Studia Oecumenica, 2006, T. 6

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/30515

Przeglądaj

Przeglądaj Studia Oecumenica, 2006, T. 6 wg Data wydania

Przejdź do miejsca w indeksie
Teraz wyświetlane 1 - 20 z 24
  • Miniatura
    Pozycja
    Różnowyznaniowe związki małżeńskie z perspektywy niemieckiej
    Nowak, Joachim (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2006)
  • Miniatura
    Pozycja
    Perspektiven einer gesamteuropäischen Integration
    Frącz, Stanisław (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2006)
    Annus mirabilis 1989 otworzył przed krajami Europy nie tylko możliwość bezprecedensowej koegzystencji, lecz także możliwość ukształtowania kolektywnej europejskiej tożsamości. Zachodnią Europę stawia to przed wielkim wyzwaniem włączenia postkomunistycznych demokracji w gospodarcze i polityczne struktury Zachodu, by umożliwić im osiągnięcie porównywalnych cywilizacyjno- technicznych standardów. Byłe kraje Bloku Wschodniego – oprócz realizacji ogólnoeuropejskich programów integracyjnych – stoją przed koniecznością uporania się z historycznym dziedzictwem tragicznych, często krwawych etniczno-nacjonalnych konfliktów. Kraje pozostające w sferze sowieckiej dominacji nie miały bowiem, w odróżnieniu od zachodnich demokracji, możliwości dokonania samodzielnego rozrachunku z przeszłością i przezwyciężenia zadawnionych narodowych stereotypów, uprzedzeń i wrogości. W imię socjalistycznego internacjonalizmu konflikty te zostały „zamrożone”, ale ich destrukcyjny potencjał nie uległ zneutralizowaniu. W kolektywnej świadomości wciąż na nowo zniewalanych i ujarzmianych wschodnioeuropejskich narodów ciągle jeszcze drzemią traumatyczne historyczne doświadczenia i związane z nimi narodowe resentymenty i urazy. Mogą one zostać przezwyciężone za cenę krytycznej konfrontacji z jednostronnie martyrologiczno-hyperpatriotycznie przedstawianą przeszłością, za cenę gotowości do akceptacji i przyjęcia odpowiedzialności za to, co było w niej mroczne i zawstydzające. Nie oznacza to relatywizowania i rugowania z pamięci doznanych krzywd i poniesionych ofiar, ale otwiera i ułatwia drogę do wzajemnego zrozumienia, przebaczenia i pojednania. Jest rzeczą ewidentną, że pojednanie, partnerstwo i zaufanie między narodami Europy i w konsekwencji uformowanie się kolektywnej europejskiej tożsamości może nastąpić tylko na bazie ogólnie akceptowanych wartości, takich jak: tolerancja, pluralizm, prawa człowieka i demokracja, które są gwarantem indywidualnej wolności i godności człowieka. Wartości te, stanowiące o duchowo- kulturowym obliczu Starego Kontynentu ukształtowały wielorakie etniczne, cywilizacyjne i historyczne faktory. Decydującym faktorem było jednak historyczne spotkanie europejskich narodów z Ewangelią, z wiarą w osobowego, historycznie z ludźmi współdziałającego Boga, którego człowiek jest obrazem i podobieństwem. Istnieje dziś realne niebezpieczeństwo, że technokratyczne instytucje i struktury, a także potężny aparat techniczno-gospodarczy nowoczesnej Europy, kierujący się wyłącznie zasadami pragmatyzmu i efektywności, nie jest zainteresowany i nie potrafi generować owych chrześcijańsko-humanistycznych wartości i postaw, które stanowią o europejskiej tożsamości. Wartości te zabezpiecza i generuje religia chrześcijańska, udzielając im ostatecznego uzasadnienia w wierze w Absolutną Wartość – w Boga.
  • Miniatura
    Pozycja
    Chrześcijańska nauka o Trójcy Świętej a dialogi międzyreligijne
    Jaskóła, Piotr (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2006)
  • Miniatura
    Pozycja
    Znaczenie Auschwitz dla Jana Pawła II i Benedykta XVI
    Ignatowski, Grzegorz (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2006)
    Although the term „Auschwitz” does not very often appear in the statements of John Paul II on the Jews and Judaism, the problem of the extermination of the Jewish people during the II World War occupies an important place in his teaching and sermons. That issue had been present from the beginning to the end of the pontificate. To describe the Holocaust John Paul II uses other words, e.g.: „hecatomb of the victims”, „horror”, „crime of genocide”, „demented ideology”, „mass murder of Jews”, „barbarity”, „Final Solution”, „shame for the humanity”, „hatred of God”. For him the source of the genocide is the contempt for God. Benedict XVI refers to the Holocaust too, for which he most often uses the Hebrew term „Shoah” During his visit in Auschwitz (May 28, 2006) he did not hesitate to ask serious religious questions, such as: „Where was God those days”, „Why was He silent?”, „How could He permit this endless slaughter, this triumph of evil?” Benedict XVT answers are similar to those of the prophets of the Old Testament. He alerts the humankind of the danger of the rejection of God and His commandments. To Benedict XVI the modern Jewish people was the victim of the Holocaust as the biblical Israel because the rulers of the Third Reich wanted to kill the God who had called Abraham, who had spoken on Sinai and they aimed at tearing up the tap root of the Christian faith.
  • Miniatura
    Pozycja
    Z działalności Instytutu Ekumenizmu i Badań nad Integracją w roku 2006
    Jaskóła, P.; Porada, R. (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2006)
  • Miniatura
    Pozycja
    Scheele Paul-Werner, Ein Leib – ein Geist. Einführung in den geistlichen Ökumenismus, Paderborn: Bonifatius Verlag 2006, 122 s., ISBN 3-89710-345-1.
    Porada, Rajmund (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2006)
  • Miniatura
    Pozycja
    The Pro Oriente Forum Syriacum
    Chediath, Geevarghese (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2006)
    Artykuł w syntetyczny sposób przedstawia historię funkcjonowania Komisji Syryjskiej przy wiedeńskiej fundacji Pro Oriente oraz perspektywy nowych form organizacyjnych dla dotychczasowych prac poświęconych tradycji syryjskiej. Wspomniana Komisja w czasie ostatniego spotkania w lutym 2006 r. w Rzymie, w związku z powstałymi trudnościami w relacjach pomiędzy niektórymi Kościołami tradycji syryjskiej, powzięła decyzję o samorozwiązaniu i powołaniu nowego ciała. Jego ukonstytuowanie nastąpiło w październiku 2006 r. na spotkaniu w Wiedniu. Przyjęło ono nazwę Forum Syryjskiego (Forum Syriacum). Jego członkowie w liczbie czternastu osób zostali dobrani nie w oparciu o kryterium reprezentacji Kościołów tradycji syryjskiej, lecz jako indywidualni eksperci wywodzący się z tejże tradycji. Zadaniem Forum Syryjskiego będzie wymiana informacji na temat bieżącego rozwoju Kościołów tradycji syryjskiej, wzmacnianie ich solidarności, a przede wszystkim prowadzenie studiów i badań nad tradycją syryjską oraz organizacja konferencji naukowo-akademickich, którym nadano nazwę „Colloquia Syriaca”. Rezultaty konferencji będą publikowane w nowej serii zatytułowanej „Pro Oriente Studies of the Syriac Tradition” Pierwsze Colloquium Syriacum odbędzie się w dniach 5-10 listopada 2007 r. w Wiedniu. Jego tematem będzie kwestia doświadczeń i perspektyw w relacjach Kościołów tradycji syryjskiej z islamem.
  • Miniatura
    Pozycja
    Współczesna ocena nauczania Jana Husa
    Lukosz, Ondřej (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2006)
  • Miniatura
    Pozycja
    Świętość Kościoła i świętość chrześcijanina w doktrynie metodystycznej i dialogu katolicko-metodystycznym
    Kantyka, Przemysław (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2006)
    Methodists as well as Catholics profess the Creed of Nicene-Constantinople where the Church is defined as „One, Holy, Catholic and Apostolic”. According to the Methodist doctrine the Church is holy by the given from God holiness of its members. The holiness of the Church is based on God’s justifying grace enabling a Christian gaining maturity in faith. This process begins with the „new birth” given by God’s sanctifying grace. The question of the holiness of the Church and of a Christian was one of the subjects of the Roman Catholic-Methodist dialogue on the world level. In several Reports the Joint Commission agreed in a substantial way as to the understanding of holiness among Catholics and Methodists. The path of sanctification for all Christians leads – according to the Commission – by receiving „God’s transforming love” Catholics and Methodists do understand holiness in a very common way, though they usually express it different traditional formulations.
  • Miniatura
    Pozycja
    Gedanken zum ökumenischen Beitrag für ein Lebens-Wertes Europa
    Nossol, Alfons (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2006)
    Inspirując się obszerną lekturą dzieł teologicznych, historycznych i literackich oraz wyzwaniami i wydarzeniami współczesności, Autor syntetycznie zestawia w 33 punktach swe przemyślenia dotyczące fundamentalnych wartości kształtujących prawdziwie ludzkie życie tak w wymiarze indywidualnym, jak i wspólnotowym. Czyni to w perspektywie dyskusji nad kształtem Unii Europejskiej, która w inna – jego zdaniem – stać się wspólnotą ducha. Jej wewnętrznym spoiwem muszą pozostać kultura i wartości, które legły u podstaw Europy, a które symbolicznie wyrastają z trzech wzgórz: Akropolu (demokracja), Kapitolu (prawo) i Golgoty (przebaczenie i miłość). Jednocześnie z całym przekonaniem Autor reprezentuje stanowisko, że budowanie Europy jako wspólnoty ducha nie zakończy się powodzeniem, jeśli nie będzie wsparte ekumenicznym wkładem Kościołów i dialogiem międzyreligijnym. Religie, a zwłaszcza chrześcijaństwo, są nieodzownym i dynamizującym elementem tego procesu.
  • Miniatura
    Pozycja
    Napiórkowski Andrzej OSPPE, Misterium communionis. Eklezjalny paradygmat zbawienia, Kraków: Wydawnictwo WAM 2006, 319 s., ISBN 83-7318-693-X.
    Jaskóła, Piotr (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2006)
  • Miniatura
    Pozycja
    The Diaconal Ministry in the Mission of the Church, red. Reinhard Boettcher, LWF Studies, May 2006, 105 s., ISBN 3-905676-48-6, ISSN 1025-2290.
    Porada, Rajmund (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2006)
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja
    The role of intergroup behaviour in promoting tolerance
    Krok, Dariusz (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2006)
    Głównym zadaniem niniejszego artykułu jest zbadanie roli, jaką spełniają zachowania międzygrupowe w budowaniu i rozwijaniu tolerancji. We współczesnym świecie grupy ludzi nie funkcjonują w izolacji, lecz powiązane są siecią wzajemnych relacji w wymiarze społecznym, ekonomicznym czy zawodowym. Z jednej strony mamy do czynienia z zachowaniami altruistycznymi i pomocnymi, ale i z drugiej strony nierzadkie są przypadki agresji, naruszania podstawowych praw człowieka oraz uprzedzeń etnicznych i rasowych. Ten stan rzeczy stanowi impuls do zajęcia się zagadnieniem tolerancji z punktu widzenia mechanizmów międzygrupowych. W oparciu o dane psychologii społecznej tolerancja może posiadać dwa znaczenia. Z jednej strony tolerancja jest rozumiana jako postawa akceptacji zachowań, wartości i przekonań innych ludzi. W tym sensie termin ten posiada pozytywne znaczenie i wiąże się ściśle z zachowaniami, zarówno w obrębie grupy społecznej, jak i między grupami. W drugim znaczeniu tolerancja jest postawą przeciwną nietolerancji i odnosi się do powstrzymywania się od zachowań agresywnych, a także wymuszonego tolerowania zachowań politycznych, etycznych czy religijnych, które w gruncie rzeczy nie akceptujemy. W porównaniu z poprzednim znaczeniem tolerancja posiada tutaj negatywne konotacje. Na bazie analizy danych psychologii społecznej wyróżniono cztery zasadnicze formy działań, dzięki którym możliwe jest budowanie i promocja tolerancji: redukcja uprzedzeń, kontakt międzygrupowy, rozwijanie współpracy oraz efektywna komunikacja. Powyższe działania, oparte w dużym stopniu na psychologicznych i socjologicznych mechanizmach funkcjonowania grup, pozwalają na budowanie dojrzałych relacji między grupami, nawiązywanie przyjaznych stosunków i propagowanie wzajemnej tolerancji. Możliwości zmniejszenia uprzedzeń poprzez ich kwestionowanie z punktu widzenia moralności i prawa okazują się być bardzo skuteczne. Nawiązywanie kontaktów między grupami pomaga w burzeniu murów wzajemnej nieufności i ksenofobii. Z tym wiąże się rozwijanie współpracy międzygrupowej, co prowadzi do efektywniejszego gospodarowania dobrami, wzajemnego poznawania się, a w konsekwencji do praktykowania tolerancji w konkretnych działaniach. We wszystkich tych działaniach ważną rolę odgrywa komunikacja społeczna, poprzez którą ludzie są w stanie wyrazić swoje myśli i uczucia w dojrzały i tolerancyjny sposób.
  • Miniatura
    Pozycja
    Antropologiczne założenia pluralistycznej teologii religii: konfrontacja i drogowskazy
    Mycek, Stanisław (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2006)
  • Miniatura
    Pozycja
    Metodologiczno-antropologiczny projekt teologii. Ekumeniczne odniesienia
    Sztajner, Monika (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2006)
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja
    Misja Kościoła: nawracanie czy dialog?
    Kubacki, Zbigniew (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2006)
  • Miniatura
    Pozycja
    Oriental Catholic Churches and their theology. The ecumenical relevance of oriental disciplines in the theological formation
    Madey, John (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2006)
    Od Soboru Watykańskiego II w Kościele zachodnim wzrasta świadomość znaczenia Kościołów tradycji orientalnej w obrębie Kościoła powszechnego. Mimo że nie znajdowały się one nigdy poza uwagą Kościoła łacińskiego i już przed Vaticanum II pojawiały się kościelne dokumenty, które z wielkim szacunkiem odnosiły się do bogactwa ich życia teologicznego i liturgicznego, to jednak w zachodniej świadomości Kościoły te zajmowały marginalną pozycję. Do zmiany tej sytuacji przyczyniły się m.in. Dekret o katolickich Kościołach Wschodnich, uchwalony przez Sobór Watykański II, oraz w okresie posoborowym, zwłaszcza za pontyfikatu Jana Pawła II, dokumenty, które stanowiły wezwanie do zachowania i umacniania wschodniej tradycji teologicznej i liturgicznej jako niezbywalnej części Kościoła powszechnego, zachęcając jednocześnie do studiów nad tą tradycją. Obok dokumentów ważnych ze względu na doktrynalną rangę, jak: encyklika Ut unum sint, list apostolski Orientale Lumen czy deklaracja dotycząca Filioque, Autor szczególną uwagę poświęcił trzem tekstom dwóch dykasterii rzymskich, które czy to zachęcały do pogłębienia znajomości tradycji wschodnich chrześcijan oraz Kościołów tradycji orientalnej, czy też stanowiły wezwanie do zachowania dziedzictwa liturgicznego tychże Kościołów. W pierwszym przypadku chodzi o instrukcję Kongregacji Wychowania Katolickiego na temat znaczenia studium nad Kościołami wschodnimi oraz dekret tejże Kongregacji dotyczący poszerzenia programu studiów wydziałów prawa kanonicznego o studium prawa Kościołów wschodnich. W drugim przypadku chodzi o instrukcję Kongregacji Kościołów Wschodnich, dotyczącą zastosowania przepisów liturgicznych zawartych w Kodeksie Kanonów Kościołów Wschodnich. Zarówno wspomniane wyżej instrukcje, jak i dekret mają na celu doprowadzenie do pogłębienia znajomości teologii i liturgii Kościołów wschodnich w Kościele rzymskokatolickim i uwrażliwienia na komplementarny charakter wschodniego dziedzictwa teologicznego. Zwłaszcza instrukcja dotycząca studium nad Kościołami wschodnimi zwróciła wyraźnie uwagę na potrzebę uwzględnienia w formacji teologicznej niektórych aspektów teologii wschodniej, na przykład w zakresie nauki o Trójcy św., chrystologii, pneumatologii, eklezjologii, charytologii czy liturgiki. Instrukcja ta zawiera konkretne wskazania dotyczące takiego organizowania struktury studiów, by teologia wschodnia znalazła w nich należyte miejsce. Wszystkie zawarte w niej stwierdzenia wyrastają zaś z przekonania, że obie tradycje chrześcijańskie – wschodnia i zachodnia – zachowując swą tożsamość, mogą ubogacać się poprzez wzajemną wymianę. Autor wyraża nadzieję, że wskazania zawarte w dokumentach dykasterii rzymskich, a wypływające z posłuszeństwa wobec Vaticanum II, zostaną odpowiedzialnie podjęte i urzeczywistnione przez biskupów i innych ich adresatów, w tym także przez samych studentów teologii.