Studia Oecumenica, 2005, T. 5
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/30297
Przeglądaj
Przeglądaj Studia Oecumenica, 2005, T. 5 wg Autor "Chediath, Geevarghese"
Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Metropolitan Bishop of Damiette, A Documentary on the Nestorian Assyrian Church of the East, Its History, Present Condition and Doctrines, (A Serious Ecclésial Ecumenical Case) Cairo 2004.Chediath, Geevarghese (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)Pozycja The Churches of Syriac Tradition in DialogueChediath, Geevarghese (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)Zgodnie z przyjmowanym powszechnie podziałem wyróżnia się istnienie trzech podstawowych tradycji chrześcijańskich: syryjskiej, greckiej i łacińskiej. Spośród nich tradycja syryjska uważana jest za najbliższą Ewangelii, bo z istoty jest tradycją semicką. Jej korzenie sięgają środowiska i mentalności Biblii. Na obecność dziedzictwa i tradycji syryjskiej w chrześcijaństwie uwrażliwił na nowo Sobór Watykański II. Wówczas też rozpoczął się okres wydobywania licznych skarbów duchowych tej tradycji dla dobra całego Kościoła. Obecnie istnieje trzynaście Kościołów przynależących do tradycji syryjskiej, zarówno zachodniej, jak i wschodniej oraz indyjskiej, uchodzącej za odrębną jej wersję, charakterystyczną dla terenu Indii. Kościoły syryjskie podejmują rozległą działalność ekumeniczną, która swój wyraz znajduje w różnych inicjatywach, mających na celu prowadzenie dialogu teologicznego i form praktycznej współpracy. Istnieje cała panorama dialogów pomiędzy różnymi Kościołami syryjskimi, które w ten sposób zmierzają do przywrócenia jedności podzielonego chrześcijaństwa syryjskiego. Największym forum dialogu, skupiającym osiem najważniejszych Kościołów syryjskich, jest Komisja Syryjska, powołana przez wiedeńską fundację Pro Oriente. Komisja ta w ciągu swej niewiele ponad dziesięcioletniej historii odbyła już osiemnaście spotkań, zajmując się kwestią nestorianizmu, chrystologią, wyjaśnieniami terminologicznymi, zwłaszcza z zakresu trynitologii, sakramentami i urzędem Piotra. Podejmowany przez Kościoły syryjskie dialog ekumeniczny nie jest jednak wolny od trudności. Należą do nich głównie konflikty i tarcia pomiędzy różnymi Kościołami tej tradycji, nie zawsze przychylna postawa indyjskich biskupów łacińskich wobec katolickich Kościołów syryjskich, historyczne uprzedzenia ortodoksyjnych Kościołów, zwłaszcza w Indii, wobec Kościoła katolickiego niedostrzegające zmian w katolickiej eklezjologii po Soborze Watykańskim II.Pozycja The Malankara Catholic Catholicos and the CatholicateChediath, Geevarghese (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)Kościół katolicki jest komunią Kościołów sui iuris, które cieszą się równymi prawami i objęte są troską papieża. Wyróżnia się cztery typy takich Kościołów: patriarchalne, arcybiskupie większe, metropolitalne i autonomiczne. W 2005 r. Katolicki Kościół Malankarski jako dotychczasowy Kościół metropolitalny został podniesiony do rangi Kościoła arcybiskupiego większego z prawami Kościoła patriarchalnego, jednakże bez tytułu patriarchy, który zastrzeżony jest dla głowy Kościoła w miejscu starożytnej stolicy apostolskiej. Arcybiskup Większy Katolickiego Kościoła Malankarskiego w nawiązaniu do tradycji syryjskiej i tradycji Indii, na podstawie papieskiego dekretu z dnia 10 lutego 2005 nosi tytuł katolikosa. Decyzja ta została przyjęta we wspólnocie malankarskiej z wielką radością, była bowiem spełnieniem oczekiwań wyrażonych już przed ponad 75 laty przy zawieraniu unii z Rzymem. Kanoniczne objęcie stolicy biskupiej miało miejsce 14 maja 2005 r. w katedrze w Pattom. Ekumenicznym skandalem pozostają jednak ograniczenia jurysdykcyjnej władzy katolikosa spowodowane terytorialnymi granicami na subkontynencie indyjskim. Tymczasem Katolicki Kościół Malankarski pragnie duszpasterską troską obejmować wszystkich swych wyznawców, bez względu na miejsce zamieszkania, stąd rości sobie należne mu prawa. Należy mieć nadzieję, że papież Benedykt XVI spełni obietnicę swego poprzednika, zgodnie z którą katolikos Katolickiego Kościoła Malankarskiego będzie mógł spełniać swoje zadania niezależnie od jakiegokolwiek lokalnego biskupa łacińskiego w Kerali. Katolicki Kościół Malankarski czuje się zobowiązany do podtrzymywania braterskich więzów z innymi Kościołami, zwłaszcza Syro-Malankarskim Kościołem Ortodoksyjnym i Syryjskim Kościołem Ortodoksyjnym. Zobowiązanie to, wynikające z wiary, że wolą Pana jest jedność Kościoła, odwołuje się do eklezjologii Soboru Watykańskiego II i nauczania papieża, którym malankarscy katolicy chcą pozostać wierni.