Resovia Sacra, 2020, Tom 27
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/35932
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja Ks. prałat Tadeusz Szetela (1925-2008)Zych, Sławomir (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)The article describes the life of rev. Tadeusz Szetela (1925-2008) priest of Przemyśl and Rzeszów dioceses. His older brothers, Jan Bolesław and Stanisław Kazimierz who devoted themselves to God had an unquestionable impact on life path choice by young Tadeusz. The author presents also difficult reality during T. Szetela’s seminary years, as well as work as a priest and catechist when he had to deal with laicization and antichurch tendencies among Polish society. Moreover, Tadeusz Szetela during his life participated in many national and patriotic events, as well as ministry activities (e.g. he worked as a prison pastor). Humble and priesthood devoted, rev. Tadeusz Szetela was awarded by Church authorities, e.g. he was promoted to a Chaplain of His Holiness rank in 1998.Pozycja Sprawozdanie z działalności Diecezjalnego Studium Organistowskiego za rok 2019/2020Widak, Andrzej (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)Pozycja Ks. Teofil Lewicki (1875-1952)Walicki, Bartosz (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)Ks. Teofil Lewicki urodził się 10 października 1879 r. w Laszkach Murowanych. Był absolwentem Gimnazjum w Sanoku. Przygotowanie do kapłaństwa odbył w Seminarium Duchownym w Przemyślu. Sakrament święceń przyjął 31 stycznia 1899 r. Pracował jako wikariusz w Wesołej (1899-1902), Stojańcach (1902-1903), Laszkach (1903-1904), Rakszawie (1904) i Łące (1904-1910). W roku 1911 został zamianowany proboszczem parafii w Trzebosi. W roku 1922 zamianowano go wicedziekanem sokołowskim. Prócz zwykłej pracy duszpasterskiej zajął się renowacją kościoła i zaangażował w działalność społeczną. Przeszedł na emeryturę w roku 1945. Zmarł 21 września 1952 r.Pozycja Paweł Gawron, Ks. Jerzy Popiełuszko – świadek Bożego Miłosierdzia. Rozważania na trzecie piątki miesiąca, Wydawnictwo Św. Stanisława BM, Kraków 2018, ss. 120, ISBN 978-83-7422-902-9.Szczecina, Grzegorz Kamil (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)Pozycja „Byłaś przez wieki Matką i Królową”. Maryjny aspekt Mszy św. za Ojczyznę sprawowanej przez bł. ks. Jerzego Popiełuszkę – 29 maja 1983 r.Szczecina, Grzegorz Kamil (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)Msze św. za Ojczyznę sprawowane przez bł. ks. Jerzego Popiełuszkę na warszawskim Żoliborzu w latach 1982-1984 są jednym z podstawowych elementów rozpoznawczych jego posługi. W czasie owych liturgii wygłosił on słynne kazania, które z czasem stały się m.in. powodem działań aparatu represji komunistycznego wymierzonego w kapelana „Solidarności”. Każda z comiesięcznych Eucharystii była poświęcona konkretnemu tematowi, który wyznaczała rocznica historyczna bądź bieżące wydarzenie społeczne. Podobnie było w maju 1983 r., kiedy to ks. Jerzy w przesłaniu Mszy św. za Ojczyznę, skupił się na ukazaniu maryjnego aspektu polskości, a także wskazaniu na Matkę Bożą jako najpewniejszą orędowniczkę dla uciśnionego narodu. Ów temat zawierał się w szerszym wymiarze maryjnym przejawiającym się w życiu oraz działalności męczennika komunizmu. Idea przewodnia Mszy św. za Ojczyznę z 29 maja 1983 r., wyrażała się przede wszystkim w przepowiadaniu błogosławionego, śpiewanych pieśniach, modlitwie wiernych, dekoracji plastycznej zdobiącej prezbiterium żoliborskiej świątyni, jak również w recytowanej na zakończenie liturgii poezji. Ks. Popiełuszko, odwołując się do konkretnych wydarzeń z przeszłości Polski oraz do ówczesnych cierpień rodaków, wskazywał na towarzyszenie Maryi narodowi, który pomimo sytuacji i przeciwności zawsze do Niej się uciekał, uznając Jej Królowanie. Ks. Jerzy ukazywał Matkę Najświętszą jako najpewniejszą powierniczkę trudów i cierpień przeżywanych przez rodaków w stanie wojennym. Tym samym błogosławiony podtrzymywał w Polakach nadzieję, wiarę, formował religijno-patriotyczne postawy rodaków, którzy Msze św. za Ojczyznę traktowali jako wyjątkową „wyspę wolności”.Pozycja Zachodni ojcowie Kościoła w katechezie biblijnej. Św. AmbrożyStypułkowska, Beata (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)The present paper continues a series of publications on Eastern and Western Fathers of the Church in biblical catechesis. The Fathers who are recognized with the titles of the Great Doctors of the Church were selected for presentation. The series is neither focused on patristic research, nor concerned in presentation of the broad spectrum of topics related to a particular Father of the Church in catechesis, but it is intended to draw the practical application for biblical catechesis out of the life and works of Fathers. The present paper is dedicated to St. Ambrose, the bishop of Milan. There were presented propositions for biblical catechesis resulting from the realization of purposes of gaining knowledge, acquiring skills and abilities, and building attitudes. Also the six basic tasks of catechesis are referred to.Pozycja Sakrament chrztu w świetle uchwał Synodu Diecezji RzeszowskiejStory, Marek (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)A diocesan synod should be convened when deemed necessary by the diocesan bishop. In the Diocese of Rzeszów, which was set up in 1992 by Pope John Paul II, the synod was announced on November 21, 1998. The first session of the Synod of the Diocese of Rzeszów took place on March 24, 1999 and the solemn closure meeting on November 20, 2004. In a decree issued on that day, Kazimierz Górny, the Bishop of the Diocese of Rzeszów, approved the resolutions and announced them as the diocesan particular law. The resolutions of the synod became effective on January 19, 2005. The following article presents the rules of the particular law in regard to celebrating the sacrament of baptism, which is the “gate” to other sacraments, in the parishes of the Diocese of Rzeszów. The Church, which safeguards the deposit of sacraments, has the right to formulate the rules of their valid and respectful celebration. The author of this article discusses matters related to the baptism of children as well as adults. The article presents aspects related to the minister of the sacrament, parents and godparents, as well as the time and place of the celebration of baptism. It also refers to the “Instruction on celebrating the sacrament of baptism” which includes a lot of practical advice and pastoral suggestions for the ministers in order for the celebration of this sacrament to have influence on the formation of the religious life of the child’s parents, godparents and other related people. Following the common law norms, the Synod of the Diocese of Rzeszów highlights that priests should often remind their believers, both in the church and during the catechesis, about the meaning of this sacrament. It is necessary for salvation; through it the human being is freed from their sins and thus receives the dignity of the Child of God, becomes similar to Christ and gets included into the Catholic Church community. Priests should faithfully observe the liturgical regulations which set forth the way in which baptism should be celebrated, and respectfully treat other canonical norms. They are responsible for the correct documentation of this celebration by making a mandatory note in the parish book of the baptized.Pozycja Rodzaje życia konsekrowanego i jego wybrane zaburzeniaStepulak, Marian Zdzisław (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)Życie konsekrowane jest specyficznym aktem, którego skutkiem jest stan uczynienia świętym tego, co odnosi się do upadłej natury. Konsekracja ma swoje miejsce jedynie w Kościele. Konsekrację uważa się także za centralny moment modlitwy eucharystycznej. Istnieją dwie podstawowe formy życia konsekrowanego: wspólnotowe i indywidulane. Do osób konsekrowanych zalicza się zarówno osoby duchowne jak i świeckie. Oprócz zakonów działają inne formy życia konsekrowanego, do których należą stowarzyszenia życia apostolskiego. Niektóre z osób konsekrowanych powołane są do życia mistycznego. Przez minione wieki osoby życia konsekrowanego nie były wolne od rozmaitych trudności. Jedną z nich było pojawiające się niezrozumienie dotyczące jego natury, czym ono jest. Trudności dotyczyły też pewnych przyczyn, które występowały wewnątrz, jak i poza wspólnotą eklezjalną. Poza tym brak rozumienia życia konsekrowanego można czasami zaobserwować także wśród samych osób konsekrowanych.Pozycja Reflections of Mother Teresa Kalkstein on the Religious Vocation in the Circular Letters to the Sisters of the ResurrectionPyszna, Joanna (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)In the article the teaching of Mother Teresa Kalkstein on the calling to religious life is presented. The fourth General Superior of the Congregation of the Sisters of the Resurrection of Our Lord Jesus Christ devoted a lot of attention to the religious vocation, including the theoretical questions and practical suggestions of carrying one’s vocation in everyday life. Despite the passage of time, some of her thoughts have remained relevant. That is why her writings can still be a useful and interesting reading for the consecrated persons.Pozycja Reklama handlowa na łamach lwowskiej „Gazety Kościelnej” w okresie od 1900 do 1939 r. (na przykładzie wybranych roczników)Przywara, Agnieszka (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)Reklama towarzyszy człowiekowi od bardzo dawna. Początkowo w formie pozapiśmienniczej, polegającej na ustnym zachwalaniu towarów i usług z czasem przekształciła się we wszechobecne medium. Największy rozwój reklamy przypada na przełom XIX i XX wieku, wraz z upowszechnieniem się prasy. Praktycznie w każdym czasopiśmie, niezależnie od profilu, reklama znajdowała swoje miejsce. Również w wychodzącej we Lwowie w latach 1893-1939 „Gazecie Kościelnej” można odnaleźć liczne inseraty reklamowe. Głównie dotyczyły one usług i artykułów związanych z tematyką czasopisma, czyli skierowane były do duchowieństwa. Z czasem na łamach lwowskiego tygodnika zaczęły się pojawiać także reklamy dotyczące innych branż niezwiązanych z profilem pisma, znajdujące odbiorców również wśród czytelników świeckich. Analiza ogłoszeń reklamowych zamieszczonych na łamach „Gazety Kościelnej” w latach 1900-1939 pozwoliła na prześledzenie nie tylko zmian rodzaju publikowanych anonsów, ale także tego, do jakiej grupy docelowej mogły być kierowane.Pozycja Dominanty ukraińskiego nacjonalizmu. Rozważania wokół książki Wiktora Poliszczuka, Ideologia nacjonalizmu ukraińskiego, Wstęp B. Grott, Kraków 2020, ss. 282.Pomarańska, Renata (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)Pozycja Sprawozdanie z działalności Redakcji Studiów Teologiczno-Filozoficznych Diecezji Rzeszowskiej „Resovia Sacra” za lata 2013-2020Nabożny, Marcin (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)Pozycja Katrina Shawver, Henry: a Polish Swimmer’s True Story of Friendship from Auschwitz to America, Ribbon Falls Press, Phoenix, Arizona 2017, pp. 328, ISBN 978-1-7345729-7-1Nabożny, Marcin (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)Pozycja Ruch oporu i konspiracja na terenie Lubli i okolic w latach 1939-1945Nabożny, Marcin (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)Wraz z wybuchem drugiej wojny światowej społeczeństwo polskie podjęło wszelkie próby walki o suwerenność państwa i ochronę własnych domów i rodzin. Od 1939 r. w działania te włączyli się także mieszkańcy Lubli i okolic. Teren ten w ramach podziemnej działalności należał do Inspektoratu Jasło i Placówki Frysztak. Uczestnicy podziemnych organizacji czynnie włączali się w prowadzone akcje na terenie Lubli i okolic, m.in. brali udział w odbiorze broni ze zrzutu w Lubli 1 lipca 1944 r.Pozycja Personalizm chrześcijański jako nurt wzmacniający kapitał społeczny poprzez personalistyczną edukację społeczną w zmediatyzowanej rzeczywistościMiąso, Janusz (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)Ciągle pogłębiająca się ambiwalencja to aktualnie często powtarzana diagnoza społeczna, ogromne możliwości społeczeństwa zmediatyzowanego, a równocześnie ogromna skala ludzkich, egzystencjalnych dramatów, dotykająca wszystkich grup społecznych, łatwa do zaobserwowania, to podstawowy problem, problem badawczy także niniejszego artykułu. Wiele osób szuka jakichś „przyczółków” do życia, dla usensawniania swojego życia, dla czynienia życia pożytecznym i wyzwaniem naszych badań winno być właśnie pokazanie tego konstruktywnego kierunku. Zdaniem autora niniejszego artykułu to właśnie personalizm chrześcijański, z jego spokojem, bez fanatyzmu, z jego głębią proegzystencji, realizowanej przez wiele konkretnych, świetnie wykształconych i pełniących odpowiedzialne funkcje, a także bardzo zwyczajnych osób, które są konkretnym pozytywnym i optymistycznym „studium przypadku” może być aktualnie mocno nadziejogenny. Wzmacnianie personalistycznego poczucia własnej wartości jako osoby, pozostającej pod stałą opieką Boga – Osoby i pozostającej w głębokiej relacji osobowej z drugim człowiekiem – osobą, jest potężną szansą na ratowanie człowieczeństwa. Personalistyczna edukacja prospołeczna jest edukacyjną nadzieją na uczenie się ciągle siebie poprzez dar osoby drugiej osobie w odpowiednim dwustronnym proegzystencjalnym przepływie wartości i jest edukacją ku lepszej i optymistycznej przyszłości.Pozycja Apologetyczne oblicze biskupa Kazimierza GórnegoMastej, Jacenty (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)Przedmiotem niniejszego przedłożenia jest ukazanie oblicza apologetycznego Pierwszego Biskupa Rzeszowskiego Kazimierza Górnego, na podstawie wybranych listów pasterskich, konferencji oraz kazań. W powyższej prezentacji uwyraźniono apologetyczne oblicze Biskupa Kazimierza Górnego, który będąc obrońcą osoby ludzkiej, Kościoła, zasad wiary i moralności katolickiej oraz wartości patriotycznych, jest jednocześnie człowiekiem dialogu i konsensusu. Niezachwiany w pryncypialnych sprawach Bożych, pozostaje zawsze otwarty i serdeczny względem każdego człowieka. Szczególnie jest wrażliwy na ludzi biednych, chorych, zagubionych czy poszukujących Boga. Ukazane oblicze apologetyczne naszego Biskupa nie wyczerpuje piękna Jego osoby i bogactwa Jego osobowości. Co warto podkreślić, Jego apologetyczne oblicze możemy dostrzec nie tylko w Jego nauczaniu – co zostało zaprezentowane powyżej – ale także w postawie życiowej, czyli świadectwie życia, a nade wszystko we wrażliwości serca, chrześcijańskiej radości i kordialnym uśmiechu, który jest najprostszą drogą do serca każdego człowieka.Pozycja Krzysztof Siwek, „Powstał prorok jak ogień” (Syr 48,1). Droga Eliasza (Biblijni Bohaterowie Wiary 1), Wydawnictwo Naukowe Collegium Bobolanum, Warszawa 2020, ss. 384, ISBN 978-83-952410-8-6Kubiś, Adam (1976- ) (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)Pozycja Ksiądz dr Józef Depowski (1879-1939) – kapłan lwowskiej archidiecezji ormiańskiej, nauczyciel, wychowawca i społecznikKrzyżowski, Tomasz (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)Józef Depowski was born on 29 November 1879 in Ropczyce in a family of farmers, in 1899 he graduated the classical gymnasium in Rzeszów and began studies of philosophy, theology and spiritual formation in the Theological Seminary in Tarnów, which he was obliged to abandon due to health problems. From 1907-1916 he studied in the Faculty of Theology and Philosophy of the Swiss University of Fribourg, where in 1912 he defended his doctoral thesis on the subject of the history of art. In 1912 he became incardinated to the Armenian Catholic Archdiocese of Lviv and in 1913 he took holy orders. After his return to Galicia he undertook the job of a teacher and a catechizer in the gymnasiums in Zamość (1916-1917) and in Ropczyce (1923-1930). He was a teacher and an educator of the youth, he taught several subjects in secondary schools, he served as the headmaster of a gymnasium, the chaplain of a nursery, he was a spiritual leader, the pastoral minister of workers, the initiator of social undertakings, the author of scientific publications. From 1936-1939 he was the administrator the Armenian parish in Tyśmienica. He passed away on 8 November 1939 in Ropczyce, where he was also buried.Pozycja Apostola Apostolorum. Maria Magdalena w nauczaniu ojców KościołaKrawczyk, Michał (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)Papież Franciszek, ogłaszając swoją decyzję o podniesieniu do rangi święta obchodów liturgicznych dedykowanych Marii Magdalenie, chciał przypomnieć o tej wyjątkowej postaci w historii Kościoła, której przykład życia emanuje także na obecną wspólnotę. Jest to również okazja do wyjaśnienia nieporozumień związanych z jej życiem. Jest to możliwe po zapoznaniu się z nauczaniem ojców Kościoła Zachodniego odnoszącym się do św. Marii Magdaleny i jej wyjątkowej misji jako „apostołki Apostołów”.Pozycja Munus docendi biskupa diecezjalnego w prawodawstwie posoborowymKrauz, Kacper (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)Artykuł ma na celu ukazanie munus docendi, czyli zadania nauczania biskupa diecezjalnego, który pełni ważną rolę biskupów diecezjalnych w Kościele. Wraz z konsekracją zostaje nałożony na biskupów obowiązek wypełniania zadania nauczania, uświęcania i rządzenia. Biskup diecezjalny zadanie nauczania powinien wykonywać osobiście, a także koordynować jego realizację przez swoich współpracowników, którzy wspierają go w głoszeniu Słowa Bożego. W artykule została zwrócona uwaga na przedmiot i styl przepowiadania oraz sposoby przekazywania Słowa Bożego. Biskup diecezjalny poza osobistym głoszeniem ma również troszczyć się o innych głosicieli doktryny Kościoła. Ukazane zostały kompetencje oraz relacje biskupa diecezjalnego w stosunku do duchowieństwa, wiernych świeckich, nauczania katechetycznego, szkół, uniwersytetów katolickich, uniwersytetów i fakultetów kościelnych, środków społecznego przekazu oraz teologów. Biskupi są autentycznymi nauczycielami i, co warto podkreślić, pozostają tylko narzędziem w ręku Boga, powołanym do nauczania Słowa Bożego. Głoszone Słowo Boże musi być dostosowane do aktualnych problemów ludzi, środowiska i kultury. Słowo Boże biskup musi również wprowadzać w swoje życie, gdyż przez jego świadectwo głoszona Ewangelia zyskuje na wartości. Przedmiotem przepowiadania biskupa diecezjalnego ma być cały depozyt wiary. Biskup diecezjalny ma przekazywać Ewangelię wszystkim wiernym zarówno wierzącym jak i niewierzącym oraz tym, którzy odeszli od praktyki i wiary religijnej.