Resovia Sacra, 2022, Tom 29

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/36253

Przeglądaj

Teraz wyświetlane 1 - 20 z 37

Patriotyzm polskiej młodzieży na emigracji i rekrutacja do Armii Polskiej we Francji
Jaworski, Piotr (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)
The outbreak of World War I. The Polish Army of General Józef Haller, also known as the “Blue Army”, created in France at that time, was one of the largest Polish armed formations in exile at that time. Polish volunteers who came to France from different parts of the world are not only an eloquent symbol of the ever-living idea of the fight for independence, but also a very strong support for the army that was already forming in independent Poland, fighting for the final shape of the borders of the Republic of Poland. The personal cards of many Polish volunteers, deposited at the Museum of Romanticism in Opinogóra, reveal their origins and history, in which the struggle for the homeland is also inscribed. There is no doubt that this great patriotic uprising had its foundations in shaping patriotic attitudes among Poles scattered all over the world. Much of this is due to the Church, individual parish communities, as well as church groups and associations. A sad epilogue is, unfortunately, the marginal treatment of Polish volunteers fighting in General Haller’s Army by the authorities of now independent Poland. One of the consequences of these unpleasant decisions and the attitude of the rulers was a much smaller number of volunteers who were in exile and joined the fight for the Polish cause during the Second World War (1939-1945).
Bo jeśli zapomnę, nie pamiętaj o mnie… Wspomnienia z Syberii s. Michaliny od Serca Pana Jezusa (Marii Więckowskiej)
Lusek, Joanna (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)
Siostra Michalina od Serca Pana Jezusa, Maria Więckowska (1924-2011) urodziła się w Warszawie, w rodzinie Michała – rolnika i Jadwigi z Litkowskich. Jej rodzice gospodarowali w Grzybowie pod Słonimem. Była wychowanką szkoły niepokalańskiej w Słonimiu. 10 lutego 1940 roku wraz z matką i czworgiem rodzeństwa została deportowana na Syberię. W latach 90. XX wieku s. Michalina spisała retrospektywne wspomnienia „W każdym narodzeniu następuje wypełnienie planów Stwórcy”. Liczą sześć dwustronnie pismem odręcznym zapisanych kartek. Obejmują czas deportacji, ze szczególnym uwzględnieniem informacji dotyczących wykonywanej pracy, w tajdze w Swietłoje, a potem w polskim domu dziecka w Botisze. Mają charakter unikatowy, nigdy nie były publikowane. Wspólnie z wychowankami domu dziecka wiosną 1946 roku wrodziła do Polski. Po wstąpieniu w 1949 roku do Zgromadzenia Sióstr Niepolanego Poczęcia NMP pracowała potem jako nauczycielka i wychowawczyni internatów w szkołach niepokalańskich.
Św. Katarzyna ze Sieny i jej wkład w odnowę Kościoła
Noworol, Anna M. (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)
Święta Katarzyna ze Sieny była tercjarką dominikańską, dziewicą. Przyczyniła się do reformy Kościoła; uświadomiła papieżowi jego błąd, dzięki czemu powrócił z Awinionu do Rzymu. Napisała setki listów do duchowieństwa, polityków i innych osób, w trosce o pokój i dobro Kościoła. Jej namowa papieża Grzegorza XI do powrotu z Awinionu do Rzymu ma symboliczne, ponadczasowe znaczenie, mianowicie Kościół trwa dzięki swojej niezmienności; tego potrzebował wtedy, by wrócić do wiecznej tradycji, tego Kościół potrzebuje i dziś, by powrócić do swoich korzeni.
Odpowiedzialność za słowo w kulturze komunikacji medialnej
Czupryk, Rafał (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)
Współczesna cywilizacja, dysponując wszechstronnymi zasobami wiedzy i informacji, możliwościami technologicznymi, zdominowana jest przez obraz i komunikację medialną. Komunikacja tego typu poważnie oddziałuje na odbiorców cyfrowych treści, którzy w „galaktyce wirtualnych przestrzeni” nie zawsze mogą liczyć na narracje pewne i bezpieczne, których wątek kreśliłby wzniosły kontur życia w sieci i poza nią. W tym aspekcie problematyka narracji znalazła omówienie w przygotowanym przez papieża Franciszka Orędziu na 54. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu pt.: «Obyś mógł opowiadać i utrwalić w pamięci» (por. Wj 10, 2). Życie staje się historią. Myśl przewodnia zogniskowana została wokół słowa, które „oddycha prawdą dobrych historii, takich, które budują, a nie niszczą; historii, które pomagają odnaleźć korzenie i siłę, aby iść razem naprzód”. Komunikowanie jest fundamentalnym atrybutem i sposobem istnienia człowieka; jest ekspresją i kreacją ludzkiej natury. To w przekazie osoba się ujawnia, informuje o sobie; poprzez słowo opisuje świat, nawiązuje dialog. Papieskie orędzie motywuje do przyjęcia odpowiedzialności za słowo, także e-słowo. Zachęca do tworzenia narracji, które budują międzyludzkie mosty szacunku, więzi i solidarności.
Teistyczny ewolucjonizm Keitha Warda: rekonstrukcja i krytyka
Twardowski, Mirosław (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)
Na przestrzeni ostatnich dekad pojawiła się nowa forma materializmu, tzw. nowy ateizm, kwestionująca ideę obiektywnego celu we Wszechświecie. Wielu współczesnych myślicieli, nie zgadzając się z takim stanowiskiem, tłumaczy pochodzenie i naturę Wszechświata poprzez odwołanie się do rzeczywistości transcendentnej. Jeden z nich, Keith Ward, przekonuje, że wiara w Boga nie tylko pozostaje w zgodzie ze współczesną nauką, lecz twierdzi również, że odwołanie się do Najdoskonalszej Istoty, która całą istniejącą rzeczywistość stwarza swoim wolnym aktem, jest logicznie spójnym i zarazem najlepszym wyjaśnieniem pochodzenia i natury Wszechświata. Jeśli Wszechświat został stworzony przez Boga, to z pewnością w określonym celu. Początkowe stany fizyczne i prawa rządzące Wszechświatem są takie, a nie inne, ponieważ wydają się dokładnie tym, co jest wymagane, aby umożliwić specyficzne wewnętrzne dobra tego Wszechświata. Wyjaśnienie osobowe, w kategoriach celów i wartości, różni się od wyjaśnienia naukowego w kategoriach początkowych stanów fizycznych i przewidywalnych praw. Jeśli chcemy wyjaśnić nasz Wszechświat, do wyjaśnienia naukowego należy dodać wyjaśnienie osobowe.
Program odnowy życia religijnego wiernych w diecezji kieleckiej w świetle postanowień synodu z 1927 r.
Bujak, Grzegorz (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)
Po zakończeniu pierwszej wojny światowej ujawnił się z całą mocą kryzys religijności w wielu środowiskach katolików na ziemiach polskich. Równocześnie w warunkach odzyskanej niepodległości zaistniały możliwości podjęcia działań naprawczych w większym zakresie, niż było to możliwe w czasie zaborów. W niniejszym artykule został omówiony program odnowy życia religijnego w diecezji kieleckiej w świetle postanowień synodu diecezjalnego z 1927 r. Złożyły się na niego: analiza przyczyn kryzysu, wskazanie celów i metod poprawy sytuacji. Wszystkie te elementy mieściły się w ramach tradycyjnej wizji Kościoła instytucjonalnego, sprawdzonych metod i form oddziaływania duszpasterskiego właściwych dla katolicyzmu tamtego okresu nie tylko w Polsce. Zasadniczy nacisk został położony przez synod na zintensyfikowanie działań duchowieństwa w ramach tradycyjnych celów i form oddziaływania duszpasterskiego.
„…a lasy od Warty do Noteci będą nasze”. Ruch oporu w Puszczy Noteckiej w latach 1939-1945
Słabig, Arkadiusz (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)
W wyniku ekspansji terytorialnej III Rzeszy i przegranej przez Polskę kampanii wrześniowej 1939 roku ziemie wielkopolskie, jako Okręg Rzeszy Poznań, a później Kraj Warty, stały się częścią nazistowskich Niemiec. Polacy zamieszkujący rozległe tereny ówczesnych powiatów czarnkowskiego, szamotulskiego i międzychodzkiego, porośnięte lasami Puszczy Noteckiej, podzielili los swoich rodaków żyjących pod twardymi rządami namiestnika Arthura Greisera. Od 1940 r. tworzyli zalążki organizacji konspiracyjnych. W czerwcu 1943 r. zostały one scalone z Armią Krajową. Leżące nad Notecią Drawsko stało się siedzibą Obwodu AK Czarnków o kryptonimach „Czerep” i „Czułkowce”. W głębi puszczy utworzono niewielki oddział partyzancki, który w latach 1943-1944 przeprowadził wiele udanych akcji rekwizycyjnych i dywersyjnych. Kilka z nich miało miejsce na terenie tzw. Starej Rzeszy, tuż za dawną linią graniczną. Oddziałem dowodził podporucznik C.W. Edmund Maron ps. „Mur”/„Marwicz”. Antyniemieckie ogniwa konspiracji w Puszczy Noteckiej zostały rozwiązane w styczniu 1945 r., wraz z wkroczeniem Armii Czerwonej. Jednak już w kwietniu tego roku powstały w lasach między Wartą a Notecią nowe partyzanckie grupy przetrwania. Składały się z dawnych żołnierzy Armii Krajowej oraz dezerterów z „Ludowego” Wojska Polskiego i Milicji Obywatelskiej. Przestały istnieć w lipcu 1945 r. w wyniku obław Wojsk Wewnętrznych NKWD i działań Grupy Operacyjnej Komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej w Poznaniu. Duży wpływ na „wyjście z lasu” miała też zapowiadana amnestia. Członkowie grup partyzanckich z Puszczy Noteckiej za swą minioną działalność byli represjonowani aż do 1956 roku.
Przyczynek do dyskusji o potrzebie digitalizacji czasopism religijno-wojskowych polskiego uchodźstwa od 1939 r. Na przykładzie czasopism „Rozkaz Wewnętrzny Biskupa Polowego” (1940-1946), „Nauka Chrystusowa” (1940-1946) i „W Imię Boże” (1941-1946)
Kunert, Andrzej Krzysztof (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)
During World War II, in exile, the publication of only one pre-war Polish military-religious magazine was continued, which was “Internal Order of Military Bishop” (published from 1936 in Warsaw). The article is also devoted to two new militaryreligious magazines: “The teaching of Christ “ (issued since 1940) and “In the name of God” (issued since 1941), which in 1945 was published in 50,000 copies, the largest among Polish magazines in exile during World War II). The author of the article argues that we were dealing with an unusual feedback at that time, because the Polish military press (including military and religious) in exile during World War II enjoyed the greatest popularity among the soldiers of the Polish Armed Forces in the West, and at the same time this press had a very a strong contribution to strengthening the spiritual and moral strength of Polish soldiers, “the most pious pilgrims” and “true Christian knights” (words of the Holy Father Pius XII).
80-ТАРІЧНИЦЯ СМЕРТІ РАДЯНСЬКОГО ЗАСЛАНЦЯ КСЬОНДЗА РОМАНА НЄВІТЕЦЬКОГО 1891-1942
Журек, Вальдемар В. (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)
Urodzony w okresie niewoli narodowej w Wielkopolsce, a wychowany w duchu narodowym i katolickim przez rodziców, Roman Niewitecki zdecydował się realizować powołanie kapłańskie i zakonne u salezjanów. Jego formacja i nauka zostały przerwane mobilizacją do wojska pruskiego po wybuchu I wojny światowej, z której powrócił po przeszło pięciu latach jako inwalida wojenny. Osiągnął upragnione kapłaństwo w 1926 roku święceniami w Turynie. Jego praca kapłańska skupiła się na placówkach dydaktyczno-wychowawczych, głownie na stanowisku przełożonego w Pogrzebieniu na Górnym Śląsku i w Daszawie koło Stryja. W czerwcu 1940 roku został aresztowany przez sowieckie NKWD. Wywieziony do Karelo-Fińskiej Republiki Sowieckiej, półtora roku później zmarł w okropnych warunkach bytowych i pracy w łagrze. Salezjanie dopiero w 1946 roku dowiedzieli się o czasie i miejscu śmierci ks. Romana Niewiteckiego.
Pieśni i inne formy śpiewane ku czci św. Józefa jako wyraz kultu
Przywara, Agnieszka (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)
Trudno sobie wyobrazić Mszę świętą lub inne nabożeństwo liturgiczne bez stosownie dobranych pieśni. To dzięki tego typu utworom modlitewne spotkania wspólnoty nabierają uroczystego charakteru. Polska pieśń kościelna jest postrzegana jako bardzo ważny element w dziejach polskiej kultury religijnej, gdyż rozwijając się przez wieki, spełniała i spełnia nadal określoną rolę nie tylko na płaszczyźnie wiary, ale i w życiu literackim, muzycznym i społecznym narodu. Dzięki pieśni kościelnej w wielu przypadkach został zachowany język ojczysty, jak również świadomość i tradycja narodowa. Pierwsze pieśni religijne w Polsce zaczęły pojawiać się już w XIII wieku. W tamtym też okresie upatruje się źródeł polskich pieśni nabożnych. Wśród pieśni ku czci świętych pańskich znajdują się także pieśni poświęcone osobie św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny. Ich popularność wiąże się z rozwijającym się w Polsce kultem św. Józefa i przypada głównie na XVII i XVIII wiek. Najstarsze pieśni poświęcone Cieśli z Nazaretu wywodzą się z Godzinek o św. Józefie, które ukazały się drukiem w roku 1645. Na równi z godzinkami rozwijały się inne formy słowno-muzyczne, takie jak litanie poświęcone osobie tego Wielkiego Patrona. Najliczniejszą grupę stanowią jednak pieśni, których największy rozkwit przypada na wiek XVIII. Do czasów współczesnych zachowało się około stu pieśni z okresu XVII-XIX w. i pewna ich część jest do dziś śpiewana przez wiernych. Pieśni ku czci św. Józefa znalazły swoje miejsce w drukowanych śpiewnikach, wśród których największą popularność zdobył tzw. Śpiewnik Siedleckiego. Pojawiło się również kilka publikacji, w których zamieszono wyłącznie pieśni związane z osobą św. Józefa. Z racji rosnącej popularności kultu Opiekuna Dzieciątka Jezus wciąż powstają nowe pieśni, które pomagają wiernym wielbić Boga poprzez wstawiennictwo tego Wielkiego Patrona.
Hugona ze św. Wiktora mediewistyczna „arcula memoriae” w świetle klasycznego dyskursu wokół „pamięci”
Wierdak, Damian (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)
Struktura artykułu ma charakter dychotomiczny: w pierwszej części autor wskazuje źródła i odcienie klasycznej sztuki pamięci, zaś w drugiej koncentruje się na pamięciowej wizji Hugona ze św. Wiktora. Podstawowym celem niniejszego artykułu jest przedstawienie koncepcji pamięci Hugona ze św. Wiktora (1096-1141), wybitnego mistrza w Opactwie św. Wiktora pod Paryżem. Hugon, w dziele Didascalicon, opisując pamięć używa określenia «arcula memoriae». Termin ten ma pokazać olbrzymi potencjał pamięci ludzkiej. Średniowieczna koncepcja pamięci Hugona zrodziła się dzięki klasycznym koncepcjom pamięci. Spośród nich, największy wpływ na wykrystalizowanie się Hugona «arcula memoriae» miała teoria pamięci św. Augustyna. Autor wyraża nadzieję, że zaprezentowanie «arcula memoriae» Hugona jeszcze bardziej ukaże, jak wielka siła tkwi w pamięci człowieka.
Systemowy charakter filozofii Arystotelesa
Sołtys, Andrzej (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)
Artykuł nawiązuje do żywej dyskusji dotyczącej charakteru filozofii Arystotelesa. Jakkolwiek wielu komentatorów Arystotelesa potwierdza systemowy charakter jego filozofii, to są również i tacy, którzy traktują go jako myśliciela analitycznego, a nawet antysystemowego. W niniejszym studium parcjalnie uzasadnia się twierdzenie, iż Arystoteles w konfrontacji z idealizmem poznawczym Platona tworzy własny system filozoficzny. W uzasadnieniu wyodrębnia się bazowy czynnik systemotwórczy, którym jest realizm poznawczy, a następnie wykazuje się, że czynnik ten jest ogniskową filozoficznego poznawania i wyjaśniania bytu ludzkiego, jego działania oraz sprawności (cnót), jakie nabywa ludzki rozum przez własne działanie. Niniejsze uzasadnienie wysuniętego w pracy twierdzenia opiera się na zasadniczych przesłankach: pluralizm bytowy jest jednością, a zatem sam byt jest systemem; filozofia w myśl arystotelesowskiego pojęcia jest całościowym, przyczynowym i ostatecznym poznaniem bytu; w taki sposób Arystoteles wyjaśnia byt ludzki, jego działanie oraz nabywane przez niego sprawności. Ukierunkowanie filozofii na poznawanie wskazanych obszarów realnego bytu parcjalnie dowodzi systemowego charakteru jego filozofii. Powodem podważania przez komentatorów systemowego charakteru filozofii Arystotelesa jest ich błędna interpretacja metody historyzmu stosowanej przez Stagirytę, sugerująca, że ten uprawia filozofię na poziomie metaprzedmiotowym.
„Szarganie świętości”. Przypadki profanacji miejsc kultu i symboli religijnych na terenie diecezji kieleckiej w latach 1944-1989
Gocel, Tomasz (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)
Artykuł przedstawia przypadki profanacji miejsc kultu i symboli religijnych na terenie diecezji kieleckiej w latach 1944-1989. Na przestrzeni czterdziestu pięciu lat rządów komunistów przybrały one formę kradzieży przedmiotów przeznaczonych do kultu, dewastacji obiektów sakralnych, zamiany kościoła i kaplicy w obiekty świeckie, zdejmowania krzyży ze ścian budynków państwowych, przenoszenia w niewidoczne miejsca figur świętych. Wszystkie wymienione przykłady profanacji nie wpłynęły znacząco na organizację duszpasterstwa na terenie diecezji kieleckiej. Stanowią jednak przykład negatywnych postaw wobec świętości uznawanych przez katolików.
Ks. Jan Konopka (1874-1944)
Walicki, Bartosz (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)
Ks. Jan Konopka urodził się 29 maja 1874 r. w Woli Antoniowskiej. Był absolwentem Gimnazjum w Rzeszowie. Przygotowanie do kapłaństwa odbył w Seminarium Duchownym w Przemyślu. Sakrament święceń przyjął 30 czerwca 1901 r. Pracował jako wikariusz w Tuligłowach (1901-1904), Dydni (1904-1908) i Lubeni (1908-1912). W roku 1912 został zamianowany proboszczem parafii w Leszczawie Dolnej, a w 1916 roku proboszczem parafii w Stobiernej. Prócz zwykłej pracy duszpasterskiej zajął się doposażeniem kościoła. Był zaangażowany w działalność społeczną i organizacyjną. Zmarł 29 lutego 1949 r.
Zarys historii Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej z La Salette
Jamioł, Piotr (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)
Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej z La Salette jest apostolskim instytutem zakonnym, na prawie papieskim od 19 września 2022 r., w służbie Kościołowi i jego misji. Powstało 20 stycznia 1962 r. ze zjednoczenia dwóch instytutów: Sióstr Wynagrodzicielek Matki Bożej z La Salette i Sióstr Misjonarek Matki Bożej z La Salette, którego fundacja wywodzi się z objawienia Maryi w La Salette, 19 września 1846 r., w diecezji Grenoble (Francja). Jego historia, tradycja i charyzmat są zakorzenione w wydarzeniu La Salette. Dlatego saletynki szczególnie są otwarte na wezwanie Maryi do pojednania i nawrócenia. Ich duchowość doprowadziła wspólnotę do przyjęcia dwóch innych zgromadzeń przez fuzję: Sióstr Posłanniczek z La Salette z Angoli oraz Sióstr Jezusa Odkupiciela i Maryi Pośredniczki z Francji. Saletynki są zgromadzeniem międzynarodowym (liczy 285 sióstr), obecnym w 11 krajach świata: we Francji, we Włoszech, w Polsce, w USA, w Kanadzie, w Brazylii, na Filipinach, w Myanmar (dawna Birma), na Madagaskarze, w Angoli i w Algierii. Wzbogacone różnymi historiami i kulturami odpowiadają na wezwanie Chrystusa do życia wspólnotowego, modlitwy, poświęcenia, aktywnej obecności z potrzebującymi. Przez całe życie chcą być świadkami wezwania Chrystusa do pojednania, pokuty i nawrócenia.
Przez oścień i słabość do mocy i łaski. Słowo Pana w 2 Kor 12,9 jako retoryczno-teologiczny klimaks Pawłowej „Mowy głupca”
Wojnicki, Arkadiusz (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)
W dzisiejszej biblistyce użycie metody retorycznej do analizy Corpus Paulinum pozwala na zrozumienie nie tylko struktury Pawłowych listów, ale także używanej terminologii i stojącej za nią teologii Apostoła Narodów. „Mowa głupca” zawarta w 2 Kor 11-12 zmierza ku swojemu szczytowemu punktowi, jakim jest rzadkie w listach Pawłowych słowo Pana (Herrenwort): „Wystarczy ci mojej łaski, moc bowiem w słabości się doskonali” (2 Kor 12,9). Artykuł, bazując na założeniach metody retorycznej, podejmuje analizę perykopy 2 Kor 12,7-10 i użytych przez Pawła par terminów σκόλοψ – ἀσθένεια i δύναμις – χάρις, by rzucić światło na jej teologiczną interpretację. Użycie słowa Pana jako sententia okazuje się być kluczem do przeprowadzenia synkrisis zarówno Pawła z Chrystusem, jak i z adresatami listu, a nawet z każdym chrześcijaninem.
Towarzyszenie małżeństwom mieszanym. Perspektywa pastoralna Kościoła rzymskokatolickiego
Siduniak, Michał (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)
Artykuł ma na celu ukazanie najważniejszych zadań duszpasterskiego towarzyszenia małżeństwom mieszanym w Kościele rzymskokatolickim. Analizując źródła teologiczne, autor wyodrębnia trzy zasadnicze zadania pastoralne: towarzyszenie narzeczonym w przygotowaniu do małżeństwa, umacnianie miłości i wiary małżonków oraz wsparcie rodziców w dziele wychowania dzieci. Wnioski z badań: 1) W przygotowaniu do małżeństwa mieszanego warto podkreślać potrzebę poznania wspólnego dziedzictwa oraz wykrycia zagrożeń, a także pomagać parom w uporaniu się z nimi. 2) W ramach utrwalania wzajemnej miłości i wiary małżonków kluczowe wydaje się wsparcie w praktykowaniu modlitwy małżeńskiej oraz dialogu. 3) W dziele wychowania dzieci należy wspierać starania małżonka rzymskokatolickiego w jego zobowiązaniach oraz umacniać odpowiedzialność współmałżonka za wychowanie w wierze potomstwa ochrzczonego w Kościele rzymskokatolickim.
Sprawczy charakter Słowa Bożego w liturgii. Zagadnienia wybrane
Szczych, Jan (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)
The Post-Synodal Apostolic Exhortation Verbum Domini of Pope Benedict XVI (2010) puts forward the issue of the causative power of the Word of God in the liturgy (VD, 53, 56). The document teaches that during the celebration of the liturgical rites we are dealing with the Word of God which accomplishes what it says (cf. VD, 53). The biblical message presents us with God as speaking and acting. In the Bible the Word of God has a creative power, thus its essential attribute is its inseparable connection with action. “But when the fullness of time had come” (Gal 4,4), actualizing itself the Word of God turned into the living Gospel in the person of Jesus Christ. Incorporated in Christ the salvific action was consolidated and entrusted to the Church, which through the liturgy prolongs it in time, so that the faithful can unceasingly experience the Lord’s presence “until he comes” (1 Cor 11,26). The salvific presence of Christ in the celebrations of the Church sets the parameters for the performative character of the Word of God in the liturgy.
Teologiczna interpretacja fenomenu „Męskiego Różańca”
Kołodziej, Tomasz (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)
Inicjatywa „Męskiego Różańca” zapoczątkowana w 2018 roku przyciąga dużą liczbę mężczyzn i wpisuje się w trend ożywienia w Kościele katolickim męskiej duchowości. Wydarzenie to odbywa się regularnie w pierwsze soboty miesiąca w różnych miastach w Polsce i poza jej granicami. Jest odpowiedzią na wezwanie Maryi, która w Fatimie wzywała do odprawiania nabożeństwa pięciu pierwszych sobót miesiąca. W inicjatywie „Męskiego Różańca” biorą udział wyłącznie mężczyźni. Nabożeństwo to ma także ciekawą formę, która jednak mieści się w nurcie katolickim. Wydarzenie to pomaga wielu mężczyznom w pogłębianiu swojej wiary jak również męskiej tożsamości. Artykuł ten nie jest kompleksowym badaniem tego zjawiska, lecz próbą teologicznej interpretacji na podstawie badań ankietowych przeprowadzonych na uczestnikach tej inicjatywy w Rzeszowie oraz w oparciu o literaturę teologiczną.
Rola kierownika duchowego w życiu profesor Anny Świderkówny na podstawie listów ojca Augustyna Jankowskiego OSB
Witkowska, Urszula (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)
Przedmiotem artykułu jest refleksja na temat zaangażowania prof. Anny Świderkówny (papirolożki) w działalność popularyzatorską dotyczącą Biblii. Jego tłem jest wieloletnia relacja z kierownikiem duchowym i przyjacielem – ojcem Augustynem Jankowskim OSB – redaktorem naukowym Biblii Tysiąclecia. Podstawą interpretacji twórczości A. Świderkówny są listy duchownego do penitentki pisane na przestrzeni 30 lat, konfrontowane z jej wypowiedziami zawartymi w wywiadzie-rzece pt. Chodzić po wodzie. Dzięki tym źródłom możemy rekonstruować kierunek, w którym zmierza uznana badaczka, a jednocześnie penitentka. Ta relacja ma istotny wpływ na podejmowane przez nią decyzje, w tym także na kształt jej twórczości.

Przeglądaj

Przeglądaj Resovia Sacra, 2022, Tom 29 wg Data wydania