Resovia Sacra, 2020, Tom 27

Przeglądaj

Teraz wyświetlane 1 - 1 z 1

Zagadnienie architektury sakralnej w doktrynie Kościoła rzymskokatolickiego. Rys historyczno-teologiczny
Grąbczewski, Grzegorz (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)
W nauczaniu Kościoła rzymskokatolickiego przestrzeń świątyni utożsamiana jest z miejscem świętym, sacrum. Zagadnienia związane z architekturą, w tym budownictwem sakralnym, choć nie najważniejsze w kościelnej doktrynie, to jednak znajdują w niej swoje miejsce. Tematyka architektury sakralnej pojawia się przede wszystkim w powiązaniu z funkcją, jaką na rzecz wspólnoty wierzących ma pełnić budowla – miejsce gromadzące na sprawowanie liturgii. Budynek sakralny powinien spełniać wymogi liturgiczne, a także sprzyjać budowaniu wspólnoty i atmosfery skupienia, przy takim ukształtowaniu przestrzeni, by odróżniała się ona od wielu innych budowli, które mają różne społeczne przeznaczenie. Staje się w ten sposób „domem Boga”. Sacrum przestrzeni kościoła podkreślane jest także przez rozbudowaną symbolikę, odnoszącą się zarówno do jego całości, jak i poszczególnych części. Na przestrzeni dziejów Kościoła, temat architektury sakralnej pojawił się w wielu jego dokumentach o zasięgu powszechnym, jak i lokalnym. Najważniejsze z nich zostały przywołane w tekście, ukazując złożoność i wagę zagadnienie architektury sakralnej w doktrynie Kościoła rzymskokatolickiego.