Itinera Spiritualia

Stały URI zbioruhttps://theo-logos.pl/handle/123456789/29314

Przeglądaj

Teraz wyświetlane 1 - 20 z 110

Aktualność postaw patriotycznych św. Rafała Kalinowskiego
Fudala, Stanisław (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2014)
Appetiti come energie disperse secondo la ‟Salita al Monte Carmelo” di San Giovanni della Croce
Ruszała, Andrzej (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2017)
The theme of appetites is without doubt one of the most important for John of the Cross. It is closely linked to the reality of original sin and its consequences in the life of man. After having rejected the plan of God, man has chosen to live alone and in this rebellion, consists of his sin. It, breaking the orientation toward God of human existence that is no longer living with the theological sense, breaks equally inner harmony of man that begins to live under the sign of contradiction, of rupture and the conflict caused by the appetites and passions disordered. Starting from this general vision based on the Ascent of Mount Carmel – in the article has been examined the significance and role of appetites. In the philosophical conception of man St John of the Cross is anchored to the world of philosophy of Thomism, however he is not bound nor (he) follows blindly any system or any author. So even appetites are not analyzed by him in the abstract but in concrete life and consequently are presented as the main obstacle that bar the path of union with God. Their description, even if from the point of view of systematic is not accurate and has certain shortcomings (e.g. missing their very precise definition), from a psychological point of view, theological and moral is whatever abundant, rich and evocative. First of all, he discovers in the phenomena and in human behavior intimate relations between the psychological element and the moral. Thus, appetites to which man succumbs knowingly and willingly (moral aspect) the cause serious damage to psychic level (psychological aspect). On the contrary, to arrive to the purity and uprightness that form the moral aspect, must be the renunciation, mortification, emptying of the desire that you experience very on a psychological level. The reason for this unit and connection lies in the fact that John of the Cross, to give a classification of psychic phenomena, don’t start from a psychological level, nor, to analyze the moral dimension of the behavior, don’t part from the moral level, but goes deeper until you arrive at the theological level, from which the rest begins to deal with this topic. Here he discovers the essential structure expressed by psychological phenomena and from which it is derived also the moral attitudes. This theological reality essential is God and man that „search” reciprocally to meet: God in his transcendence and man in his misery. The experience of the grace of such a „quest” of man by God performed in Christ becomes for man a strong thrust to imitate Jesus and to undertake the first treatments for purifying appetites, in order to win the leadership of his own life to put it at the service of Christ. It is also the grace implemented in the theological virtues, witch – with the docility and collaboration of man – gives him a radical voltage toward God and unites with Him fully after the purification process passive, making its complete integration to the deeper levels of being, leading it to its fullness, possible in this life, and opening him to the eschatological horizons.
Autonomia i komunia w Karmelu Terezjańskim w świetle konstytucji apostolskiej „Vultum Dei quaerere” i instrukcji wykonawczej „Cor orans”
Wilkowski, Rafał Aleksander (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2018)
Autonomy is a very complex term and both the apostolic constitution Vultum Dei quaerere and the implementing instruction Cor orans clearly illustrate this. Autonomy is not to be understood only in the perspective of the independence of the monasteries one from another, nor in the perspective of the independence of the monasteries from the male branch of the Order and the bishops. It is to be understood especially in the perspective of their capacity to continue living independently. This means being able to assume responsibly various vital functions in community (governance, formation, administration of goods) and being able to make good decisions. Autonomy is not granted; it is recognized. However, it is recognized in accordance with the actual situation of the community. What is striking in Vultum Dei quaerere and is new about this apostolic constitution, is this broader vision of autonomy of life. This had been talked about in recent years, but the emphasis was almost exclusively on two elements: the minimal numer of nuns, but without precise specifi cation, and the ability to govern. Sometimes, they are the two basic conditions for autonomy of life indicated. But as VDQ clearly affirms, they are not the only ones. The elements listed in art. 8, § 1 of VDQ “ought to be considered comprehensively and in an overall perspective”. The autonomy that is well-lived opens itself up to relationships. The autonomy that is poorly-lived transforms itself into closure, into isolation. It is very significant, that in VDQ nn. 28–29, autonomy is considered above all under the subject of relationships with other monasteries. Autonomy is placed in the context of the theology of communion and draws from it its authentic interpretation. In the apostolic constitution, the Holy Father clearly reasserts that the autonomy of monasteries should not be a motive to isolate oneself from others. As it appears, just the negative experiences of isolation of many monasteries have urged the Pope to update the legislation on this topic. The proposal is very clear: the federations (cfr. VDQ, n. 30). By means of VDQ, the Holy Father makes it obligatory for all monasteries to belong to federations (cfr. VDQ, art. 9, § 1). Juridically speaking, by means of the federations, and without detriment to the canonical autonomy of each monastery sui iuris, a greater coordination is sought, along with mutual help among the various monasteries. Nevertheless, the federations are not just operative structures in order to organize some common course or to transfer some nun, etc. They are structures of communion. Therefore it is necessary to form a mentality of walking together, sharing the joys and the sorrows of such a journey, thinking with the categories of a family, overcoming all forms of individualism and closure. The life and the writings of St Teresa are of great importance in order to have an adequate understanding of the federations. In founding the Carmels, St Teresa established a network of communication between them. Communication through letters has helped for an authentic communion of life to grow in the “community of communities”, allowing for an exchange of sorrows and joys.
Cammino di maturazione spirituale e ruolo dei „desideri grandi”. Riferimenti a s. Teresa di Gesù Bambino
Florek, Tadeusz (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2009)
W niniejszym artykule autor zajął się drogą wzrastania duchowego oraz rolą pragnień, a w szczególności tych „wielkich pragnień”, które są darem Boga dla człowieka. „Wielkie pragnienia” rozpoznane przez człowieka i świadomie przez niego przyjęte przemieniają jego osobowość, a co więcej, jego ludzka miłość ma coraz pełniejszy udział w miłości samego Boga. W artykule odwołuje się do przykładu św. Teresy od Dzieciątka Jezusa, która w swoim życiu uświadomiła sobie i przyjęła wszystkie pragnienia, a wśród nich potrafiła rozpoznać te „wielkie” i dać im pierwszeństwo. Artykuł składa się z czterech części. W pierwszej części jest mowa o naturze samego pragnienia, a w szczególności o „wielkich pragnieniach” i ich roli w duchowym rozwoju człowieka. Pragnienia pochodzą z różnych poziomów naszej natury: fizycznego, psychicznego i duchowego. Mogą pojawiać się pragnienia emocjonalne i racjonalne, a więc mogą motywować do tego, co „ważne tylko dla mnie”, albo do tego, co „ważne samo w sobie”. W drugiej części przedstawiono dialektyczne oddziaływanie pojawiające się między pragnieniami wielkimi a pragnieniami naturalnymi, między „ja” idealnym oraz „ja” aktualnym, między tym, kim człowiek jest, a tym, kim chce się stawać. Uświadomienie sobie i przyjęcie „wielkich pragnień” nie uwalnia człowieka od cierpienia, napięcia, które nieustannie jest obecne na drodze rozwoju życia duchowego. Dążenie do tego, czego chce Bóg w swoich pragnieniach, domaga się od człowieka ofiary. Jest to jednak ofiara świadoma, motywowana miłością, daleka od skupiania się na tym, co ważne tylko dla danej osoby; taka ofiara uwalnia od woluntaryzmu, który zabija „wielkie pragnienia”. W trzeciej części zarysowane zostało pojęcie dojrzałości według tzw. trzech wymiarów, które ukierunkowują człowieka. W pierwszym wymiarze do życia w cnocie, do świadomego wybierania większego dobra. W drugim – do podejmowania wysiłku, aby pomimo wpływu pragnień nieuświadomionych wybierać dobro realne. W trzecim wymiarze mowa jest o normalności, zdrowiu psychicznym, gdyż tylko człowiek, który jest wystarczająco wolny, dojrzały, może rozpoznać w sobie wielkie pragnienia i dać pierwszeństwo wartościom teocentrycznym, aby stawać się coraz bardziej darem dla innych. Część czwarta i ostatnia poświęcona została rozwojowi duchowemu św. Teresy i podjęciu przez nią „wielkich pragnień”, które doprowadziły ją do całkowitego daru z siebie, jak też przemieniły jej osobowość. Owa przemiana dokonała się poprzez rozpoznanie i przyjęcie „wielkich pragnień” oraz ich obiektywizację i stopniowe uwewnętrznienie tego, co zesłał Bóg. Autor opisuje także przemianę jej motywacji od egocentrycznej do teocentrycznej, która dokonała się poprzez nawrócenie intelektualne, moralne i religijne. Dzięki tej przemianie duchowej stała się zdolna do całkowitej ofiary dla Boga i ludzi, stając się miłością w sercu Kościoła.
Carmelite Spirituality in the Contemporary World
Maliakkal, Varghese (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2015)
We współczesnym świecie mówienie o duchowości i praktykowanie jej stało się bardzo powszechne. Nawet w biznesie i w systemie opieki zdrowotnej istnieje coraz większe zainteresowanie duchowością. Jednak bardzo często okrojone i pragmatyczne rozumienie duchowości degraduje ją do techniki dobrego samopoczucia. W dzisiejszym świecie konkurencji i technologii, cnoty intelektualne są zredukowane do wiedzy praktycznej na temat, jak zwiększyć produkcję, a wola stała się maszyną, która pożąda dalszego rozwoju produkcji i konsumpcji. Gdy intelekt jest ukierunkowany na „wiedzieć jak”, człowiek jest w stanie kontrolować wiele przestrzeni życia oraz czuje się pewny i dobrze osadzony. Tymczasem duchowość karmelitańska opiera się na praktyce cnót teologalnych, które wiodą przez niewiedzę w ciemnościach wiary, przez pustkę posiadania w nadziei, przez brak przywiązania do wszystkiego, co nie jest Bogiem, w miłości. Życie oparte na tych cnotach zostaje jakby wytrącone z równowagi i niepewne, ale jednocześnie otwiera człowieka na tajemnicę, która nie jest obca współczesnemu światu, w którym nawet nauka utraciła swój charakter absolutny.
Christof Betschart OCD, Unwiederholbares Gottessiegel. Personale Individualität nach Edith Stein, Basel 2013, stron XII + 378
Machnacz, Jerzy (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2014)
Ciało, krew i duch w Eucharystii
Seweryn, Tomasz (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2011)
Ciemność wiary współczesnego świata. Próba odpowiedzi wierzącego na podstawie Księgi Hioba, Psalmu 22 oraz doświadczenia św. Teresy z Lisieux
Kucharski, Bartłomiej Józef (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2019)
The present day is marked by wounds infl icted by two totalitarianisms: Nazism and communism. The fruit of their impact is the ever-growing sense of God’s absence in the spiritual experience of contemporary times. This paper refers to the testimonies of two artists: Beckett and Różewicz, to show the mood of the time of God’s death. John Paul II called this experience “a collective dark night enveloping the world.” Then it uses biblical testimonies to reveal that the issue of God who is absent or silent appears in the Book of Job or in Psalm 22 as well as in the descriptions of Jesus’ passion. These reflections lead to present the contemporary context of these biblical passages. Job’s torment is compared to the experiences described in the dramas of J.P. Sartre. In turn, Ps 22 and the Passion of Jesus carry with them the interpretation of the experience of the death of God that the contemporary world is experiencing. The culmination of all the considerations is to show the anguish of the night of faith of Thérese of Lisieux. At the end of her life she lost her joy flowing from faith. She thought that there was no heaven and that after death a darkness of nothingness awaited her. Her experience was connected with serious physical sufferings. Thérese’s agony seems to be a response to the dilemmas of contemporary times. Through her pain the Saint of Lisieux carries suff erings of atheists and through her intercession she pleads the grace of faith for them. Thérese is a gift for the Times when God seems to be absent and silent. Her faith, despite her experiences of emptiness and nothingness, saves the lost inhabitants of our times.
Człowiek stworzony do odpoczynku i do pracy
Piekarz, Danuta (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2012)
Czy można mówić o duchowości kerygmatycznej?
Miczyński, Jan Krzysztof (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2013)
Dar Ducha Świętego i jego implikacje etyczne dla wspólnoty Kościoła na podstawie Dz 2, 1–41
Bieliński, Krzysztof (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2018)
The article speaks about the signifi cance which the coming of the Holy Spirit had for the early Church. The first part of the text, which focuses on the Pentecost narration (Acts 2:1–13), shows that in the theology of the Acts of the Apostles the phenomenon of the Pentecost marks the moment when the fi rst disciples of the Risen Christ open to a language hitherto unknown to them, to a sign and the outer manifestation of a new heart. Thanks to the outpouring of the Holy Spirit, the community of the disciples became the Church. The gift of the Spirit gave them the creative ability to communicate despite human diff erences, dissolved the barriers between tchem and brought about their unity. The next three passages of Peter’s Pentecostal Sermon (Acts 2:14–41), presenting the theological and redemptive meaning of the Pentecost, are analyzed in the second part of the article. Peter’s speech constitutes Luke’s interpretation of the phenomenon of the Pentecost which should be understood as the inauguration of a new epoch (Acts 2:15–21), the fruit of Jesus’ Passover (Acts 2:22–36), and the call to respond to the gift “from above” in the act of conversion and through accepting baptism in the name of Jesus (Acts 2:37–41). The third and last part of the article presents three most important ethical implications (in Luke’s rendering) which constitute the expected reply of the Risen Lord’s disciple to the gift of the Holy Spirit. The essence of the moral message of Luke’s Pentecostal narration can be expressed in the following exhortations: to walk the path of good in the footsteps of Jesus anointed with the Holy Spirit; to give witness and to proclaim the Gospel about the redemption available in the Risen Christ; to be open to dialogue and to the brotherhood of all.
Der gegenwartige Prozess der Marginalisierung Gottes und der Sinngehalt des chalkedonischen Dogmas (451). Der Beitrag Walter Kaspers zur Zivilisation der Liebe
Kasperek, Łukasz Krzysztof (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2010)
W niniejszym artykule omówiono najpierw przyczyny nowożytnych procesów autonomizacji, następnie skutki marginalizacji idei Boga i aktualne wyzwania, w końcu znaczenie zbawcze Jezusa Chrystusa w relacji do człowieka w świetle dogmatu chalcedońskiego. Refleksje oparto na teologicznym dorobku kard. Waltera Kaspera, wybitnego dogmatyka z Tybingi, przewodniczącego Papieskiej Rady Popierania Jedności Chrześcijan. Nakreślona synteza unaocznia, że zsekularyzowana cywilizacja zachodnia –która oddala się od korzeni biblijnych i chrześcijańskich i eliminuje wartości chrześcijańskie z życia publicznego – nie jest w stanie zagwarantować ochrony godności człowieka według swoich założeń. Próby zbudowania cywilizacji prawdziwie ludzkiej w oparciu o zasady demokracji i prawo stanowione – lecz lekceważące przy tym Boga – rodzą, jak się okazuje, nowe formy zagrożenia i zniewolenia dla człowieka. Walter Kasper, pragnąc wyjść naprzeciw współczesnym wyzwaniom i wnieść swój wkład w budowanie świata bardziej ludzkiego, podejmuje szlachetne idee godności i wolności, zawarte w nowożytnym humanizmie, wchodzi z nim w dialog, sankcjonuje jego ukryte chrześcijańskie bogactwo, poddaje krytyce jego niechrześcijańskie konsekwencje i integruje z chrześcijańską wizją świata. Wychodząc z założenia, że człowiek ze swej natury jest istotą otwartą na nieskończoność, ukazuje mu wzniosłe powołanie do przyjaźni i komunii z Bogiem jako jedynie adekwatną odpowiedź na jego pragnienia. Najgłębsze uzasadnienie swoich przesłanek znajduje on w twórczej interpretacji definicji chrystologicznej Soboru Chalcedońskiego. W oparciu o jego nauczanie, rozszerzone o interpretację doświadczenia unikatowej relacji Jezusa do Ojca, wykazuje, że – zgodnie z tym, co dokonało się w Jezusie Chrystusie, doskonałym człowieku – zjednoczenie człowieka z Bogiem nie niszczy w nim niczego, co ludzkie, lecz je zabezpiecza i rozwija. W ten sposób broni wielkości powołania człowieka i zapewnia mu ostateczny fundament teologiczny. Taka chrystologia daje podstawy do opisu realizacji misterium Chrystusa w życiu chrześcijanina i Kościoła oraz stanowi punkt wyjścia do refleksji na temat zaangażowania chrześcijan w świecie i budowania duchowości komunii. Są to tematy, które – nie przekreślając wartości życia czysto kontemplacyjnego – ukazują, że sens bycia chrześcijaninem zawiera się nie w ucieczce od świata, lecz w zaangażowaniu w jego przemianę. Z kolei teologia duchowości, łącząca doświadczenie z doktryną, może być dla teologii systematycznej swoistą transfuzją krwi i nadać jej duchowy smak. Chrystologia Waltera Kaspera nie jest więc spekulacją bez znaczenia dla dzisiejszych chrześcijan i współczesnej Europy, która nadal poszukuje swego oblicza duchowego. Jest bowiem cennym przyczynkiem na rzecz świata bardziej ludzkiego i cywilizacji miłości. Przyjęcie przesłania, jakie wynika z tych refleksji, leży w interesie współczesnych społeczeństw europejskich.
Die biblischen Bildsymbole der Kirche „Leib Christi“ und „Volk Gottes“ in der Ekklesiologie des 19. und 20. Jahrhunderts in Deutschland und in der dogmatischen Konstitution des Zweiten Vatikanischen Konzils
Nyk, Piotr (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2019)
Reading Lumen Gentium, the Dogmatic Constitution on the Church of the Second Vatican Council, we can note that the mystery of the Church is explained on the basis of biblical metaphors. Two of them play a special role: the Body of Christ and the People of God. How did it happen that the theologians of the Council had assigned this special role to these metaphors while defi ning the Church? Did the theological movements of the previous centuries, especially in Germany, play a leading role in this choice? The answer to the above-mentioned questions is the topic of the present study.
Dinamica dell’amore secondo san Giovanni della Croce
Ruszała, Andrzej (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2011)
Powołanie człowieka do miłości jest najbardziej fundamentalnym i najgłębszym powołaniem, od realizacji którego zależy wszystko w jego życiu: poczucie sensu, szczęście i pełnia życia. Artykuł przedstawia dynamikę miłości w życiu człowieka, która – w ujęciu św. Jana od Krzyża – jest dynamiką historii zbawienia, dokonującej się w człowieku i przeżywanej przez niego na co dzień. Przeanalizowane zostały najważniejsze momenty tej zbawczej dynamiki miłości, odczytywane przez Doktora mistycznego zawsze w kluczu personalistycznym. Źródłem miłości i jej rozwoju jest Boża inicjatywa i Boży plan miłości wobec człowieka. Fakt grzechu jest odrzuceniem ze strony człowieka miłości Boga, które rodzi konkretne, negatywne konsekwencje w życiu duchowym. Kolejnym etapem historii miłości jest objawienie Bożej miłości w tajemnicy odkupienia, dokonanego przez Chrystusa oraz odpowiedź człowieka na tę miłość i współpraca z nią. We współpracy tej można wyróżnić aspekt czynny, przedstawiony jako miłosne poszukiwanie Boga przez człowieka i bierny – jako miłosne poszukiwanie człowieka przez Boga. W ten sposób, w kluczu miłości można zrozumieć najgłębszą istotę charakterystycznych dla Doktora karmelitańskiego pojęć nocy ciemnej i oczyszczeń, zarówno w ich aspekcie czynnym, jak i biernym. W końcu przedstawione zostały najważniejsze cechy, charakteryzujące pełnię miłości człowieka doskonale oczyszczonego i zjednoczonego z Bogiem.
Doświadczenie Boga żywego u św. Jana od Krzyża
Martínez González, Emilio José (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2010)
„Dotknęła frędzli jego płaszcza” (Łk 8, 44) – interpretacja zdania w świetle starożytnych świadectw biblijnych i pozabiblijnych
Ziemińska, Agnieszka (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2019)
Touching Jesus’ garment by a woman suff ering from a twelve-year discharge of blood rendered an uncontrolled flow of power (δύναμις) from his body and cured her. Did the fact that the woman’s touch concerned this specific part of the robe of the Master of Nazareth have some meaning? Bearing in mind the law of wearing tassels upon the hem of the garment (Deut 22:12) as well as the prophecy from Zach 8:23, we follow the history and the meaning of this appendage to the garment. It is certain that tassels upon robes were not an idea that originated in Jewish culture. We find evidence of garments with this kind of adornment on two Minoan seal stones from around the 17th c. BC, Assyrian bas-reliefs (9th c. BC) and also on some Egyptian artefacts (starting from around 15th c. BC). They are visible as additions to the robes of both important people (king, priest) and deities. In many cultures, tassels upon the robe gave a special status to the person who wore them. They served as seals and as such they constituted an alter ego of a person. Touching or grasping the fringes of someone’s robe gave the owner an affection and gave him that person’s power. It seems that the Jews, to the pre-existing custom of wearing this ornament, added, following God’s command, a specifically Jewish order to put in the tassels a blue thread (Num 15:38). Wearing the fringes widened with a new dimension – they were supposed to remind people of God’s commandments and his presence. In the case of the sick woman touching Jesus and also in the passage of Matt 14:34–36, where the sick people ask whether they could touch “the fringes of his cloak” both dimensions (ethnic – power, and specifically Jewish – memory of God commandments) are significant.
Droga rad ewangelicznych w ujęciu teologii mistycznej
Urbański, Stanisław (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2016)
The Evangelical Counsels, if understood properly, lead a Christian to a dynamic engagement in the practice of love, and through that, towards deeper commitment to his neighbors. Service to others requires of him a personal maturity manifested, on the natural level, in harmony of spirit, and on the supernatural level, in the mystical union with God. The practice of the Evangelical Counsels necessitates a conscious inner detachment from earthly goods so that man may walk the path of mystical love towards mystical union with God. This is why the practice of the Evangelical Counsels corresponds with the vocation to sanctity. The Evangelical Counsels may therefore stand as an image of mystical life. They are not a value in themselves but constitute a means leading to mystical union with God. The Counsels are the soil in which the mystical life may thrive, as well as an invitation to a mystical dying to the world in order to achieve the state of spiritual marriage with Christ.
Duchowa wartość terezjańskiego pięćsetlecia
Martínez González, Emilio José; Fernández Frontela, Luis Javier (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2015)
Duchowe aspekty Kodeksu Prawa Kanonicznego
Wilkowski, Rafał Aleksander (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2014)
Duchowo-mistyczny komentarz do cyklu Elizeusza (1 Krl 19, 19 – 2 Krl 13, 21)
Zawada, Marian (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2009)

Przeglądaj

Przeglądaj Itinera Spiritualia wg Tytuł