Analecta Cracoviensia, 1997, T. 29
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/8333
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja Związki świętej Jadwigi Królowej z Jasną GórąZbudniewek, Janusz (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)Pozycja Struktura ducha ludzkiego według Bernarda LonerganaOko, Dariusz (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)Pozycja Bernardynki warszawskie (1496-1818)Murawiec, Wiesław (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)The Bernardine sisters in Warsaw were a female members of Third Order of St. Francis of Assisi and they had monasteries placed in proximity of Bernardine friers’churches. Theirs religious homes was erected following the exemple of the first italian nunnery under the name of blessed Angelina of Marscianis (†1435) in Foligno. The first religious home of Bernardine nuns in Poland was bilt in Cracow in the fifties of XV century, it was mentioned in documental (1514) as the monasteiy with full rights and its Mother Superior was Elisabeth Golińska. The first sisters was recruited from the nobility and the townpeople and they was depended on Bernardine friers’ provincial. They was visited and reformed by provincial B. Gąsiorek at the last years of XVI century. They accepted then monastic enclosure (1595), but there were a few of nuns, who didn’t accept the enclosure and inhabited in theirs own home as secular women under the name “the noble descent widows and virgins”. The Bernardine reformed sisters had instead own church under the title of St. Clara founded by Stanisław Warszewicki (1617). The community of Bernardine nuns in Warsaw existed only until year 1818, when theirs monastery and church were dissolved.Pozycja Główne koncepcje teologii. Zarys historycznyDzidek, Tadeusz (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)Pozycja Udział kardynała Karola Wojtyły w nadzwyczajnym synodzie biskupów w roku 1969Dyduch, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)Pozycja John Hick - teolog religijnego pluralizmuChrzanowski, Grzegorz (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)Hick claims that in a modern theology of religions there should be a shift from an exclusive paradigm into a pluralistic one. The exclusive model is based on the belief that Jesus Christ is the only mediator of salvation and that there is no salvation outside the Church. The pluralistic model, on the other hand, recognizes equal authenticity and soteriological value of all other religions. Hick justifies his revolutionary opinions by highlighting a dissonance between two basic Christian axioms. The first one says that God wants everybody to be saved and the second one adds that the latter can only be had through Jesus Christ as the only mediator with God. Furthermore, Hick goes on to say that the Revelation of God in Christ is not an ultimate one and that Christ himself was only one of many religious figures in history who was given divine features. According to Hick in Christian theology there has been an unjustified transition from a metaphorically understood son of God to a metaphysical understanding of Christ as God the Son, the second Person of the Holy Trinity. The study of Hick’s conception pointed out the pluralistic hipothesis adjusts separate religions into a one meta-theory and changes their image. In consequence the religions are presented differently from how they perceive themselves. Moreover, it is impossible to sustain the conviction about the God’s universal will of salvation without the Christological dogma. It was Jesus who revealed the Truth about God and that Truth can only be affirmed through his Divine authority. There are other difficulties in accepting the pluralistic hipothesis because the perciving of God as a Person contradicts the principal beliefs of buddism and hinduism. The conviction that the ultimate Reality is the God of love could be questioned if there are many other authentic images of that Reality. It must be added that there are than no criteria which would allow to decide which one of them is the true one. Finally, one can only conclude that Hick’s philosophy cannot be treated as a Christian theology of religion because by placing Christianity in a wider pluralistic paradigm it denies one of the essential truth of faith: the Christological dogma.Pozycja Psychologiczny aspekt recepcji kazań. Przegląd badań empirycznychChaim, Władysław (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)The study focuses on psychological aspect of the reception of sermons, based on a theory and methods taken from social sciences. The sections of those findings are as follows: the study of the reception of sermons in connection with dynamic of actualisation of the content of sermons; the study of some aspect of the reception of sermons in connection with an expectation of sermons, and the study of reception of sermons in connection with religious attitude. Finally all the most important achievements were matched, shortcomings were pointed to, and the need of further psychological study of reception of sermons was suggested.Pozycja Die Identität in der Nichtidentität der Erwählung zur Verantwartung für den AnderenCasper, Bernhard (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)Artykuł rozpoczyna się od filozoficzno-historycznego przeglądu rozwoju pojęcia „identyczność”, od Parmenidesa do Heideggera i Lévinasa. Z kolei przechodzi do omówienia tytułowej problematyki w czterech rozdziałach: (1) Odpowiedzialność jako źródło uczasowienia bytu ludzkiego; (2) Zniesienie intencjonalnego schematu i danej w nim tożsamości; (3) Nieskończoność poznania do bycia-zakładnikiem za kogoś innego; (4) Tożsamość jako wybór. W refleksji końcowej autor widzi główne zadanie filozofii w wytyczaniu dróg ludzkiej wolności wśród zła, w jakim żyjemy. Takie myślenie może być ekspiacją drugiej osoby. Jeśli chce być myśleniem sięgającym źródeł, musi być pokutowaniem w tej historycznej sytuacji, określanej jako „nadwyżka bezsensowności nad sensem”. Myślący zaś będzie mógł przygotować drogę do głoszenia tego, który swoim konkretnym byciem pokutuje za winy świata i w którym objawia się nam Bóg.Pozycja Królowa Jadwiga we współczesnych encyklopediach i leksykonachBaran, Zbigniew (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)Writing this paper, I wanted to answer the question: W hat is the significance of Queen Hedwig (1374—1399) in Europe at the end of the 20th century? A review of about fifty encyclopaedic and lexicographic entries gave general information about the knowledge of Europeans on the Queen. The Queen is presented in these entries as the daughter of Louis I, the King of both Hungary and Poland, and the wife of Jogaila (Jagiełło), the Grand Duke of Lithuania, with whom the Polish nobles negotiated the politically advantageous Union of Krevo (Krewo, Krewa), the union between the Kingdom of Poland and the Grand Duchy of Lithuania. She is also presented as the King (Lat. rex) of Poland. Only few entries inform, for example, that she was a patron of religion and scholarship, that she promoted the Christian development of Lithuania, or that she inspired the restoration of the university in Cracow (Kraków). Sometimes but not often, authors of entries inform, for example, that Queen Hedwig accompanied by the knight army went on a campaign to regain Galicia (Ruś Halicka) for the Kingdom of Poland, or they present the personality of the Polish Queen. Summarizing this review of encyclopaedic entries, I would like to note that they are an example of an unsatisfactory knowledge of Queen’s importance for Europe which is the result of ignorance of the history of Poland and its place in european history. Only entries in the Enciclopedia Luso-Brasileira de Cultura, the Lexikon des Mittelalters, the Lexikon für Theologie und Kirche, the Meyers enzyklopädisches Lexikon in 25 Bänden, the Svensk Uppslagsbok, and the Ukraińska radjanska Enciklopedija present the Queen satisfactorily. In my opinion, it seems that Queen Hedwig has not entered yet the history of Europe and European culture for good.Pozycja Sześć wieków Wydziału Teologicznego w KrakowiePiech, Stanisław (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)Pozycja Kerygma und Sophia. Zum Verhältnis von Glaube und WissenWoschitz, Karl M. (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)Artykuł, dedykowany Papieskiej Akademii Teologicznej na jej jubileusz 600-lecia, dotyczy problem u starszego niż chrześcijaństwo, ale przez nie o wiele ostrzej postawionego problem u relacji wiary i wiedzy. Bo co mają począć chrześcijanie z mądrością i wiedzą tego świata, skoro wydają się one dezawuowane przez samego Apostoła Narodów? Kto miał więcej racji już u początków Kościoła: Tertulian, radykalnie negujący mądrość tego świata, czy też św. Justyn, widzący w niej jakąś wartość, starający się o jej wyważoną syntezę z Ewangelią? A wiadomo, że te dwie postacie stały się archetypam i późniejszych rozwiązań. Kontynuację postawy Tertuliana znajdujemy bardziej w protestantyzmie, a kontynuację postawy św. Justyna bardziej w katolicyzmie, również w stanowisku autora. Zwraca on uwagę, że krytyczne słowa św. Pawła o mądrości tego świata dotyczą bardziej gnozy niż autentycznej greckiej filozofii i negują nie tyle jej prawdziwość, co zdolność zbawczą. Potwierdzają to nie wprost filozofowie-ateiści, kiedy chcą mieć „nadzieję wbrew nadziei”. Także naukowo-techniczny rozum ma metafizyczne tęsknoty, także on szuka religii bodaj dla jej pocieszającej funkcji, jeśli nie dla jej wewnętrznej prawdy, jeśli nie dla jej praktycznych konsekwencji i wymagań. W tej sytuacji trzeba umieć pokazać, że nie dlatego wierzy się, aby życie miało sens, ale ma ono sens dlatego, że jest wiara. W tym zadaniu nieodzowna jest mądrość, filozofia, poznanie. Człowiek może przyjąć również objawienie tylko poprzez swój rozum, tylko poprzez to, co już wcześniej zrozumiał i poznał. Nawet jeśli wie, że pytając jest zawsze już wcześniej zapytany przez łaskę, nawet jeśli wie, że „duch krzyża” nieraz okazuje się i pozostaje „krzyżem ducha”, ale w świadomości, że przecież wiara jest darem tego, który jest samym rozumem.Pozycja Izajasz Boner, augustianin (ok. 1400-1471). I. Profesor Uniwersytetu KrakowskiegoSzelińska, Wacława (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)Pozycja Szczęście i cierpienie BogaSzczurek, Jan Daniel (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)Pozycja Związki Wrocławia z Krakowem w okresie średniowieczaSwastek, Józef (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)Pozycja Patrologia w Polsce (1945-1997)Starowieyski, Marek (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)Pozycja Znajomość komentarza Marsyliusza z Inghen do „Sentencji” Piotra Lombarda u krakowskich teologów średniowiecznychMarkowski, Mieczysław (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)Pozycja Większość głosów wymagana do wyboru papieża według konstytucji apostolskiej Jana Pawła II „Universi Dominici gregis”Majer, Piotr (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)Pozycja Das Wort der Verkündigung und die "Rahmenthemen” der christlichen KunstLange, Günter (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)Legendy o obrazach, jak na przykład ta o malarzu-ewangeliście Łukaszu, łatwo zamazują fakt historyczny: chrześcijaństwo nie zaczęło się jako religia obrazu. Umieszczanie słowa biblijnego i obrazu biblijnego w tych samych ramach czasowych i na tym samym poziomie pod względem doniosłości jest nie tylko „apokryfem”, ale pociąga za sobą także religijno-pedagogiczne niedowartościowanie obrazów. Na Wschodzie bowiem słowo i obraz są stawiane na równi, na Zachodzie natomiast obrazy uznaje się za namiastkę Biblii dla analfabetów. Żadna z tych postaw nie jest słuszna wobec pośrednictwa obrazu. Obraz jest pośrednikiem sui generis: przemawia on przez płaszczyznę, kolor i linię, i dlatego nie daje się zdefiniować tylko przez odniesienie do słowa. Relację słowo-obraz można określić w oparciu o obraz Chrystusa. Nicejską współistotność Chrystusa z Bogiem można - ściśle rzecz biorąc - zabezpieczyć nie przez formy obrazowe, lecz jedynie przez jednoznaczny podpis obrazu. Czysto wizualna zawartość obrazu dostarcza często ludzkiego „ramowego tematu” (Jan Białostocki), który wymaga dookreślenia przez słowa albo przez układ artystyczny, aby obraz mógł jednoznacznie oddziaływać na katechezie. Nauczyciel religii jest nie tylko rzecznikiem chrześcijańskiej jednoznaczności. Dziś jest on też rzecznikiem ludzkich tematów ramowych, z którymi zlewa się chrześcijańskie przesłanie przekazywane w obrazach.Pozycja Relacja biskupa Andrzeja Rawy Gawrońskiego z 1807 roku o stanie diecezji krakowskiejKumor, Bolesław (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)Pozycja Dług wdzięczności Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie wobec ks. prof. Konstantego MichalskiegoKubiś, Adam (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)
- «
- 1 (current)
- 2
- 3
- »