Studia Oecumenica, 2010, T. 10

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/31467

Przeglądaj

Przeglądaj Studia Oecumenica, 2010, T. 10 wg Autor "Glaeser, Zygfryd"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 1 z 1
  • Miniatura
    Pozycja
    Die Orthodoxie angesichts der europäischen Integration
    Glaeser, Zygfryd (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2010)
    Wyzwolenie Europy Wschodniej spod totalitarnego jarzma, pogłębiona współpraca między dotychczas zantagonizowanymi częściami kontynentu, całe ostatnie dziesięciolecia w polityce światowej oraz wynikające z tego przemiany, przed którymi stoi dzisiejsza Unia Europejska, skłaniają do reinterpretacji zasad jej funkcjonowania oraz powrotu do chrześcijańskich korzeni. One bowiem stanowią siłę całej jej konstrukcji i podstawę systemu wartości. Jerome Vignon zwracając się do polskich biskupów, odwiedzających w listopadzie 1997 roku Brukselę, powiedział, że „to, co stało się w państwach Europy Środkowej i Wschodniej, przypomniało o prawdziwych celach projektu europejskiego, który ze swej zasady jest projektem opartym na najbardziej podstawowych prawach ludzkich, czerpiących swoje źródło z inspiracji chrześcijańskiej”. Bez powrotu do nich – jak twierdzi coraz liczniejsze grono ludzi zaangażowanych w rozwijanie jedności i bezpieczeństwa na kontynencie – nie sposób dalej pogłębiać i poszerzać obszarów integracji. Europa stanowi organizm, który krótko można określić jako Jedność w wielości”. Jej kultura wyrosła z korzeni greckich, rzymskich, judeochrześcijańskich, arabskich i humanistycznych. Trudne zadanie rzeczywistego zjednoczenia wielorako ukształtowanej Europy, długo pozostawało w ukryciu przez podział na Wschód i Zachód. Liczono się raczej z trwałością tego podziału. Bardzo długo sprawa europejskiego zjednoczenia postrzegana była raczej w kategoriach utopii. Obecnie zaistniała prawdziwa możliwość przebudzenia poczucia europejskiej jedności. Zmiany, jakie nastąpiły w Europie Środkowo-Wschodniej po roku 1989 przyczyniły się do tego, że jej historia nie pozostaje już w swego rodzaju bezruchu, ale zaczyna toczyć się na nowo, staje się bardziej dynamiczną. Uświadomiono sobie fakt, że Europa to nie tylko Zachód z jego kulturą religijnością zakorzenioną w tradycji katolicko-protestanckiej, ale także ta jej część, która stanowi odzwierciedlenie kultury Wschodu z jej religijnością sięgającą korzeniami do tradycji prawosławnej. Europa nie stanowi więc monolitu kulturowego, ani religijnego. Aktualna sytuacja religijno-społeczna w Rosji w pływ a na konkretyzację stanowiska rosyjskiej Cerkwi wobec europejskiej integracji. Jest ono w wielu aspektach negatywne. Składa się na to wiele przyczyn. Do najbardziej istotnych można zaliczyć: tendencje antyzachodnie i fundamentalistyczne, próbę podporządkowania Cerkwi prawosławnej państwu, tendencje nacjonalistyczne oraz problem tzw. „terytoriów kanonicznych”, prozelityzmu i uniatyzmu. Należy jednak mieć nadzieję, że prawosławie zechce otworzyć skarbiec swego kulturowego bogactwa, aby obdarować nim Europę. Przestanie również lękać się tego, co „nie-prawosławne”, uznając równość innych tradycji. Wtedy dopiero Europa będzie mogła właściwie się rozwijać, oddychając dwoma płucami – tradycji wschodniej i zachodniej.