Resovia Sacra, 2020, Tom 27

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/35932

Przeglądaj

Przeglądaj Resovia Sacra, 2020, Tom 27 wg Autor "Miąso, Janusz"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 1 z 1
  • Miniatura
    Pozycja
    Personalizm chrześcijański jako nurt wzmacniający kapitał społeczny poprzez personalistyczną edukację społeczną w zmediatyzowanej rzeczywistości
    Miąso, Janusz (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)
    Ciągle pogłębiająca się ambiwalencja to aktualnie często powtarzana diagnoza społeczna, ogromne możliwości społeczeństwa zmediatyzowanego, a równocześnie ogromna skala ludzkich, egzystencjalnych dramatów, dotykająca wszystkich grup społecznych, łatwa do zaobserwowania, to podstawowy problem, problem badawczy także niniejszego artykułu. Wiele osób szuka jakichś „przyczółków” do życia, dla usensawniania swojego życia, dla czynienia życia pożytecznym i wyzwaniem naszych badań winno być właśnie pokazanie tego konstruktywnego kierunku. Zdaniem autora niniejszego artykułu to właśnie personalizm chrześcijański, z jego spokojem, bez fanatyzmu, z jego głębią proegzystencji, realizowanej przez wiele konkretnych, świetnie wykształconych i pełniących odpowiedzialne funkcje, a także bardzo zwyczajnych osób, które są konkretnym pozytywnym i optymistycznym „studium przypadku” może być aktualnie mocno nadziejogenny. Wzmacnianie personalistycznego poczucia własnej wartości jako osoby, pozostającej pod stałą opieką Boga – Osoby i pozostającej w głębokiej relacji osobowej z drugim człowiekiem – osobą, jest potężną szansą na ratowanie człowieczeństwa. Personalistyczna edukacja prospołeczna jest edukacyjną nadzieją na uczenie się ciągle siebie poprzez dar osoby drugiej osobie w odpowiednim dwustronnym proegzystencjalnym przepływie wartości i jest edukacją ku lepszej i optymistycznej przyszłości.