Rodzinne uwarunkowania odraczania niezależności od rodziców przez młodych dorosłych

Abstract

The article analyzes the problem of dependence of adult children on their parents. The aim of the research was to determine to what extent bringing up in a specific environment of the family of origin determines obtaining or delaying the independence of young adults from their own parents. A survey research was conducted among 428 adults using the David H. Olson Family Assessment Scale and the quality scale of relations between adult children and their parents. The obtained data confirmed the hypotheses that growing up in a balanced family system in terms of Cohesion and Flexibility positively correlates with the feeling of psychological independence from parents in adulthood, and growing up in homes with unbalanced systems, i.e. in Disengagement, Enmeshment, Regidity and Chaotic families, simultaneously communicating in an ineffective manner, hinders the process of psychological separation from parents. Due to the fact that the correct family environment determines the development of maturity to take on autonomous roles in adulthood, and the incorrect one hinders the acquisition of such maturity, it is necessary to strengthen the parents’ ability to build optimal ties and relationships in the family in order to properly shape the process of independence from their children.W artykule podjęto analizę problemu zależności dorosłych dzieci od rodziców. Celem podjętych badań było określenie, w jakim stopniu wychowywanie się w określonym środowisku rodziny pochodzenia warunkuje uzyskiwanie lub odraczanie niezależności młodych dorosłych od własnych rodziców. Przeprowadzono badania sondażowe wśród 428 dorosłych osób za pomocą Skal Oceny Rodziny Davida H. Olsona i skali jakości relacji dorosłych dzieci z rodzicami własnego autorstwa. Uzyskane dane potwierdziły założone hipotezy, że wzrastanie w zrównoważonym systemie rodzinnym pod względem spójności i elastyczności koreluje dodatnio z poczuciem niezależności psychologicznej od rodziców w dorosłości, a wychowywanie się w domach o systemach niezrównoważonych, czyli w rodzinach niezwiązanych, splątanych, sztywnych i chaotycznych, komunikujących się równocześnie w sposób mało efektywny utrudnia proces psychologicznej separacji od rodziców. Ze względu na to, że prawidłowe środowisko rodzinne warunkuje kształtowanie dojrzałości do podejmowania autonomicznych ról w dorosłości, a nieprawidłowe utrudnia nabywanie takiej dojrzałości, należy wzmacniać zdolność rodziców do budowania optymalnych więzi i relacji w rodzinie, by prawidłowo kształtować trwający w całym okresie rozwojowym proces uniezależniania się od nich ich dzieci.