Studia Oecumenica, 2005, T. 5

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/30297

Przeglądaj

Teraz wyświetlane 1 - 20 z 37

Ne pas confondre unité et uniformité
Rabiej, Stanisław (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
Świat Biblii i świat cywilizacji chińskiej
Klejnowski-Różycki, Dariusz S. (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
The Catholicos of the Malankara Catholic Church
Madey, John (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
Prawdziwa religia w ujęciu Josepha Ratzingera
Bolewski, Jacek (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
Amt der Einheit – im Dienst der Spaltung? Ökumenische Überlegungen zur Ämter frage
Gäde, Gerhard (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
Kwestia urzędu kościelnego należy do nierozwiązanych dotychczas problemów ekumenicznych pomiędzy Kościołem rzymskokatolickim a Kościołami luterańskimi. Sobór Watykański II w odniesieniu do urzędów reformacyjnych stwierdził istnienie defectus ordinis, wskutek czego Kościoły te nie zachowały autentycznej i całej istoty eucharystycznego misterium (por. DE 22). Kontekst wypowiedzi Dekretu o ekumenizmie wskazuje, że defectus ordinis polega przede wszystkim na nieuznaniu sakramentalności ordynacji, a także braku sukcesji apostolskiej. W czym jednak wyraża się istota urzędu kościelnego? Kościół, będący sakramentem zbawienia, swoje istnienie nie zawdzięcza ludzkiej inicjatywie, lecz wyłącznie Słowu Bożemu. Jest on wydarzeniem przepowiadania Słowa Bożego w historii, a zarazem sam powstaje i żyje dzięki słuchaniu Słowa (por. Rz 10,17). Instytucjonalnym wyrazem tej zależności jest rozróżnienie pomiędzy kapłaństwem powszechnym a kapłaństwem urzędowym. Kapłaństwo urzędowe zasadza się na fakcie, że wiara pochodzi ze słuchania. Urząd ma za zadanie przepowiadanie wobec Kościoła tej samej wiary, którą Kościół winien głosić wobec całego świata. Urząd czyni widzialnym fakt, że Bóg w Jezusie Chrystusie znajduje się we wspólnocie wierzących. Jako Kościół gromadzimy się zawsze wraz z Bogiem w Bogu przed Bogiem, tzn. z Synem w Duchu Św. przed Ojcem. Urząd kościelny chroni zatem Lud Boży przed postrzeganiem siebie jako źródła wiary i suwerena Kościoła. Sakramentalny charakter urzędu kościelnego wynika z sakramentalności Kościoła. Implikacją sakramentalnego charakteru Kościoła jest ukazywanie i urzeczywistnianie wspólnoty ludzi z Bogiem. W tym kontekście istotne jest trwanie w sukcesji apostolskiej, która upewnia cały Kościół w tym, że głosi on Słowo, które było w Kościele od samego początku. Zadaniem urzędu jest zatem przepowiadanie historycznego Słowa w aktualnej rzeczywistości. Sukcesja apostolska jest gwarancją, że osoba pełniąca urząd w Kościele jest świadoma swej odpowiedzialności wobec Słowa, którym jest Chrystusa i w widzialny sposób Go reprezentuje wobec wspólnoty. Przedstawione powyżej rozumienie urzędu kościelnego pozwala na sformułowanie kilku ekumenicznie doniosłych wniosków. Z katolickiej perspektywy pomiędzy katolikami i ewangelikami istnieje już wspólnota wiary. Sobór Watykański II określa ją prawdziwą wspólnota w Duchu Św. (por. KK 15). Wspólnota ta stanowi rzeczywistość, której nie może już nic przewyższyć. Celem ekumenizmu jest uczynienie tej wspólnoty widzialną. Kwestią sporną nie jest zatem wiara, lecz sposób, w jaki można ją wyrazić i rozwinąć zgodnie ze swą istotą. Podział Kościoła przesłania to, co w rzeczywistości już istnieje. W nowym świetle jawi się tu kwestia urzędu kościelnego. W dialogu katolicko-luterańskim osiągnięto już znaczne zbliżenia w rozumieniu jego sakramentalnego charakteru, a także sukcesji apostolskiej. Być może należy pójść dalej, szerzej wykorzystując na przykład katolicką naukę o votum sacramenti, według którego samo pragnieniu sakramentu daje udział w pełni łaski sakramentalnej. W tym kontekście należałoby na nowo przemyśleć następstwa sytuacji powstałej w XVI w., która doprowadziła do wyodrębnienia się Kościoła luterańskiego. Niezależnie od przyjętych w przyszłości rozwiązań, pojednanie Kościołów będzie kenotycznym aktem spotkania i prośby o wzajemne wybaczenie zaciągniętych win.
Wyzwania etyczne a dialog ekumeniczny. Wkład Wspólnej Grupy Roboczej Kościoła Rzymskokatolickiego i Światowej Rady Kościołów
Porada, Rajmund (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
Pseudomorfoza czy komplementarność? Rozwój historyczny i dzisiejsza ocena wzajemnych wpływów teologii Wschodu i Zachodu
Oeldemann, Johannes (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
Quaestio resurrectionis. Miłosz, ekumenizm, literatura
Szymik, Jerzy (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
The Eucharist and Ecumenism in the Context of Kerala
Chempakassery, Philip (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
Stan Kerala w Indiach uchodzi za najbardziej „chrześcijański” spośród innych, mimo iż większość zamieszkałej tam ludności nie stanowią chrześcijanie. Historia chrześcijaństwa w Kerali jest niemal tak długa, jak trwanie samego chrześcijaństwa w ogóle. Obecni chrześcijanie są bowiem spadkobiercami chrześcijan św. Tomasza. Siłę oddziaływania oraz moc świadectwa dzisiejszego chrześcijaństwa w Kerali osłabiają występujące podziały między różnymi wspólnotami chrześcijańskimi. Artykuł podejmuje niektóre kwestie teologiczno-eklezjalne, rodzące się w tym społeczno-eklezjalnym kontekście. Należy najpierw uwzględnić fakt, że samo pojęcie ekumenizmu implikuje dążenie do jedności Kościoła, której nie należy rozumieć w sensie jednej tradycji, jednej wizji teologicznej, jednego sposobu celebracji liturgicznej czy jednej dyscypliny kościelnej. Jedność, będąca celem dążeń Kościoła, jest jednością w różnorodności. Centralnym miejscem urzeczywistniania się tej jedności są sakramenty, w szczególności Eucharystia zwana „sakramentem sakramentów” W obrazowy sposób tę rzeczywistość Kościoła ukazują św. Jan i św. Paweł. Czynią to w obrazach winnego krzewu i latorośli oraz Ciała Chrystusa. Uczestnictwo w Eucharystii oznacza udział w życiu Chrystusa. Ci zaś, którzy uczestniczą w życiu Chrystusa nie mogą dzielić się na przeciwstawne sobie wspólnoty. Niestety, taka sytuacja ma miejsce w Kerali, gdzie istnieje obecnie sześć Kościołów chrześcijańskich, powołujących się na starożytną wspólnotę chrześcijan św. Tomasza jako swe źródło. Spośród tych wspólnot tylko dwie trwają obecnie w pełnej widzialnej jedności z Kościołem rzymskim. W kontekście kastowej struktury społeczeństw Indii należy zauważyć, że w Kerali wszyscy chrześcijanie należą do jednej, wyższej kasty, co powinno tym bardziej skłaniać do tworzenia jednego Kościoła. Poza tym większość tych Kościołów posiada to samo dziedzictwo liturgiczne. Szczególnym wyzwaniem dla ekumenicznych dążeń chrześcijan w Kerali jest zatem uświadomienie sobie, tak w wymiarze indywidualnym, jak i wspólnotowym, niedoskonałości i prowizoryczności obecnej sytuacji podziału. Jej zmiana jest także warunkiem wzrostu roli chrześcijan w życiu społecznym Kerali.
Problem decentralizacji Kościoła w teologii Edwarda Schillebeeckxa
Górecki, Jan (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
Luterańskie rozumienie powszechności (katolickości) Kościoła w kontekście dialogu luterańsko-rzymskokatolickiego
Hintz, Marcin (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
Zagadnienie misji do Żydów w świetle Vaticanum II
Ignatowski, Grzegorz (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
The second project of the future Declaration on the Relationship of the Church to Non-Christian Religions „Nostra Aetate” (discussed by the Conciliar Fathers on 28-29 September, 1964) states that „the union of the Jewish people with the Church is part of the Christian hope. Accordingly, and following the teaching of Apostle Paul (cf. Rom. 11,25), the Church expects in unshakable faith and with ardent desire the entrance of that people into the fullness of the people of God established by Christ” Although the Conciliar Fathers expected and hoped for the conversation of the Jews with the Church, many of them demanded the change of that passage because they emphasized that the document should invite the Jewish people to the dialogue with the Christians. The Secretariat for Promoting Christian Unity, which had prepared the project, changed the controversial part of the document, but notwithstanding it added the phrase, which said that the Church must proclaim the cross of Christ as the sign of God’s all-embracing love. The proclamation of the saving truth in Jesus Christ is the essential duty of the Church, which is missionary by her very nature. Actually the Catholic Church rejects the possibility and she does not engage in the mission to the Jewish people. The mission to the Jews is also rejected by the theologians, who, inspired by Ac. 3, 25, Ep 2,11-12 and Rm 9,4, stress that the God’s covenant with the Jewish people endures forever. From the Christian point of view the Jewish people are in an eternal covenant with God, but nevertheless it reaches its fulfilment in the one of Jesus Christ. It is impossible to state that the Jesus Christ came only to the non-Jews. The reasons of the firm rejection of the mission to the Jews could only be understood in the light of the „post-Auschwitz” theology which emphasizes the special importance, the interminable value and the vitality of the Jewish people and the Judaism for the whole world and for the life of the Church.
Un abbozzo degli approcci ecumenici nel pensiero teologico-teodrammatico di Hans Urs von Balthasar
Mycek, Stanisław (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
Niniejszy artykuł podejmuje niektóre punkty teodramatycznej teologii Hansa Ursa von Balthasara w ich ekumenicznym odniesieniu. Najpierw przedstawiono refleksję na temat Trójcy Św. immanentnej i ekonomicznej. Zwrócono uwagę m.in. na takie zagadnienia jak: pozytywność drugiego oraz inwersja trynitarna. W następnym punkcie przedmiotem zainteresowania stałą się Osoba Ducha Świętego, a zwłaszcza zagadnienie Jego pochodzenia immanentnego i misja ekonomiczna. W zakresie chrystologii wyeksponowano przede wszystkim kenozę Chrystusa. W dziedzinie mariologii została naświetlona kwestia współpracy z łaską. Podejmując zagadnienia eklezjologiczne, skoncentrowano się głównie na zasadach eklezjologicznych, zaś pośród zagadnień antropologii przedstawiono obraz człowieka jako poszukującego odpowiedzi na egzystencjalne pytania.
Aleksander Mień i jego „Spotkanie ze zmartwychwstałym Chrystusem”
Pikus, Tadeusz (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
Widzialna jedność Kościoła: doktryna, utopia czy pasja życia?
Glaeser, Zygfryd (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
Mariologia pojednana. Najnowsze osiągnięcia dialogu katolicko-anglikańskiego
Kantyka, Przemysław (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
The latest Roman Catholic-Anglican declaration: “Mary: Grace and Hope in Christ” (“The Settle Declaration”, 2005) tackles one of the most controversial issue in the ecumenical dialogues between Roman Catholicism and the Churches issued of the Reformation, that is mariology. The document is organised around four chapters-axes: Mary According to the Scriptures (A), Mary in the Christian Tradition (B), Mary within the Pattern of Grace and Hope (C) and Mary in the Life of the Church (D). The Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC) have reached a far-going consensus on the studied questions. The conclusions of the statement are as follows: – It is impossible to be faithful to the Scripture without giving the due attention to the person of Mary; – both traditions agree on the central importance of the Theotokos not only in the theological controversies, but also in interpreting and celebrating Mary’s place in the plan of salvation; – God has taken the Blessed Virgin Mary in the fullness of her person into his glory. This faith is consonant with Scripture and can be understood only in the light of Scripture; – in view of her vocation to be the Mother of God, Christ’s redeeming Work reached “back” in Mary to the depth of her being and to her earliest beginnings; – the teaching about Mary in the two definitions of Assumption and the Immaculate Conception, understood within the biblical pattern of the economy of hope and grace, can be said to be consonant with the teaching of the Scriptures and the ancient common traditions; – Mary has a continuing ministry which serves the ministry of Christ, our unique mediator; – Mary and the saints pray for the whole Church and the practice of asking Mary and the saints to pray for us is not communion-dividing. The most encouraging, however, is the proclamation of non-existence of the continuing theological reasons for ecclesial division on the matters of mariology.
Karl Barth redivivus
Nossol, Alfons (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
Ökumene als Auftrag und Geschenk. Die Einheit der Christen zwischen Vision und Wirklichkeit
Türk, Matthias (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
Teologia hermeneutyczna formuły „Extra Ecclesiam nulla salus” w kontekście potrzeb dialogu międzyreligijnego
Kubacki, Zbigniew (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
The Churches of Syriac Tradition in Dialogue
Chediath, Geevarghese (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
Zgodnie z przyjmowanym powszechnie podziałem wyróżnia się istnienie trzech podstawowych tradycji chrześcijańskich: syryjskiej, greckiej i łacińskiej. Spośród nich tradycja syryjska uważana jest za najbliższą Ewangelii, bo z istoty jest tradycją semicką. Jej korzenie sięgają środowiska i mentalności Biblii. Na obecność dziedzictwa i tradycji syryjskiej w chrześcijaństwie uwrażliwił na nowo Sobór Watykański II. Wówczas też rozpoczął się okres wydobywania licznych skarbów duchowych tej tradycji dla dobra całego Kościoła. Obecnie istnieje trzynaście Kościołów przynależących do tradycji syryjskiej, zarówno zachodniej, jak i wschodniej oraz indyjskiej, uchodzącej za odrębną jej wersję, charakterystyczną dla terenu Indii. Kościoły syryjskie podejmują rozległą działalność ekumeniczną, która swój wyraz znajduje w różnych inicjatywach, mających na celu prowadzenie dialogu teologicznego i form praktycznej współpracy. Istnieje cała panorama dialogów pomiędzy różnymi Kościołami syryjskimi, które w ten sposób zmierzają do przywrócenia jedności podzielonego chrześcijaństwa syryjskiego. Największym forum dialogu, skupiającym osiem najważniejszych Kościołów syryjskich, jest Komisja Syryjska, powołana przez wiedeńską fundację Pro Oriente. Komisja ta w ciągu swej niewiele ponad dziesięcioletniej historii odbyła już osiemnaście spotkań, zajmując się kwestią nestorianizmu, chrystologią, wyjaśnieniami terminologicznymi, zwłaszcza z zakresu trynitologii, sakramentami i urzędem Piotra. Podejmowany przez Kościoły syryjskie dialog ekumeniczny nie jest jednak wolny od trudności. Należą do nich głównie konflikty i tarcia pomiędzy różnymi Kościołami tej tradycji, nie zawsze przychylna postawa indyjskich biskupów łacińskich wobec katolickich Kościołów syryjskich, historyczne uprzedzenia ortodoksyjnych Kościołów, zwłaszcza w Indii, wobec Kościoła katolickiego niedostrzegające zmian w katolickiej eklezjologii po Soborze Watykańskim II.

Przeglądaj

Przeglądaj Studia Oecumenica, 2005, T. 5 wg Data wydania