Communio, 2014, R. 34, nr 2 (186)
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/19679
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja Świadectwo wiaryWanat, Zbigniew (Wydawnictwo Pallottinum, 2014)Jednym z najbardziej owocnych sposobów promocji i obrony wiary jest świadectwo. Papież Paweł VI napisał o tym w adhortacji Evangelii nuntiandi, że „człowiek naszych czasów chętniej słucha świadków, aniżeli nauczycieli, a jeśli słucha nauczycieli, to dlatego, że są świadkami”. Niniejsza refleksja ukazuje wybrane aspekty świadectwa wiary obecne we współczesnym nauczaniu Kościoła. Autor przedstawia najpierw Jezusa jako Świadka wiernego, który wzywa swoich uczniów do dawania świadectwa. Następnie podkreśla aktualność świadectwa usque ad effusionem sanguinis. Dalej ukazuje powszechne powołanie do świadectwa świętości w zwykłych okolicznościach życia uczniów Jezusa. Na koniec zwraca uwagę na potrzebę dawania świadectwa z radością.Pozycja Funkcja rozumu i wiary w doświadczeniu duchowym człowiekaTatar, Marek (Wydawnictwo Pallottinum, 2014)Problem wiary oraz uczestnictwa w jej rozwoju umysłu ludzkiego, należy zasadniczych na gruncie teologii duchowości i mistyki chrześcijańskiej. Umysł jako fundamentalna władza duchowa w strukturze człowieka, prowadzi go w kierunku prawdy o sobie, świecie i Bogu. Nie wystarczy jednak jego naturalna siła. Nadprzyrodzona cnota wiary usprawnia jego działanie na drodze przyjęcia prawd nieoczywistych. Obok poznania empirycznego oraz racjonalnego mamy do czynienia w relacji rozum-wiara z poznaniem kontemplacyjnym. Poznanie umysłowe musi jednak być poddawane na drodze rozwoju ku zjednoczeniu z Bogiem oczyszczeniu czynnemu oraz biernemu. W procesie tym jednak pozostaje w ścisłej relacji w stosunku do woli człowieka.Pozycja Racjonalność wiarySkierkowski, Marek (Wydawnictwo Pallottinum, 2014)Artykuł stanowi spojrzenie na relację między wiarą i rozumem z perspektywy historycznej. Różni teologowie w patrystyce, średniowieczu i czasach nowożytnych wyrażali swoje przekonania o racjonalności wiary chrześcijańskiej. Wiara i rozum wzmacniają się nawzajem. Rozum, szczególnie rozum filozoficzny, który pyta o ostateczne przeznaczenie świata, otwiera się na wiarę. Wiara z kolei oświeca rozum, by to światło mogło dać nam jakieś głębsze zrozumienie całej egzystencji. W ten sposób teologia ukazuje, że Boże Objawienie jest wiarygodne, godne ludzi jako bytów rozumnych.Pozycja Wiara a moralnośćMroczkowski, Ireneusz (Wydawnictwo Pallottinum, 2014)Autor artykułu podkreśla, że chrześcijańska refleksja moralna inspirowała się przykładem i nauką Jezusa Chrystusa, miała miejsce we wspólnocie Ludu Bożego i toczyła się w nieustannym dialogu z kulturą etyczno-społeczną danej epoki. Te trzy konteksty widać wyraźnie w refleksji patrystycznej. Do nich nawiązują postulaty odnowy teologii moralnej zawarte w dokumentach Soboru Watykańskiego II. W artykule przedstawia się te postulaty, akcentując rolę wiary w refleksji moralnej.Pozycja Przekazywanie wiary nie tylko z ambonyMarcyński, Krzysztof (Wydawnictwo Pallottinum, 2014)Pozycja Wiara stawia nam pytania moralneGóralczyk, Paweł (Wydawnictwo Pallottinum, 2014)Temat artykułu brzmi: Wiara stawia nam pytania moralne. Istotnym zadaniem Kościoła dzisiaj jest wszczepienie aktywności moralnej w samo sedno życia ześrodkowanego w Bogu. Nawet najmniejszy z naszych uczynków winien być miłością, tzn. wypełnianiem ludzkiego zadania, inspirowanym przez Ducha Świętego, a postanowionym w społeczności Kościoła. Ta miłość dopełnia się między dwoma biegunami: między spojrzeniem wstecz, jeśli tak można powiedzieć, jak wiara w Dzieje, które Ojciec objawił nam w Jezusie Chrystusie, oraz między spojrzeniem w przód, jako nadzieja na całkowite zwycięstwo miłości w chwili powrotu Pana.Pozycja Od rozmyślania do medytacji i modlitwy sercaZarzycki, Stanisław T. (Wydawnictwo Pallottinum, 2014)Uzyskanie stadium modlitwy serca wymaga od chrześcijanina głębokiej interioryzacji Słowa Bożego i wiary. Autor artykułu omawia ten proces na podstawie nauki i doświadczenia duchowego św. Augustyna, według którego człowiek pragnący zjednoczyć się z Bogiem w miłości winien „powrócić do swego serca” (rozumianego w sensie biblijnym) i wspomagany łaską Boga, „przekroczyć siebie samego” ku Niemu. Autor podaje jeszcze dwie inne drogi praktykowane dziś, prowadzące do stanu modlitwy serca: jedną, opartą na tradycyjnych metodach modlitwy myślnej uzyskującą postać głębszej medytacji; drugą, według odnowionej lectio divina, pokazując sposób dojścia do niej przez odpowiednio przeżywaną lekturę duchową Słowa Bożego (lectio), medytację nad nim (meditatio) i modlitwę wewnętrzną (oratio). Taka modlitwa jest bardziej dziełem Ducha Świętego w sercu chrześcijanina niż owocem jego wysiłku i wyraża się wyraźną synowską postawą wobec Boga Ojca.Pozycja Nowa sytuacja: porażka ateizmu i konieczność religiiBrague, Rémi (Wydawnictwo Pallottinum, 2014)The author of the article, writing to commemorate the 40th anniversary of the German Edition of “Communio”, ventures the following thesis: atheism was defeated and, therefore, is ultimately doomed to disappear. Still, on analysing thoroughly the contemporary reality it must be admitted that atheism has achieved some success. Many studies show a continued decline in the number of churchgoers in Europe, and it seems, in every country with Christian roots. Also, atheists managed to convince the public that we do not need religion when it comes to explain the world. On the practical level, modem political thought has come to show that societies can take organized forms without reference to a superhuman principle of legitimacy. Moreover, agnosticism is some product of atheism. Thus, science has to limit itself to a precise determination and mathematical description of relationships between phenomena. It cannot ask why this that exists is what it is, and why it is what it is.. Despite its successes atheism, even in its mildest form, hides a terrible lack, a certain “disease to death.” Atheism has nothing to say about some basic question and even basically thrives on the avoidance of any response to the question of the ultimate meaning of human existence. Next, the author argues that the defeat of atheism is a direct consequence of its success. These “successes” have led atheism to self-destruction. Specifically, at present humanity has the possibility of self-destruction: through the pollution of the environment; man has the ability of instant self-annihilation in a nuclear war. With the help of modem methods of contraception, each generation can decide whether there will be a next generation or not. Nowadays people doubt their own legitimacy: they are no longer convinced that they are authorized to acquire land and to use it, they are not even convinced of their superiority over other living beings; they are no longer even sure if they differ in any relevant characteristics from other living creatures. Man needs a reference point, which could justify his presence on earth. The basic content of religion is the existence of a supernatural instance, which could confirm the existence of mankind. This instance, by the famous formula of St. Thomas Aquinas, placed at the end of the five roads leading to the recognition of the existence of God, called “evidence for the existence of God,” is: quod omnes nominarti Deum. Specifically, this means that we need the sort of mankind that could reconcile faith and reason. We need this not as a setting to beautify human life or in order to improve the social life, but in order to allow the continuation of human history in general.Pozycja Wiara jako fundament życia – opcja fundamentalnaMuszala, Andrzej (Wydawnictwo Pallottinum, 2014)The article tries to give the answer to the questions: can faith become the fundamental option of the man and how far can it lead? As an introduction it presents faith as set of truths in which the Church believes. Then, it describes faith as the fundamental option which consists of the internal attitude of the man who accepts generally revealed truths, though not always transferring its demands to specific categorical acts. In another case, a man lives with a perfect trust to God; he completely agrees all his choices with the professed faith. The man not only believes in God in theory, but practically trusts in God in every moment of his life. The third attitude, although occurring rather rarely, is a plunge into the dark night of faith. It occurs when the man neither feels faith, nor enjoys it, but entirely and radically stays in orientation to God in all single categorical acts. The description of this state is shown on the example St. Teresa from Lisieux.Pozycja Bekehrung zur Wahrheit. Ein paulinisches Motiv und seine Bedeutung in der Moderne: Das Beispiel John Henry Newman und Edith SteinSöding, Thomas (Wydawnictwo Pallottinum, 2014)Autor przeprowadza swoje rozważania w trzech aspektach: 1. Pytanie o Prawdę 2. Zwrot pauliński 3. Nawrócenia współczesne Ad 1. Stawiając pytanie o Prawdę, autor sięga do przykładu św. Pawła, którego nawrócenie jest obchodzone w Kościele katolickim w dniu 25 stycznia. Jest on ostatnim apostołem, intelektualistą oraz mistykiem pośród pierwszych świadków wiary; mówi o sobie jako o założycielu kościołów, jest w pełni zaangażowanym misjonarzem i duszpasterzem. Jest też kapłanem, który w służbie Chrystusowi, troszczy się, aby wierni trwali we wierze. Jest on prawdziwym człowiekiem o bogatej przeszłości, oraz zarazem głębokim teologiem, który w swych Listach nie tylko apelował, ale także argumentował. Wiarę otrzymaną od Chrystusa rozważał, przede wszystkim dociekając Prawdy. Aby jej bronić, a także ją pogłębiać, nie unikał konfliktów z faryzeuszami; wykazywał również niesłuszność argumentów filozoficznych. Jego teologia została poddana surowej krytyce w czasie modernizmu, w czym przykładem jest choćby Fryderyk Nietzsche, a także wielu współczesnych filozofów. Ad 2. Mówiąc o zwrocie Pawła ku Prawdzie, trzeba mieć na uwadze, że nie chodzi o zmianę religii, bo tu nie dokonało się jego przejście z judaizmu na chrześcijaństwo. Paweł pozostaje wiemy Prawu i Prorokom, a także wierze w Jednego Boga, i zarazem wierzy w Jezusa Chrystusa, o którym mówi, że poznał Go dzięki Objawieniu, Zmienia się teraz jego stosunek do Chrystusa, który został ukrzyżowany. Inaczej widzi teraz Boga, którego dzięki Objawieniu Chrystusa, pojmuje odtąd jako Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Inne też ma odtąd spojrzenie na Pismo Święte, w którym odnajduje Prawo Miłości. Stąd zwrot, jaki nastąpił w życiu Pawła, należy rozumieć nie jako odejście od Prawa, lecz od przemocy w Imię Boga. Przed przeżyciem pod Damaszkiem, jego rozumienie monoteizmu, pojmowanego w ciele, było nietolerancyjne. Po przeżyciu pod Damaszkiem, staje się misjonarzem, któremu można postawić jakieś zarzuty, ale nie zarzut, uprawiania misji w sposób gwałtowny, na siłę. W świetle, które się mu objawiło (por. 2 Kor, 4,4nn), dostrzega nie tylko Jezusa, jako Syna Bożego, ale także siebie, swoje prawdziwe ja, jakim Bóg obdarzył go od początku, od chwili poczęcia. Damaszek jest dla niego godziną Prawdy. Jest to prawda Ewangelii, dzięki której stał się mocny, także w więzieniu. Do tej Prawdy odwołał się także II Sobór Watykański. W Liście do Galatów Paweł podkreśla, że pytanie o wiarę, jest pytaniem o Prawdę, ugruntowaną w Ewangelii, a zwrot ku Jezusowi, jest u Pawła zwróceniem się ku Prawdzie, ponieważ jest to zwrócenie się ku Bogu. W artykule są uwzględnione także inne listy Pawłowe, w których autor odnajduje treści związane z omawianym przez niego tematem. Pawłowi zależy by jak najwięcej Żydów przyszło do Jezusa. Jego umiłowanie Prawdy sprawia, że staje się on krytyczny wobec religii. Ad 3. Gustaw Bardy wyraził w roku 1949 przekonanie, że zwłaszcza w Europie Zachodniej, ojczyźnie Oświecenia, rozwinął się pogląd o znaczeniu modernizmu. Zakłada on, że już w starożytności, nastąpił dzięki chrześcijaństwu zwrot, odkąd w religii idzie o Prawdę, a nie o prawdy. Gustaw Bardy, który nie ocenia, że coś jest Prawdą, stawia jako przykład Henryka Newmanna, anglikanina oraz Edytę Stein, żydówkę. Są to osoby nowoczesne, żyjące w XIX oraz XX wieku, i które przeszły na katolicyzm. U obojga jest też wyraźnie widoczny wpływ nauczania św. Pawła. Mimo licznych różnic, zachodzących między ich osobami, łączy ich obiektywna Prawda Ewangelii, którą znaleźli. Prawda, jak wypowiedział się Newmann, będąc jeszcze anglikaninem, nie stosuje się do nas, lecz my musimy stosować się do niej. Prawdę religijną trzeba wziąć na serio, wewnętrznie, nie dążąc do jej zrozumienia (Mary Holmes). Dla Newmanna Prawda Ewangelii nie jest abstrakcją, lecz jest osobą, i znajduje się w kościele katolickim. Autor artykułu przedstawia motywy, jakie skłoniły Newmana do wyrażenia takiego poglądu, który jest różny od sposobu patrzenia na Prawdę w rozumieniu Edyty Stein. Będąc kobietą E. Stein jest mniej refleksyjna, większy też kładzie nacisk na wyznanie i kontemplację, a filozoficzno-teologiczne teorie mają dla niej o tyle znaczenie, o ile rozjaśniają praktykę wiary. Poprzez zwrot ku Jezusowi, odkrywa ona na czym polega rola Izraela. Właśnie za Izraela ofiaruje ona swoje życie, gdy w obliczu niebezpieczeństwa śmierci, mówi do swojej siostry Róży: „chodź, poświęćmy się za nasz naród”.Pozycja Ks. Andrzej Żądło, Lex orandi – lex credendi w modlitwach nad darami Adwentu w Mszale Pawła VI. Studium hermeneutyczno-liturgiczne, Katowice 2013 r., ss. 266.Nowak, Jacek (Wydawnictwo Pallottinum, 2014)Pozycja Ks. Włodzimierz Gałązka, Dziecięctwo duchowe w charyzmacie założyciela o. Anzelma Gądka, Wydawnictwo UKSW, Warszawa 2013, ss. 447.Góralczyk, Paweł (Wydawnictwo Pallottinum, 2014)Pozycja Święty Wincenty Pallotti Apostoł wiary, red. M. Kowalczyk, M. Mejzner, Biblioteka Centrum Teologii Apostolstwa „Pallottianum” w Ołtarzewie, t. 1, Wydawnictwo UKSW, Warszawa 2013, ss. 484.Góralczyk, Paweł (Wydawnictwo Pallottinum, 2014)Pozycja Bp Andrzej F. Dziuba, Humanizująca funkcja kultury. Z nauczania kardynała Stefana Wyszyńskiego Prymasa Polski, Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszaw 2013, ss. 293.Zabielski, Józef (Wydawnictwo Pallottinum, 2014)