Teologiczne Studia Siedleckie, 2016, R. 13

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/36026

Przeglądaj

Teraz wyświetlane 1 - 13 z 13

Miłosierdzie w przypowieściach Jezusa w Ewangelii wg św. Łukasza
Mazurek, Piotr (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, 2016)
Jednym z najważniejszych aspektów Boga jest jego miłosierdzie. Wartość poznania tego wymiaru zauważył papież Franciszek, ogłaszając Jubileusz Miłosierdzia. Ewangelia według świętego Łukasza zawiera przypowieści, które na różny sposób ukazują to miłosierne oblicze Boga Ojca. Uczą nie tylko je przyjmować, ale również okazywać. Wskazują, jak wychodzić z nim do drugiego człowieka, zwłaszcza do tego skrzywdzonego własnym grzechem. Artykuł przybliżył i wyjaśnił definicję miłosierdzia oraz wskazał co należy czynić, aby było ono obecne w życiu chrześcijan.
Maryja – Matka Boża. Katolickie a jehowickie ujęcie problematyki
Krawczyk, Roman (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, 2016)
As the Mother of Jesus, Mather of the Son of God, Virgin Mary is present in the history of salvation: starting from the Old-Testament announcements, through the Bethlehem manger, finishing with the crucifixion on Calvary Hill. The truth is undermined by Jehovah’s Witnesses who question the fact that Virgin Mary is the Mother of the Son of God. The author of the paper provokes a substantive discussion with the Jehovah’s Witnesses’ stand, proving that the truth about Mary as the Mother of the Son of God is fully justified in the Holy Scriptures.
Od liturgicznej improwizacji do tekstów pisanych
Matwiejuk, Kazimierz (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, 2016)
Liturgy is the creation of Jesus Christ. He continues his redemptive creation in liturgical activities, especially in celebration of the Eucharist. He does it in the Church and through the Church. Apostles and their followers were enable to act „in persona Christi”. In the Ancient History, until the 4th century, celebrants created liturgical texts. They were inspired by the Bible. From the 4th century they began to write down the prayers used in liturgy. In that way the fidelity to the Gospel of Jesus Christ was retained.
Bierzmowanie sakramentem ku wierze dojrzałej
Borysiuk, Leszek (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, 2016)
Faith – initiated in Baptism should be later increased. The obligation for the development of children’s faith has been taken by the parents and the godparents. They are the first to transfer faith. A family as a house church and a parish community make the environment for faith to grow. Faith gets stronger while it is transferred. Thanks to religious education and liturgical life faith is developed. Through the spiritual preparation of the candidates for the sacrament of Confirmation, using catechumenal elements and working in small groups, this particular time becomes an impulse for a conscious and brave profession of faith. The Confirmation is an reinforcement of faith, it makes the relations with Jesus Christ and his Church deepened. The reception of the sacrament of Confirmation itself does not make a Christian fully mature. The involvement in the life of the Church community and the confession of faith in Jesus Christ lead to the way of mature faith. On this way of faith a man is led by the Holy Spirit, who gives his gifts generously in the sacrament of Confirmation.
Eklezjologia episkopatu w odnowionej liturgii
Bartocha, Waldemar (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, 2016)
Artykuł ukazuje pewne elementy eklezjologii episkopatu, jakie wyłaniają się z ksiąg liturgicznych odnowionych po Soborze Watykańskim II. Biskup jest oblubieńcem Kościoła, ponieważ od momentu święceń biskupich uobecnia on sakramentalnie w stopniu najwyższym Chrystusa Pasterza i Oblubieńca Kościoła. Chociaż biskup wykonuje swoją posługę uświęcania i kultu w całej diecezji, to jednak kościół katedralny, będący jakby kościołem matką i centrum Kościoła partykularnego, jest miejscem właściwym, w którym on rozwija funkcję „szafarza łaski najwyższego kapłaństwa” wobec swojej owczarni, zwłaszcza gdy przewodniczy liturgii w dniach uroczystych, gdy poświęca olej krzyża oraz udziela święceń. Postać biskupa celebrującego liturgię w kościele katedralnym jest wyjaśniana przez symbolikę elementów przestrzeni liturgicznej. Do tych symbolicznych „ikon” należą m.in.: katedra biskupia, ołtarz, prezbiterium, ambona, chrzcielnica, także zakrystia.
Muzyka liturgiczna w świetle dokumentów Kościoła
Celary, Ireneusz (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, 2016)
The Second Vatican Council initiated the process of the renewal of the liturgical music. It explained its task in the service for God and presented the principles of its renewal. This renewal was prepared by pioneers and promoters of the liturgical movement which existed from the second half of the 19th century. Sacrosanctum Concilium, the Constitution on the Sacred Liturgy, pointed that there is an inseparable connection between music and liturgy. Music was presented as an integral part of the solemn liturgy. Singing in liturgy is a form of active participation in liturgical celebrations. It is a form of the confession of faith and an element of deeper entering to the celebration of the mystery of salvation. The principles of the Constitution define the stage of Church consciousness which inspired and started the era of the renewal of liturgy and church music. Among positive effects of the Council renewal of church music, apart from new liturgical books, there is the fact of existing choirs in Church, cantors and psalterists as well as the extension of music repertoire. Music education of the clergy and the faithful is still an important task. Above all organists should be taught to organize the singing not to replace the participants of liturgical celebrations in singing.
Ornat – geneza, symbolika, sposoby dekoracji
Mościcki, Michał (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, 2016)
Chasuble is a decorative outer vestment used by Catholic priests to celebrate Mass. Its decorativeness, as well as the decorativeness of all vestments, emphasizes the celebrant and the significance of the liturgical activities. Chasuble comes from the Roman „paenula”, that is a light coat protecting from rain. It was commonly used by Christian priests since the fourth century, and it became a characteristic feature of the priesthood from the seventh century. Liturgical vestments started to develop since the ninth century, when they were used only for liturgical purposes by blessing. Over the centuries chasubles were the subject of different modifications. From the twelfth to the fifteenth century chasubles had the shape of the bell, and they were called gothic chasubles. After that time, especially after the Council of Trent, they were gradually modified. Chasubles were shortened until the violin shape – these were the so called Roman chasubles. First chasubles had ornamental patterns of the fabrics they were made of. However, Roman „paenule” had vertical stripes, the so called „clavi”, which later formed a decorative column sometimes adopting the form of a cross. Chasubles were made from the best silk fabrics. From the fourteenth to the first half of the seventeenth century the most popular were Italian fabrics, and from the second half of the seventeenth century – French fabrics. The main decorative motifs are embroidered orphreys. In medieval times they were mainly figural representations and since the Renaissance they became more plastic and decorative thanks to goldsmith’s additives. In the time of Renaissance plant ornamentation is the dominant. However, since the Counter-Reformation vestment embroidery was dominated by plant-flower ornamentation, with heavy and complex compositions. A common feature of the presented vestments is their cut, formed finally after the Council of Trent. In this form it has survived over 400 years, until the Second Vatican Council. Throughout this time we can see a variety of fabrics, techniques and ornamentation methods used in the production of vestments. Each of the examples has its original decorativeness.
Model duchowości kapłańskiej na podstawie dzieł biskupa janowskiego Piotra Pawła Beniamina Szymańskiego OfmCap (1857-1867)
Majek, Maciej (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, 2016)
Biskup Beniamin Szymański zdecydowanie rozgraniczał duchowość zakonną i duchowość księdza diecezjalnego. Uważał, że zakonnik kapucyński miał nieustannie dążyć do doskonałości, zatem do osobistej świętości, przez realizację rad ewangelicznych. Natomiast księża diecezjalni winni ustawicznie pogłębiać świadomość wielkiej godności sakramentu święceń. Oni bowiem uświęcają się przez sprawowanie obowiązków wynikających z przyjętego sakramentu. Wzrastają zaś w życiu wewnętrznym pogłębiając swoją formację intelektualną i duchową. Wyrazem tego jest ich gorliwość w głoszeniu słowa Bożego, udzielania sakramentów świętych, także troską o estetyczny wygląd świątyni. Biskup Szymański proponował księżom i swoim wiernym świeckim jako pomoc w duchowym wzrastaniu nabożeństwa maryjne, zwłaszcza majowe. Kult Matki Bożej prowadzi do Boga bogatego w miłosierdzie.
Duchowe dziedzictwo męczenników z Pratulina
Sobolewski, Zbigniew Kazimierz (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, 2016)
This year the diocese of Siedlce celebrates 20th anniversary of the beatification of Vincent Lewoniuk and 12 Companions, the Pratulin Martyrs for the faith. They were simple and ordinary people but spiritually matured what proves their martyrdom as well as their entire lives. The Martyrs of Pratulin sacrificed their lives for the unity of the Church and faithfulness to the Pope. Their faithfulness to the baptismal vows and love to the Church are clear patterns for the faithful of today to be followed. In this article we consider some selected aspects of the spirituality of the Pratulin Martyrs, that are presented in the documents prepared for their beatification purposes and also numerous testimonies of their contemporaries. We will also point to their love for the Eucharist, prayer and the spirit of authentic piety that mark their lives. We will also present their commitment to the Pope and his teaching. The last feature that characterize the Martyrs is their devotion to Our Lady. The author, analyzing these and other elements of the spirituality of the Martyrs, poses the question about their relevance for the modern Church.
Organizacja duszpasterstwa w Polskiej Misji Katolickiej w Osnabrück w Niemczech
Lipiec, Dariusz (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, 2016)
Cofnięcie upoważnienia („missio canonica”) do nauczania religii w szkole według Kodeksu Prawa Kanonicznego
Bider, Marcin (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, 2016)
The teaching of the Catholic religion in Polish schools is subject to the competent ecclesiastical authority. In the diocese the issues related to the teaching of religion are subject to the diocesan Bishop or and others who, even if only temporarily, are placed in charge of some particular church or a community equivalent to it. The right to appoint or approve teachers of religion in polish schools belongs to the local Ordinary. The application of authorization of religion teacher to teach religion belongs to the pastor of the parish in which the school is situated. Granted authorization also called „missio canonica” authorizes the school authority to sign a contract of employment with the religion teacher. In some cases canonical mission may be withdrawn as a result of resignation, transfer or removal or deprivation. The loss of the canonical mission entails the removal of religious teacher from his position. The local Ordinary may withdraw granted canonical mission in certain cases by ecclesiastical law. The church authorities shall imme diately notify the school principal of the fact withdrawal of the canonical mission.
Relacja terapeutyczna. Definicje stosowane we współczesnych modalnościach psychoterapeutycznych
Piórkowski, Krzysztof Karol (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, 2016)
The article presents set of definitions of the relationship which develops in a therapeutic contact. The author shows understanding of the therapeutic relationship typical of psychoanalysis, cognitive-behavior therapy, humanistic currents and Gestalt therapy. He also mentions the results of the study conducted in the period of 2004-2012 oriented on the identification of those factors which significantly influence on the efficiency of the running psychotherapy. Among the variety of groups of factors featured in the study the attention is paid to the fact of independence of the results of the running psychotherapy from the theoretical assumptions of the current in which the therapist works.
Zasada celowości w argumentacji za istnieniem Boga
Stolarski, Grzegorz (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, 2016)
Argument Paleya jest najbardziej znaną odmianą argumentacji za istnie niem Boga z inteligentnego zamysłu i często komentowanym przykładem rozumowania teleologicznego. Odwołując się do analogii subtelnego ze strojenia części zegarka, przedstawia on złożone organy istot żywych jako celowo zaprojektowane i zestrojone. Wskazuje to na istnienie Inteligentne go Projektanta. Argument Paleya był wielokrotnie krytykowany. Wskazywano na nie doskonałość analogii z zegarkiem i sugerowano inne nie teleologiczne wy jaśnienie faktów biologicznych będących jego przesłankami. Podobne zarzuty kierowano wobec innych argumentów teleologicznych, zaliczając do nich także piątą drogę Tomasza z Akwinu. Piąta droga opiera się jednak na innym, arystotelesowskim rozumieniu celowości. Teoria Arystotelesa nie opiera się na celowości rozumianej jako zewnętrzna zasada zestrajająca i porządkująca różne elementy w całość, ale na celowości wewnętrznej, wbudowanej w strukturę każdej rzeczy (naturę), powodującej jej tendencję do działania zasadniczo w ten sam sposób do proporcjonalnego celu-kresu. Tomasz w swej argumentacji nie wychodzi z subtelnego zestrojenia elementów przyrody, ale od naturalnej tendencji do uporządkowanego przez naturę celowego działania. Istnienie tych tendencji prowadzi do uznania istnienia Intelektu Absolutnego, którego działanie nie jest porządkowaniem rzeczywistości, ale jej stwarzaniem w całej jej naturalnej strukturze. Prze bieg argumentacji pozwala Tomaszowi na uniknięcie błędu deizmu i okazjonalizmu w określeniu relacji Boga do świata.

Przeglądaj

Ostatnie zgłoszenia