Roczniki Teologiczne, 2003, T. 50, z. 7
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/10707
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja Ekumeniczne znamiona duchowości Ruchu „Focolari”Gawlik, Magdalena (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)Pozycja Słowiańskie nauczanie Jana Pawła IIGórka, Leonard (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)Pozycja Towards a Paschal ChristianologyHryniewicz, Wacław (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)Pojęcie chrystianologii oznacza systematyczną refleksję nad samym sposobem bycia chrześcijaninem dzisiaj. Autor wyraża i uzasadnia w artykule swoje przekonanie, że przyszłość należy do prawdziwie paschalnej wizji chrześcijaństwa, do głębokiej i egzystencjalnie doniosłej duchowości przemienienia. W duchowości takiej centralne miejsce przynależy do prawdy o zmartwychwstaniu Chrystusa i Jego przemienionym człowieczeństwie. Tym, co ma wartość ostateczną nie jest cierpienie, abnegacja i śmierć, lecz przeobrażenie, przemiana, nowe życie i nowa rzeczywistość. Prawdziwie paschalna chrystianologia – oparta na centralnej prawdzie wiary chrześcijańskiej – nadaje przeżywaniu chrześcijaństwa pogodniejszą i bardziej optymistyczną tonację. Pozwala spojrzeć na niespokojne dzieje świata z większym zrozumieniem i życzliwością dla grzesznych ludzi. Zarysowuje wizję chrześcijanina bardziej wrażliwego na światło Zmartwychwstania. Autor podejmuje refleksję nad tymi zagadnieniami na tle duchowego wyzwania naszych czasów: szybkiego rytmu przemian, utraty poczucia sensu życia, samotności i wewnętrznej pustki. Życie pozbawione pozytywnej orientacji narażone jest na zniechęcenie, obojętność, cynizm i rozpacz. Żyjemy w epoce przerostu mobilności, w której liczy się nade wszystko sukces, skuteczność i zysk. Nic dziwnego, że rozlegają się apele o uspokojenie rytmu życia i samoograniczenie. Społeczność ludzka potrzebuje nowej formy globalnej duchowości, która lepiej służyłaby instynktowi przetrwania oraz poczuciu odpowiedzialności za losy świata. Współczesne zainteresowania duchowością innych religii i doświadczeniem mistyków świadczą o tym, że potrzebujemy oświecenia i głębszego zrozumienia tajemnicy istnienia. Chrześcijanie jako świadkowie prawdy o zmartwychwstaniu Chrystusa mogą pomóc ludziom przezwyciężać poczucie absurdu i nicości. Pascha Chrystusa jest sposobem boskiej terapii dla świata. Zbawienie ma charakter terapeutyczny. Wspólnota Kościoła powinna stawać się miejscem odrodzenia i przemiany człowieka. Artykuł zarysowuje wizję chrześcijaństwa bardziej wrażliwego na prawdę o zmartwychwstaniu. Do głosu dochodzą przesłanki antropologiczne. Pascha Chrystusa wyznacza podstawowe prawo istnienia. Człowiek jest istotą dialogiczną, ekstatyczną, relacyjną i epikletyczną, czyli przyzywającą Bożego Ducha samym ubóstwem i niespełnieniem swojego życia. Epikletyczny charakter natury ludzkiej jest wyrazem jej otwartości na rzeczywistość transcendentną. Tym, co określa jakość ludzkiego istnienia jest podstawowa opcja za dobrem i prawdą. Ktokolwiek czyni dobro staje się uczestnikiem Paschy Chrystusa, sam nawet o tym nie wiedząc. Poprzez wolną decyzję czynienia dobra włączamy się w sferę zbawczej mocy zmartwychwstania Chrystusa. Dobro wskrzesza, ożywia i przemienia. Chrześcijańskie doświadczenie Wielkanocy jest wyrazem radości z człowieka i jego ikoniczności, odnowionej poprzez wyzwalający i przeobrażający trud Chrystusa. Chrystianologia paschalna jest wyzwaniem dla współczesnej mentalności sukcesu rozumianego jako najważniejsza wartość ludzkiego życia. Ukazuje ona wskrzeszający charakter miłości: „ubi caritas et amor, ibi Pascha est” Nawiązując do wypowiedzi francuskiego teologa prawosławnego, Obviera dementa, autor stwierdza, że w pewnej mierze chrześcijaństwo przyczyniło się w ciągu swej historii do sprofanowania ludzkiego erosu. Można mieć nadzieję, że w przyszłości potrafi ono bardziej twórczo i mądrze podejść do tego trudnego zagadnienia akcentując rolę relacji wzajemności, cielesności, komunii osób i poszanowania godności każdej z nich. Chrystianologia paschalna uczy, jak odkrywać ukryte piękno natury ludzkiej przez współodczuwanie, życzliwość, przyjaźń i wzajemną troskę. Głęboka duchowość człowieka wyraża się wewnętrzną kulturą wolności, zdolną oprzeć się pokusie zobojętnienia, rozpaczy, cynizmu i nihilizmu. Droga duchowego zmartwychwstania jest zadaniem całego życia człowieka. Świat potrzebuje lamentu chrześcijan, ale ich twórczej inspiracji. Chrześcijaństwo jest paschalną religią nadziei, ufności i zachęty, zdolną leczyć i przemieniać ludzkie życie.Pozycja Duchowość ewangelickaJaskóła, Piotr (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)Pozycja Encyklopedyczna synteza prawosławiaKuprlanowicz, Grzegorz (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)Pozycja Wokół książki o Kościele chaldejskimBogdan, Franciszek (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)Pozycja Sobór wszystkich chrześcijan we współczesnej refleksji ekumenicznejKaim, Andrzej (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)The General Assembly of the World Council of Churches in Uppsala (1968) set up a concrete goal of efforts intending to form a new image of Christianity. It should be crowned by a universal council of all Christians. Intensive studies were initiated on the key concepts: “conciliarity,” “conciliar process,” and “koinonia-communio.” Following investigations, a question arose as re gards the succession of bishops representing particular religious traditions at the council, the au thority of the council and the pope. There was still yet one more fundamenta, question: is it ne cessary to hold a universal council of all Christians? The answer that a prominent theologian and ecumenist from Paderborn, H. Mühlen, gave is worthy of utmost attention. Namely, he proved that this idea has all real foundations. He pointed to the fundamental and biblical grounds of a common ecclesiology (the mysterium of the Church as a work of Christ and His Spirit). One may put it briefly in a sentence: “one and the same Spirit gives His gifts also to the Churches divided through their own fault” (cf. Cor 12). The element of this ecclesiology have an invaluable value for the direction of ecumenical aspirations to build a common vision of the united Church (e.g. the Holy Spirit and time, the Holy Spirit and tradition, the Holy Spirit and membership of the Church, or consecration to a church office as a relationship between a person and a person).Pozycja Życie w służbie ekumenii – ojciec Christopher Lowe CRKantyka, Przemysław (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)Fr. Christopher Lowe, bom in Birmingham in 1923, died the 6th June 2001 in Warsaw. An Anglican Benedictine, a member of the Community of Resurrection, the president of the International Ecumenical Fellowship, has committed his life in the service of the others as a priest, spiritual advisor, preacher of retreats, ecumenist. His special concern was the cause of Christian Unity. Frequent visitor to Germany, Poland, Lithuania, Slovakia and Czech Republic he devoted himself to build special links of interdenominational friendship and brotherhood amongst Christians, with particular care for Benedictine Communities. Fr. Christopher was an every-year visiting lecturer in the Ecumenical Institute of the Catholic University of Lublin. His life and works led in the great discretion helped to build the new world of reunited Christendom. Modest, patient, wise, devoted to his work. We remember him as our dear Anglican brother who taught us a new kind of ecumenical, Christian relationship.Pozycja Terapeutyczne doświadczenie Boga w duchowości prawosławnejLeśniewski, Krzysztof (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)Contemporary man, discouraged by the various problems, passions, frustrations, fears, and even despair, which torment him, is looking for a cure for himself. It is very significant that he tries to acquire the absolute freedom, but experiences that it is above his abilities. Many Christians suffer malady, which distorts their relationship with God, his fellow men and even nature. They are in need of a therapeutic treatment in order to cure them from different kind of illness, as well bodily, as spiritual. From the very beginning of the monastic life in the Eastern Christianity there was stressed a very close connection between the condition of human being and his salvation. The neptic Fathers combined anthropological views of Greek philosophers and thinkers with the wisdom of the Bible. That creative synthesis was very helpful in the practice of many Christians who wanted to experience God as the Healer of the soul, spirit and body. First part of the article shows Orthodox theology as the therapeutic science. Christianity is not a philosophy in the sense that prevails today. Christianity is the revelation of God Himself to man, and therefore it cannot be contained within the usual conceptions and notions given in the “natural” religion. Deification of human nature in Christ has opened the way towards salvation for a man. Deification should be understood as identical with “likeness”, that is, to be like God. However, in order to reach the likeness, man’s purification must previously have taken place. This purification and healing is the Church’s work, because the Church is the hospital in which every sick and distressed person can be cured. Theology therefore should be the existential experience of God. Such attitude towards theology can be found in the patristic tradition, which is neither a social philosophy nor an ethical system, nor is it religious dogmatism, but it is a therapeutic treatment. Theologian, in the full sense of this word, it is somebody who is healed, who acquired internal stillness and dispassion, and remain in the presence of God in the state of unceasing prayer. Second part of the article depicts Orthodox spirituality as the therapeutic praxis. The spiritual life of human being is based on the following assumptions: 1. His creation “in the image and likeness of God”, 2. his renewal in Christ and the deification of human nature, and 3. the possibility for him to become a participant in Christ by the grace of the Holy Spirit. The spiritual life, which is a very dynamic process, makes possible the transformation of passions (Gr. pathi) characteristic for the condition of human nature and gaining of virtues in order to be bestowed by God the grace of deification. It would be impossible to look for a way leading towards the therapeutic experience of God without the good knowledge of sources of the man’s sickness. The roots of sins come out of evil thoughts (Gr. logismoi). Sins become passions. The basic passion from which all the passions originate is self-love (Gr. philautia). There are eight general categories of thoughts and passions: gluttony, impurity, avarice, sadness, anger, acedia, vainglory, and pride. The final cause of all passions if the personal evil, namely the Demon, who acts by them. Healing of human nature from passions is only possible by Christ. By His Incarnation, Christ has overthrown the barrier that separated our nature from God and has opened that nature once more to the deifying energies of uncreated grace. The therapeutic process practiced in Eastern Christianity has got its purpose in helping a man to get healing in all spheres of his life. The whole human being with his body, soul, and spirit submits God on the level of sacramental life in the Church, as well as in his individual life of prayer and asceticism. As necessary conditions of healing in the Orthodox Church there are four main ways of cure: Orthodox faith, being aware of our illness, the presence of the Orthodox therapist-priest, and the Orthodox therapeutic method. When a man enters the state of dispassion (Gr. apatheia) then we can say that he was healed. But the healing of a human being never will be fully finished, because on the other side of life, it will be endlessly continued the process of transformation him into the image of God, and constant reflecting in brighter and brighter glory.Pozycja Protestanci i ekumenizmNapiórkowski, Stanisław Celestyn (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)Pozycja Comprendre les réactions des frères OrthodoxesFotiju, Eleni (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)Szczegółowe omówienie wypowiedzi Patriarchy Ekumenicznego Bartłomieja I z konferencji prasowej w Sejmie 25 stycznia 2000 oraz próba zasygnalizowania jej kontekstu w opracowaniach greckich teologów współczesnych. W punkcie pierwszym została przybliżona postawa Bartłomieja I wobec unii, gdy mówi o niej do prawosławnych greckojęzycznych. Punkt drugi zawiera przekład całej wypowiedzi Patriarchy z warszawskiej konferencji. Trzeci (ostatni) punkt podejmuje próbę interpretacji kontrowersyjnego określenia unii jako „dzieła sztucznego” (technito dimiurgima), które powstało jako „forma” (schima) służąca celom prozelitystycznym. Wypowiedź tę należałoby widzieć w kontekście prawosławnej eklezjologii greckiej oraz tych historycznych doświadczeń Bizantyńczyków, o których Zachód wciąż wie zbyt mało.Pozycja Odpowiedzialność za jedność Kościoła w świetle adhortacji apostolskich Jana Pawła IISłowik, Renata (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)Pozycja Najnowsze prace Międzynarodowej Komisji Anglikańsko-Rzymskokatolickiej (ARCIC). Wizyta prof. Adalberta Denaux w KUL, kwiecień 2002 rokuPawłowski, Sławomir (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)Pozycja „W Tobie jest źródło pokoju”. Ekumeniczna sesja naukowa na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, 25 stycznia 2002 rokuLubelczyk, Janusz; Koza, Stanisław Józef (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)Pozycja Zawartość „Roczników Teologicznych”, Zeszyt 7: Teologia ekumeniczna w latach 1993-2002Koza, Stanisław Józef; Leśniewski, Krzysztof (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)Pozycja „Ex oriente lux” na drogach współczesnej ekumeniiKaim, Andrzej (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)Pozycja Tydzień Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, 18-25 stycznia 2002 rokuGawlik, Magdalena; Koza, Stanisław Józef (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)Pozycja Osiemdziesiąta rocznica inauguracji studiów teologii ewangelickiej na Uniwersytecie Warszawskim. Sympozjum ekumeniczne w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, 5 kwietnia 2001 rokuSłowik, Renata; Koza, Stanisław Józef (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)Pozycja Współpraca Instytutu Ekumenicznego KUL z zagranicą w 2001 rokuKoza, Stanisław Józef (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)Pozycja Działalność naukowa Instytutu Ekumenicznego KUL w 2001 rokuKoza, Stanisław Józef (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)