Studia Oecumenica, 2010, T. 10

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/31467

Przeglądaj

Przeglądaj Studia Oecumenica, 2010, T. 10 wg Data wydania

Przejdź do miejsca w indeksie
Teraz wyświetlane 1 - 20 z 34
  • Miniatura
    Pozycja
    Zadania polskiej prezydencji w Radzie Unii Europejskiej
    Rabiej, Stanisław (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2010)
    On July 1st 2011, Poland will take over a six-month Presidency of the EU Council. The Presidency is held periodically by each member of the European Union. It is a time of hard work and extraordinary responsibility for the direction, style and intensity in which things are moving forward in the EU. It is also a matter of enormous prestige and a big chance of multidimensional promotion for Poland in a cultural, economic as well as a political sense. In practice it means that Poland will be hosting or chairing most of European events that are envisaged to be organised in the second half of 2011, including meetings of the EU Council and its subsidiary bodies, ministerial conferences and expert meetings. It will be a real test o f efficiency and effectiveness for the Polish public administration. During the second half o f the year 2011 will be an exceptional year for Poland in European affairs. It will be a huge challenge, an important responsibility and a privileged period. The Treaty of Lisbon strongly reduced the importance of the Presidency, significantly by officially separating the European Council (EU heads of state or government) from the Council of the European Union, thus terminating the capacity of the head of state or government of the member state holding the Presidency to be President of the European Council. Simultaneously it split the foreign affairs Council configuration from the General Affairs configuration and made the High Representative the chairman rather than the foreign minister of the Presidency state. In the current EU constitutional framework, the EU Council retains the task to actively engage in negotiating legislation among member states and among the EU Council and the European Parliament, although the most difficult dossiers are subsumed by the President of the European Council. Polish Presidency should defend the values which are dear to Europeans: a common civilization. European countries are envied for their political stability, for their welfare and social-security systems, for the quality of European life. These are accomplishments to be proud of.
  • Miniatura
    Pozycja
    Philipp Melanchthon und die Ökumene
    Nowak, Joachim (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2010)
    W tym roku przypada 450 rocznica śmierci Filipa Melanchtona. Próbuje się go przedstawić jako wielką ekumeniczną postać reformacji. Przemawiają za tym przede wszystkim jego starania o to, aby poprzez Confessio Augustana i Wittenberger Konkordie osiągnąć wspólną teologiczną podstawę środowisk reformacyjnych w głównych kwestiach dotyczących wiary i nauki. Melanchton był jednym z czołowych autorów dzieła Confessio Augustana. Wyznanie to służyło już w XVI wieku jako most łączący Kościoły powstałe w następstwie reformacji, a w ostatnim czasie sprawdza się jako możliwa platforma porozumienia dla teologicznej jedności luteranów z Kościołem rzymskokatolickim. Już w latach 80-tych XX wieku dyskutowali nad tym czołowi teolodzy reprezentujący stronę katolicką i ewangelicką. Melanchthon miał też swój wkład do tekstu Wittenberger Konkordie, który zawiera kompromisowe formuły. Na zasługi Melanchtona dla jedności chrześcijan zwrócił uwagę m.in. bp Saier w 1997 roku z okazji 500 rocznicy urodzin Melanchtona.
  • Miniatura
    Pozycja
    Teologiczna hermeneutyka T. J. J. Altizera a ewangelickie proprium hermeneutyczne
    Osęka, Mateusz (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2010)
    The article examines the relation between theological hermeneutics of Altizer (during the years 1951-2006) and the Protestant hermeneutical proprium. We have analyzed Altizer’s hermeneutics and Protestant hermeneutics from perspective of epistemology, ontology, methodology, system and axiology. We have demonstrated that Altizer’s hermeneutics in spite of his Anglican background doesn’t have anything in common with Protestant hermeneutics. Furthermore, the comparison of Altizer’s thought with the philosophy of Hegel, whom he treated as one of the „prophets”, shows the seclusion and the oddity of Altizerian theology, for there is no evidence for his interpretations of Hegelian system in the works of Hegel himself. Such antimethodological attitude to declared sources of the reflection derives from the illuminative and speculative epistemology of Altizer, that is called in the literature of the subject the mystical principle. We have also noticed the isolation of Altizerian theology from contemporary Protestant theology and from the radical theology (death-of-God-theology), among which he was universally counted. Altizer’s hermeneutics coincides with the hermeneutics of enthusiasm in general and should be examined in this context. In Altizer’s thought occurs gnostic tendency, that manifests as hatred for the created world. The analysis of Altizer’s relationship to his sources, namely „prophets” (primarily: Blake, Dante, Joyce, Milton, Hegel and Nietzsche) discloses a contradiction in Altizerian epistemology, for he declared that „prophets” reveal the true knowledge about the universe, and at the same time he granted axiomatic status to the laws of the dialectic created by himself. In conclusion we have stated that there are convincing premises to preserve Protestant hermeneutical proprium in opposition to Altizer, who demands from the contemporaries the total extinction of all past theology.
  • Miniatura
    Pozycja
    Um Gottes Willen heiraten? Überlegungen zur Theologie der Ehe in evangelischer Sicht
    Link-Wieczorek, Ulrike (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2010)
    Autorka artykułu, wychodząc z nakreślenia dzisiejszych trudności i wyzwań dotyczących życia małżeńskiego, zwłaszcza jego trwałości, a także wskazania zasadniczych cech współczesnego kryzysu małżeństwa, podejmuje próbę określenia roli i zadań Kościołów w obronie i promocji małżeństwa. Zasadnicza refleksja podejmowana jest z ewangelickiego punktu widzenia, dlatego najpierw przedstawiono główne rysy ewangelickiej koncepcji małżeństwa. Na tej podstawie podjęto próbę rozwinięcia koncepcji trwałości małżeństwa, zgodnie z wymogami współczesności. Uwzględniono przy tym w szczególny sposób rolę seksualności w życiu małżonków. Jednocześnie sformułowano propozycję pojmowania małżeństwa jako realnego symbolu wyjątkowości i niepowtarzalności człowieka w perspektywie stwórczej. W tym kontekście ekumenicznie doniosły okazuje się postulat takiego ujęcia poruszanej problematyki, aby zmierzać do ukazania wzajemnego powiązania zróżnicowanych konfesyjnie w kontekście małżeństwa kategorii „sakramentu” i „błogosławieństwa”, wyrażających wspomnianą symbolikę.
  • Miniatura
    Pozycja
    Nierozerwalność małżeństwa w świetle ewangelickiej etyki teologicznej
    Podzielny, Janusz (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2010)
  • Miniatura
    Pozycja
    Problematyka antykoncepcji w tradycji prawosławnej
    Surówka, Wojciech (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2010)
  • Miniatura
    Pozycja
    Katolicko-luterański zróżnicowany konsensus na temat usprawiedliwienia i jego recepcja
    Medwid, Wojciech (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2010)
  • Miniatura
    Pozycja
    W stulecie ruchu ekumenicznego – Edynburg 2010
    Nehring, Renata (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2010)
    The Edinburgh Conference on the theme “Witnessing to Christ today“ took place in the Scottish capital from June 2nd to 6lh 2010. This Conference marked the Centenary of the famous World Missionary Edinburgh Conference of 1910 which is considered as a beginner of the modern Ecumenical Movement. The principal objective of the Conference was to celebrate God‘s call to mission and the Anniversary of one hundred years of Ecumenical Movement not to make a progress in theological discussions. Nevertheless an integral part of the Conference was a study program in which Christians of all traditions and from all parts of the globe prepared presentations to stimulate group discussion in nine major themes: Foundations of Mission, Mission and Unity and Mission Spirituality. Other themes dealt with Forms of Engagement, Mission and Power, Christian Communities, Mission and Other Faiths, Theological Education and Mission and Postmodernism. On June 6th the delegates and visitors were invited to the final Celebration at the General Assembly Hall of the Church of Scotland, the historic place of the 1910 World Missionary Conference. At the climax of the closing Celebration the text of “Common Call” to Mission was affirmed by the representatives of world Christianity, including Catholic, Evangelical, Orthodox, Pentecostal, and Protestant churches. The “Common Call” to Mission which emerged from the Edinburgh 2010 study process and Conference invites all the Christians to give a testimony by their lives, to welcome one another in its diversity, to recognize the need for mutuality, partnership collaboration and networking in mission, so that the world might believe.
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja
    Ekumeniczny walor formuły kodeksowej fructuosa liturgica matrimonii celebratione (KPK, kan. 1063, n. 3)
    Pastwa, Andrzej (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2010)
    This study is an attempt to analyze, from the ecumenical perspective, number 3 of canon 1063, especially the expression: a fruitful liturgical celebration of marriage. The first point presents doctrinal reasons which are at the foundation of the principium expressed in article 1631 of The Catechism of the Catholic Church: “Sacramental marriage is a liturgical act” The second point develops the thesis that the essence of the liturgy of marriage between the baptized is a Church proclamation of the truth of the sacramental sign: “the spouses signify and share in the mystery of the unity and fruitful love between Christ and the Church” (can. 1063, no. 3). The third point, according to the unquestionable rule of the immanence and the mutual interrelation between liturgy and theology, shows the practical side of ecumenical efforts which is present in commonly elaborated protestant-catholic liturgical rites of interchurch marriages. The interest is focused in four currently used rites: German (1995), German, so-called Formular C (1974), Austrian (1997) and Swiss (2001). Results of the analysis confirm the intuitions of professor Heribert Heinemann from the University of Bochum, who points out an ecumenical aspect of the Council definition of Christian marriage (family) describing it as Ecclesia domestica (Lumen gentium, no. 11). Heinemann’s opinion that the interchurch marriage is a Domestic Church should be fully supported. In this marriage, the Church is revealed in a particular sense. As, at the present time, the one Mystical Body of Christ, in its social dimension, is experiencing divisions (communio non plena), so in the same way its “particle” – the interchurch marriage, is a visible sign of a missing Church communion. At the same time, it is necessary to keep in mind that the marriage of Christians is a sign of unity (and fecund love) between Christ and the Church. This marriage, thanks to the grace of the Holy Spirit, has the meaningful task of participating in the redemptive mission of the Church. In this context, the interchurch marriage can certainly be termed a “laboratory of unity” (Benedict XVI).
  • Miniatura
    Pozycja
    La natura e la missione della Chiesa nel dialogo ecumenico internazionale riformato – cattolico romano
    Jesenik, Danilo (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2010)
    The international bilateral dialogue between the Pontifical Council for Promoting Christian Unity and the World Alliance of Reformed Churches in the last forty years has completed three sessions (concluding in 1977, 1990 and 2007 respectively) and has produced three documents underpinning three key concepts about the Church. They are: Creatura Verbi, Sacramentum gratiae and Sacramento del Regno. This brief article critically examines and hints at aspects until now overlooked in relation to the nature and mission of the Church. In so doing, it surfaces a hope that we have learned to express the same truths of faith in a new way. In the majority of cases we can see that the new treatment is complementary and an enrichment and not in opposition to the original. One of the most significant results of the dialogue is the importance of the integral and contextual approach that takes account of orthodoxy and orthopraxis.
  • Miniatura
    Pozycja
    Ekumeniczne nowości wydawnicze
    Anderwald, A.; Porada, R.; Wolsza, K. (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2010)
  • Miniatura
    Pozycja
    Pojednanie jako chrześcijańsko-europejska wartość
    Nossol, Alfons (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2010)
  • Miniatura
    Pozycja
    Aspekty ekumeniczne w Anaforze św. Bazylego Wielkiego
    Potoczny, Mateusz (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2010)
  • Miniatura
    Pozycja
    The Spirit who Issues from the Father: the Filioque in the Dialogue of Christians Today
    Hryniewicz, Wacław (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2010)
    Jedyne świadectwo Nowego Testamentu mówi o „Duchu Prawdy, który od Ojca pochodzi” (J 15,26). Według wprowadzonego z czasem do Credo Nicejsko- Konstantynopolitańskiego (381) łacińskiego dodatku, Duch Święty pochodzi od Ojca „z Syna” (Filioque), Stało się to przyczyną wielowiekowego sporu między Wschodem i Zachodem chrześcijańskim. Kościół zachodni oficjalnie wprowadził Filioque do Credo dopiero na początku XI wieku. W nie kończących się polemikach, które prowadziły do Wielkiej Schizmy Kościół wschodni wskazywał na Filioque jako na jedną z głównych przyczyn podziału chrześcijaństwa. Formuła Filioque stanowi do dzisiaj źródło kontrowersji między Wschodem i Zachodem chrześcijańskim. W konsekwencji także Credo Nicejsko-Konstantynopolitańskie nie jest wyraźnym symbolem jedności, lecz podziału we wspólnej wierze chrześcijańskiej. Dlatego właśnie stało się ono ekumenicznym wyzwaniem dla wszystkich Kościołów. Problem Filioque można rozwiązać prawdziwie ekumenicznie tylko wówczas, gdy teologowie zachodni nauczą się traktować poważnie zastrzeżenia prawosławnych, a teologowie prawosławni ze swej strony podejdą krytycznie, z równą otwartością, do teologicznego dziedzictwa Zachodu. Chodzi o wsłuchiwanie się w głos drugiej strony, rozumienie i uczenie się od siebie nawzajem. Główną przeszkodą w porozumieniu nie jest teologia Filioque jako taka, lecz sama obecność tego dodatku w Symbolu wiary. Wschód chrześcijański nie domaga się, aby Zachód wycofał się ze swojej teologii, uważanej przezeń za prawdziwą. Zwraca się od wieków z prośbą do Kościoła Zachodniego, aby przywrócił w swojej liturgii ten tekst Symbolu wiary, który sam obecnie uznaje za „soborowy, ekumeniczny, normatywny i nieodwołalny” Przywrócenie oryginalnego brzmienia Symbolu nicejsko-konstantynopolitańskiego byłoby aktem najbardziej ekumenicznym. Wszystkie inne zabiegi wydają się próbą rozwiązań zastępczych, wydłużających jedynie okres wahania i nieustępliwości. Ostatnie dziesięciolecia przyniosły nowe próby rozwiązania tego kontrowersyjnego problemu w duchu prawdziwie ekumenicznym. Autor ukazuje sens i kierunek tych prób i wyraża nadzieję na większą otwartość ze strony Kościoła rzymskokatolickiego w dążeniu do przywrócenia pierwotnej wersji Credo. W artykule podkreślona została prawda wspólna dla obydwu tradycji, iż Duch Święty „spoczywa” na Synu w czasie i wieczności. Myśl ta była szczególnie bliska tradycji antiocheńsko-syryjskiej. Stwarza ona być może najlepszą możliwość nowego podejścia do zrozumienia relacji między Synem i Duchem. Chrześcijańska nauka o Trójcy Świętej nie może stać się dziedziną teologicznych spekulacji. Ma ona charakter egzystencjalny. Teologowie powinni odnaleźć większą trzeźwość i pełną czci skromność poznawczą w podejściu do zagadnień, których nie byli w stanie rozstrzygnąć przez całe wieki. O tajemnicy Boskiej Trójcy mówić można właściwie w kategoriach teologii negatywnej, apofatycznej, świadomej granic ludzkiego języka. Trzeba dziś świadomie powracać do języka Biblii i wczesnej tradycji, który jest przede wszystkim językiem doksologii, wyrażającym pochwałę Boga za to, co uczynił dla świata w dziejach zbawienia.
  • Miniatura
    Pozycja
    Działalność Komitetu ds. Chrześcijańskiej Postawy wobec Żydów w strukturach Międzynarodowej Rady Misyjnej
    Ignatowski, Grzegorz (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2010)
    In the official structure of the International Missionary Council (IMC), which was formally founded at Lake Mohonk, New York, in 1921, a Committee on the Christian Approach to Jews began its activity. Yet, the Committee never became an integral part of the IMC. It was created and sponsored by the Christians who had earlier been organized in the Jewish missionary societies. The Committee developed its own program and policy both to foster relations of mutual understanding between Christians and Jews and to help the Churches in their mission to the Jewish people. Its existence goes back to the two conferences organized by the IMC in Budapest and Warsaw (1927) on the subject of the evangelization of the Jewish people in central and eastern Europe. At the Amsterdam Assembly of the World Council of Churches (WCC) in 1948 the Committee influenced the wording of the declaration on the Jewish people, which not only strongly condemned anti-Semitism as a sin against God and men, but also called on the Churches for the mission to Jews. At the New Delhi Assembly in 1961, when the IMC and the WCC were integrated, the Committee on the Christian Approach to Jews was reestablished as the WCC’s Committee on the Church and the Jewish People. After the integration there have appeared certain divergent concepts as to the Committee’s targets: performing a mission to the Jewish people or dialoguing with them.
  • Miniatura
    Pozycja
    Ekumenizm na Śląsku
    Budniak, Józef (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2010)