici sono la via per unirsi al Sacrificio di Cristo, il quale mostra la santità stessa di Dio. Accompagnare la vocazione sacerdotale e religiosa come la vocazione alla santità deve tenere conto tutte le dimensioni della santità: sia quel materiale presente nella liturgia, come pure quel personale come incontro con Cristo nei sacramenti e seguendo la sua vita.
Sylwetka duchowa biskupa Karola Wojtyły – Jana Pawła II w osobistych notatkach
Machniak, Jan (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2014)
Private notes of Karol Wojtyła – John Paul II just on the moment of death of their author excited big interest between the people. The pope wrote in the testament, his secretary Msgr. Dziwisz has to fire all the documents, he left. Card. Stanisław Dziwisz didn’t accomplish the will of pope, because he was convinced, it is very important document, showing the interior life of John Paul II. Recently, the Publishing House Znak printed this Private notes (Krakow 2014) giving to the publicity to know the spiritual life of Karol Wojtyła – John Paul II. The Private notes are some kind of “diary of the soul” showing deeper life with God of Karol Wojtyła as bishop of Krakow, cardinal and pope. They are giving the possibility to enter in the mystery of the soul of John Paul II, to know his life of prayer, meditation and his relation to God and to Blessed Virgin Mary.
Sylwetka duchowa Sługi Bożej Leonii Marii Nastał, służebniczki Starowiejskiej (1903-1940) na tle epoki
Machniak, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2007)
Sister Leonia Nastał believed in the love of God, the kind father, thus becoming his beloved child. She was granted the grace of mystical life. She lived in the shade of St. Theresa of Lisieux, from whom she drew inspiration for her spiritual life. She bequeathed her deep inner experience focused on an idea of complete surrender to Christ, like an infant, without reservation or keeping anything for herself. Experiencing the love of God like a little baby in the hands of good God, she discovered the mystery of “spiritual infancy” By this she meant something more than being God's child, just as an infant is totally dependent on its parents and is even unable to express its needs or feelings. Sister Leonia built a strong relationship with her Creator, who was for her not only a giver of life, but a loving father, who cares for his child and chooses the best things for her.
The Idea of Divine Mercy in the Private Visions of S. Faustina Kowalska in the Context of the Recent Theology
Machniak, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2001)
Pojęcie Bożego Miłosierdzia, jakie pojawia się w prywatnych wizjach św. Faustyny Kowalskiej (1905-1938), jest wyraźnie osadzone w kontekście teologii miłosierdzia czasów, w jakich żyła autorka Dzienniczka. Wielki wpływ na kształtowanie idei miłosierdzia u Mistyczki z Krakowa miał jej kierownik duchowy, ks. Michaił Sopoćko, profesor dogmatyki na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Był on autorem licznych opracowań dotyczących Bożego Miłosierdzia, które zostały wydane książkowo po II wojnie światowej (por. Miłosierdzie Boga w dziełach Jego, Londyn 1959). Siostra Faustyna słuchała również licznych konferencji na temat Bożego Miłosierdzia wygłaszanych przez konferencjonistów i rekolekcjonistów w Zgromadzeniu Matki Bożej Miłosierdzia. Podobnie jak ks. M. Sopoćko rozróżniali oni przymioty Boga albo doskonałości wsobne: prostota, czyli niezłożoność, nieskończoność, wieczność i niezmienność oraz doskonałości „odnośne”: mądrość, dobrotliwość, opatrzność, sprawiedliwość i miłosierdzie. W takim kontekście miłosierdzie jawiło się jako „największy” atrybut Boga, chociaż teologia miała świadomość, że w Bogu wszystkie przymioty są jednakowe. Jej poznanie tajemnicy Bożej było oparte na głębokim doświadczeniu wewnętrznym, w którym ważne miejsce odgrywało zjednoczenie z Chrystusem w cierpieniu oraz wewnętrzne natchnienia i wizje. Mistyczka z Krakowa korzystała z tej teologii mówiąc o miłosierdziu, że jest ono „największym przymiotem Boga” w Trójcy Jedynego. Rozróżniała miłosierdzie Ojca, Syna i Ducha Świętego. Wskazywała na Ofiarę Chrystusa i Jego Zmartwychwstanie jako szczytowy moment objawienia miłosierdzia światu. Jednocześnie, w oparciu wewnętrzne doświadczenie, opisywała niezmierzoność Bożego Miłosierdzia odwołując się do poetyckich opisów: „ocean miłosierdzia”, „źródło miłosierdzia”, „głębia miłosierdzia”, „łono miłosierdzia”, „żywy zdrój wszelkich łask". Wielką pomocą w przekazywaniu tajemnicy miłosierdzia było dla Siostry Faustyny nabożeństwo do Bożego Miłosierdzia obejmujące kult obrazu Jezusa Miłosiernego, Święto Miłosierdzia, Koronka do Bożego Miłosierdzia.