Roczniki Teologiczne, 2008, T. 55, z. 7
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/12834
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja Odnowić w sobie przymierze z Bogiem. Sakrament chrztu w teologii metodystycznej i dialogu katolicko-metodystycznymKantyka, Przemysław (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)Baptism and Eucharist are two rites regarded by Methodist theology as the sacraments of the Gospel. Early Methodist, Wesleyan theology of baptism did not differ from the Anglican theological heritage. Baptism clears a person from the original sin and starts the process of restoring the God’s image in a baptized. For Wesley, by baptism a child enters into the covenant with God and into the Church family as the community of faith. For this reason he accepted to baptize children bom from believing parents. The baptismal covenant, however, must be renewed in a Christian once he reaches adult age and is able to profess his faith. This renewal of baptismal vows concerns in fact all Christians, because baptism is not an end, but only the beginning of a lifelong process of sanctification. After Wesley times this initial Methodist theology was neglected (because of poor availability of sacraments from late eighteen century in America) and reduced to the naming a child or professing the faith of an adult. To restore to now-a-days Methodism the Wesleyan theology of baptism, the General Conference of the United Methodist Church adopted in 1996 the document By Water and the Spirit: A United Methodist Understanding of Baptism. The document confirmed early Methodist understanding of baptism as well as the practice to baptizing by immersion, pouring or sprinkling the water while reciting the Trinitarian formula. Theology of baptism was also one of the subjects of the Roman Catholic-Methodist dialogue on the world level. The parties concluded with far-reaching consensus about the sacrament of baptism. The remaining differences are mainly in emphasis: the Catholics put more attention on baptism as the first and the most important sacrament, the Methodists point to the importance of constant renewal of baptismal covenant and see baptism more likely as a starting point of the lifelong process of sanctification.Pozycja Kanonizacja świętych w tradycji Rosyjskiego Kościoła PrawosławnegoLeśniewski, Krzysztof (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)Faith in communion of Saints has been the common heritage of Roman Catholic Church and Orthodox Church. Its expression is liturgical cult of Saints based on canonical procedures. Both in the Roman Catholic Church and in the Orthodox Church by the time somebody will be pronounced as a saint, it is necessary to examine the heroism of ones virtues, the orthodoxy of faith confessed by him and authenticity of miracles by his intercession. The author tried to attempt the problem of the canonization of Saints in tradition of Russian Orthodox Church from historical and ceremonial points of view. He presented in the first part of his article a historical outline of canonization of Saints. Following historians the author distinguished five main periods during the first millennium of Russian Orthodoxy, namely: since the Baptism of Russia (988) to the Church Councils of Metropolitan Macarius, the Church Councils of Metropolitan Macarius (1547-1549), since the Church Councils of Metropolitan Macarius to the establishment of the Holy Synod (1721), the Holy Synod Period (1721-1917) and the Moscow Council (1917-1918). The second part of the article shows two ecclesiastical institutions (the Historical and Canonical Group on Canonization and the Commission of the Holy Synod for Canonization), which had been established by the Moscow Patriarchate during the time of social and religious changes in Russia. There is also presented the role of the Local Council of the Russian Orthodox Church (held in July 1988) and the Jubilee Council of 2000. Stages, principles and materials, which have been essential for the canonization of new Saints in the Russian Orthodox Church there had been described in the third part of the article. Apart from that it was also presented in the concise form the structure of the liturgical ceremony of canonization. The last part of the article concerns the particular principles and regulations of the canonization of Saints during the communism period. It is necessary to examine all preserved materials from archives of the State institution of the Soviet Union and to gather and to evaluate every testimony, both oral and written on martyrs and confessors, in the canonical procedure of the canonization of Saints. One has to determine the relation of every candidate to the existing divisions of the Russian Orthodox Church in the Soviet times in order to be certain that the confession of ones faith and ecclesiastical affiliation was truly Orthodox.Pozycja „Indefectibilitas Ecclesiae” – łaska, która zawsze zwyciężaNadbrzeżny, Antoni (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)Proclamation of the Kingdom of God constitutes basic mission of the Church. This proclamation – being done in the history – is liable to the historical evaluation. The Church – being aware of her sins done in the past – remembers Christ's magnificent promise, which enables her to stand in the confessed and proclaimed truth. The Latin term indefectibilitas means that the Church in spite of her weaknesses it will never be destroyed by sin. Thanks to the God’s grace in each epoch, she undertakes an effort of the moral renewal. In this way, she becomes an authentic and credible witness of Christ’s redemption.Pozycja Historia „niebezpiecznego pomysłu”Nowosad, Sławomir (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)Pozycja „Spes quaerens intellectum” – wokół teologii nadziei Jürgena MoltmannaRomaszko, Marta (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)Pozycja Eklezjologia komunijna – próba określenia wartości i możliwości rozwojuCzaja, Andrzej (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)Pozycja Slawische Befreiungstheologie. Grundriß zur Theologie und Geistigkeit der kyrillo-methodianischen TraditionGórka, Leonard (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)Mimo nielicznych tekstów o charakterze teologicznym przekazanych w źródłach jedna rzecz pozostaje niewątpliwa: Apostołowie Słowian św. Cyryl i Metody utworzyli swoistą przestrzeń eklezjalną i kulturową, w której możliwe było podjęcie nowego doświadczenia wiary chrześcijańskiej i nowego myślenia teologicznego. Tego rodzaju działanie można wręcz nazwać uprawianiem swoistej (ante litteram) teologii wyzwolenia, stanowiącej fundamentalny rys ich działalności ewangelizacyjnej. Przełamanie magicznego kręgu trzech języków (hebrajskiego, greckiego i łacińskiego) oznaczało otwarcie nowych przestrzeni wielkiej przygodzie szerzenia wiary chrześcijańskiej pośród nowych narodów i kultur. Ideę tę wprowadzali w życie poprzez udomowienie Ewangelii w języku słowiańskim, dali podstawy teologii Kościołów siostrzanych przez rozumienie swojej misji jako przybliżenia nowym ludom zbawczej, wyzwalającej rzeczywistości ofiarowanej człowiekowi przez Boga i wreszcie poprzez ukazywanie wyzwalającej godności człowieka niezależnie od języka i kręgu kulturowego, która zawarta jest stworzeniu człowieka na obraz i podobieństwo Boże. Apostołowie Słowian przekazali Europie, zwłaszcza Środkowo-Wschodniej, aktualny dziś temat: mediacja, dialog oraz integracja, a nie konfrontacja. I tutaj Polska może odegrać ważną rolę, ponieważ od wieków stanowiła miejsce spotkania się kultur, nawet syntezy wartości wschodnich i zachodnich. Narodom żyjącym w wielonarodowej Rzeczypospolitej nigdy nie była obca idea jedności w pluralizmie narodowościowym i kulturowym ani też idea wolności sumienia i religii oraz poszanowania godności człowieka.Pozycja Święta tajemnica jednościGórka, Leonard (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)Pozycja Człowiek jako istota relacyjnaHanc, Wojciech (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)Pozycja Dialog katolicko-reformowany (1970-2005)Karski, Karol (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)Pozycja Etyka ewangelickaNapiórkowski, Stanisław Celestyn (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)Pozycja Ekumenizm od A do ŻGawlik, Magdalena (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)Pozycja Misterium Kościoła w prawosławiuHanc, Wojciech (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)Pozycja „Do Pana wznoszę mój głos”. Pytania o duchowość ekumeniczną. Sesja naukowa Instytutu Ekumenicznego KUL Lublin, 24 stycznia 2008 rokuJanasek, Emilia (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)Pozycja Między mantrą a modlitwą Jezusową czyli o modlitwie w kontekście pluralizmu religijnegoJanasek, Emilia (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)Pozycja Zur Bedeutung des Begriffs „Schwesterkirchen“ in den katholisch-orthodoxen BeziehungenGlaeser, Zygfryd (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)Eklezjologiczna kategoria „Kościołów siostrzanych” opisuje , w swej istocie, eklezjalną rzeczywistość nie podzielonego Kościoła pierwszego tysiąclecia. Może więc zarówno dla prawosławnych, jak i dla katolików stanowić model eklezjologiczny o charakterze ekumenicznym na trzecie tysiąclecie. Należy go traktować jako bardzo istotną propozycję na drodze uskuteczniania widzialnej jedności między Kościołem katolickim a Kościołem prawosławnym. Model ten zakorzeniony jest w Biblii i w Świętej Tradycji Kościoła. Stał się więc bardzo przydatny dla wyrażenia tych elementów, które od strony teologicznej ukazują, to co wspólne dla naszych Kościołów, i to, co w duchu poczucia eklezjalnej siostrzaności i braterstwa należy jeszcze zrealizować, aby można było w pełni urzeczywistnić wezwanie Chrystusa: „Aby byli jedno" (J 17,21). Aby zrozumieć istotę samego pojęcia „Kościoły siostrzane”, należy skupić uwagę na jego pierwotnej treści, określającej – z jednej strony – relacje między konkretnymi chrześcijanami. z drugiej zaś strony opisującej relacje między poszczególnymi Kościołami lokalnymi, zgromadzonymi wokół swojego biskupa. Wynikało to ze świadomości, że w każdej lokalnej wspólnocie urzeczywistnia się w pełni Kościół powszechny. Wychodząc z tego podstawowego założenia eklezjologicznego, wspólnoty określały się mianem „Kościołów-sióstr”, co odzwierciedlało się w ich zgodnej koegzystencji. Fakt ten podkreśla papież Jan Paweł II w ekumenicznej encyklice Ut unum sint. Dialog ekumeniczny podjęty na nowo w II połowie XX wieku między Kościołami katolickim i prawosławnym pozwolił na nowo odkryć eklezjologiczne kategorie siostrzaności, braterstwa i wspólnoty, dostrzegając potrzebę ich odbudowania, co miałoby też radykalnie przybliżyć moment uskutecznienia pełnej widzialnej jedności w Kościele Chrystusowym. Powstał wówczas problem, który do dziś nie znalazł jednoznacznego rozwiązania, a mianowicie: jakie warunki muszą być spełnione, aby Kościoły mogły siebie nawzajem określać mianem „Kościołów siostrzanych”? Czy dzisiaj zaistniała już taka sytuacja, która uprawniałaby do tego, aby termin ten przestał być rozumiany w kategoriach jedynie werbalnej uprzejmości, a stałby się zalążkiem nowej jakości odniesień eklezjalnych? Sięgając do pierwotnego rozumienia relacji eklezjalnych, kształtowanych na typowo familiarnych odniesieniach, można powiedzieć, że podstawowym warunkiem określania siebie wzajemnie jako „Kościoły siostrzane” jest zgodność co do istotnych prawd wiary, tożsamość w pojmowaniu sakramentów oraz ważność urzędu. Odwołując się do tych zasad, zauważono, że między Kościołem prawosławnym i Kościołem katolickim istnieje w tym względzie najdalej idąca zbieżność doktrynalna. Stąd też coraz częściej kategorię „Kościołów siostrzanych” zaczęto odnosić do określania wzajemnych relacji istniejących między tymi Kościołami. Był to także wyraz radykalnej zmiany eklezjologicznego myślenia w XX wieku. Świadczą o tym zaistniałe fakty, gesty i decyzje mające istotne znaczenie dla przyszłości chrześcijaństwa. Odradzające się siostrzano-braterskie kontakty między Kościołem prawosławnym i Kościołem katolickim przyczyniły się do obalenia wielu krzywdzących sądów, egzystujących zarówno po jednej, jak i po drugiej stronie, a odnoszonych do siebie nawzajem. Rozpoczął się proces przełamywania negatywnych postaw, stereotypów oraz wzajemnych odniesień. Kościoły odkryły, mimo istniejących między nimi napięć i różnic, potrzebę wzajemnego uczenia się pozytywnego myślenia o sobie nawzajem i podejmowania działań na rzecz przezwyciężania tego wszystkiego, co jeszcze je dzieli. Jeżeli skupimy się na relacjach katolicko-prawosławnych, oddzielając w nich moment emocjonalny od myślenia teologicznego, to dochodzimy do wniosku, iż kategorię komunii „Kościołów siostrzanych” można by odnieść do opisywania relacji między tymi Kościołami, choćby w wymiarze antycypacji w pełni zrealizowanej w przyszłości widzialnej jedności między nimi. Należy to jednak czynić z pełną świadomością tego, że nie jesteśmy jeszcze zgodni, co do wszystkich kwestii teologicznych. Stąd też aktualne jest wezwanie do pogłębiania dialogu teologicznego.Pozycja Bibliografia ekumeniczna o. prof. dra hab. Stanisława Celestyna Napiórkowskiego OFMConv.(Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)Pozycja Trzecie Europejskie Zgromadzenie Ekumeniczne. Sibiu (Rumunia), 4-9 września 2007Pawłowski, Sławomir (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)Pozycja Działalność naukowa Instytutu Ekumenicznego KUL w 2007 rokuLeśniewski, Krzysztof (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)Pozycja Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan w Lublinie, 18-25 stycznia 2008 rokuSkładanowski, Marcin (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)