Studia Diecezji Radomskiej, 2020-2021, t. 12-13
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/38539
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja Cela mnicha w duchowości i formacji ojców pustyni w świetle „Apoftegmatów”Wianowski, Leszek (Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE, 2021)Cela mnicha stanowi główne miejsce jego duchowego rozwoju. Jej wymiar egzystencjalny polega na zabezpieczeniu elementarnych potrzeb mnicha, nie jest jednak najważniejszy. Cela ma służyć natomiast do realizacji jego celów duchowych poprzez modlitwę, ascezę i prowadzenie walki duchowej. Dlatego można mówić o jej konsekracyjnym charakterze.Pozycja Salvarani, Teologia per tempi incerti, Editori La Terza, Bari 2018, pp. 199.Jaśkiewicz, Sylwester (Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE, 2021)Pozycja Zagrożenia więzi małżeńsko-rodzinnych w niektórych dokumentach papieskichRzepka, Kamila (Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE, 2021)Niniejszy artykuł podejmuje tematykę zagrożeń dla więzi małżeńsko-rodzinnych w nauczaniu papieży. W pierwszej kolejności ukazuje teologiczny wzór więzi małżeńskiej i rodzinnej w relacji Chrystusa i Kościoła oraz w relacji Trzech Osób Boskich. W dalszej kolejności omawia zagrożenia płynące dla więzi ujęte w nauczaniu papieskim przed Soborem Watykańskim II. Wśród nich najczęściej wskazywane były zagrożenia dla więzi sakramentalnej, więzi miłości oraz więzi religijnej w rodzinie. Bardziej rozwiniętą tematykę zagrożeń więzi widać u papieży posoborowych. W swoim nauczaniu zwracają oni uwagę na pojawiający się w wielu obszarach życia małżeńskiego i rodzinnego egoizm, destrukcyjne oddziaływania w ramach więzi ekonomiczno-gospodarczej w rodzinie oraz postmodernistyczne i indywidualistyczne przejawy zachowań, a także zagrożenia płynące dla więzi rekreacyjno-towarzyskiej. Analiza zagrożeń skłania do wypracowania nowych sposobów towarzyszenia małżonkom i rodzinom we współczesnym świecie.Pozycja Stopień uzależnienia od gier komputerowych a samoocena młodzieżyŚliwak, Jacek; Zarosińska, Dominika; Grzyb, Julia (Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE, 2021)Celem niniejszego opracowania jest ustalenie relacji między stopniem uzależnienia od gier komputerowych a poziomem samooceny ogólnej oraz jej poszczególnych komponentów wśród młodzieży. W badaniach udział wzięło 104 uczniów w wieku 14-16 lat, korzystających z gier komputerowych. W projekcie posłużono się Kwestionariuszem GAS (do weryfikacji stopnia uzależnienia od gier komputerowych) i Kwestionariuszem MSEI (służącym do badania samooceny). Wyniki badań nie potwierdziły, że stopień uzależnienia od gier komputerowych koreluje z samooceną ogólną (H1). Podkreślono natomiast związki pomiędzy odczuwanym wsparciem a dwoma kryteriami uzależnienia, to jest: konfliktem i problemami (H2). Zweryfikowanie związku pomiędzy poziomem uzależnienia a oceną swojej atrakcyjności fizycznej u młodzieży gimnazjalnej nie znalazło swego potwierdzenia w całości grupy. Jednak w rozróżnieniu na płeć pojawiły się korelacje związane z tym komponentem samooceny w grupie dziewcząt. Korelacja ta okazała się wprost proporcjonalna, o umiarkowanej sile związku (H3). Hipoteza 4, dotycząca związków zaangażowania w gry i kondycji fizycznej, nie została potwierdzona w całości grupy badanych, ale rezultaty w grupie chłopców wykazały istotne, odwrotnie proporcjonalne korelacje pomiędzy witalnością a ogólnym wynikiem zaangażowania oraz kryterium istotności i problemów. Wyniki uwypukliły także relacje poziomu uzależnienia od gier ze stopniem samoakceptacji moralnej (H5) oraz stopniem obronnego wzmacniania samooceny (H6).Pozycja Próba rekonstrukcji doświadczenia symbolicznego w języku kaznodziejskimPłusa, Sławomir (Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE, 2021)Model doświadczenia symbolicznego, jaki opracował niemiecki pastoralista Heribert Wahl, jest uniwersalnym opisem dla każdej formy duszpasterskiej pracy. Jego istotą jest zbudowanie takiej relacji pomiędzy podmiotem (Selbst) a obiektem podmiotowym (Selbstobjekt), który zaspokaja podstawowe potrzeby człowieka, zwłaszcza na płaszczyźnie emocjonalno-duchowej. Relacja ta dla podmiotu jest życiodajna. Istotny dla tego procesu jest dobór znaku (Symbol Zeichen), przez który może zaistnieć doświadczenie symboliczne, tzn. może powstać taki proces komunikacji, który umożliwia zaktualizowanie tej życiodajnej relacji w kontekście egzystencjalnej sytuacji odbiorcy. Analiza kazania ks. Jerzego Popiełuszki pokazuje, że doświadczenie symboliczne może rzeczywiście zaistnieć w przekazie kaznodziejskim.Pozycja Vincenzo Palumbo, La misericordia di Dio tra sofferenza e compassione. La «via» della teologia italiana contemporanea, Edizioni Dehoniane Bologna (EDB), Bologna 2018, ss. 350.Jaśkiewicz, Sylwester (Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE, 2021)Pozycja 150 lat kościoła parafialnego w Pawłowie (1871-2021)Orczyk, Adam (Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE, 2021)Parafia Pawłów powstała przed 1326 r. Od czasów średniowiecza aż do wybudowania obecnej świątyni, istniały tu dwa kościoły drewniane. Pierwszy, wzniesiony przez nieznanego z imienia opata klasztoru benedyktynów na Świętym Krzyżu w początkach XIV w., a być może jeszcze w XIII stuleciu, i drugi, wystawiony bądź gruntownie odnowiony przez opata świętokrzyskiego Antoniego Teodora Karskiego w 1752 r. Kościół ten spłonął w 1836 r. Zanim wzniesiono obecny murowany kościół w 1871 r., upłynęło kilkadziesiąt lat. W tym czasie parafianie modlili się w tymczasowej drewnianej kaplicy. Z powodu szczupłości środków finansowych i braku wsparcia właściwego kolatora (patrona) budowa kościoła przeciągała się. Od podjęcia decyzji o jego budowie przez dozór kościelny do wzniesienia budynku (bez wieży) upłynęło ponad 20 lat (1850-1871). Proboszczem parafii był w tym czasie ks. Jan Strachowski (1853-1883), na którego barki spadło to niełatwe zadanie. Na początku XX w. wieżę kościoła wzniósł własnym kosztem Leon Bielski, dzierżawca bądź właściciel majątku dworskiego (poklasztomego) w Rzepinie. Jeszcze przed końcem XIX w. zdołano należycie wyposażyć świątynię, a wraz z upływem czasu konieczna stawała się jej renowacja.Pozycja Teologia Wielkiego Piątku w ujęciu Wacława Hryniewicza OMIKopciński, Michał (Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE, 2021)Teologia Wielkiego Piątku w ujęciu Wacława Hryniewicza OMI jest składową szerokiego zagadnienia teologii paschalnej. W swoich rozważaniach, nawiązując do tradycji Kościoła Wschodniego, łączy wielkopiątkowy dramat z kenozą Syna Bożego zapoczątkowaną w akcie Wcielenia. Jezus Chrystus narodził się bowiem po to, by umrzeć i w ten sposób przeprowadzić zagubioną ludzkość ze strachu i grozy śmierci do nadziei nowego życia. Kolejnymi ważnymi elementami teologii lubelskiego ekumenisty są moment opuszczenia Jezusa w Getsemani oraz znak krzyża, będący sam w sobie rzeczywistością zbawczą. Wpatrzony w ikonę Ukrzyżowanego Hryniewicz widzi w Nim od razu żyjącego i zmartwychwstałego Króla, ponieważ nie sposób oddzielić misterium Wielkiego Piątku od całości wydarzenia Paschy.Pozycja Tradycja i Magisterium Kościoła jako źródło przepowiadania w przekazie kaznodziejskim sługi Bożego biskupa Piotra GołębiowskiegoKacprzak, Radosław (Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE, 2021)Tradycja i Magisterium Kościoła to istotnie ważne źródła przepowiadania, które rzadko są wykorzystywane w przepowiadaniu. Sługa Boży biskup Piotr Gołębiowski wiele razy odnosił się do nich w swoim kaznodziejstwie zarówno w homiliach maryjnych i okolicznościowych, jak również w tych głoszonych w ciągu roku liturgicznego. W swojej praktyce kaznodziejskiej, wyjaśniając prawdy wiary oraz analizując aktualną sytuację społeczną i kulturową, posługiwał się nauczaniem papieży i soborów a także wykorzystywał bogactwo wypowiedzi Ojców Kościoła. W jego kaznodziejstwie cenne jest wykorzystywanie tych źródeł, które są dużą pomocą w poznaniu oficjalnego nauczania Kościoła w wielu ważnych kwestiach. Przepowiadanie biskupa Piotra Gołębiowskiego może być inspiracją dla kaznodziejów, by opierali swe rozważania nie tylko na Piśmie Świętym i liturgii czy też doświadczeniu życiowym słuchaczy, ale również korzystali z bogactwa Tradycji i Magisterium Kościoła, zwłaszcza w dzisiejszych czasach, pełnych niepokoju i zamętu.Pozycja Koncepcja osoby ludzkiej w fenomenologiiJędrzejewski, Andrzej (Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE, 2021)Problematyka antropologiczna stanowi ważny przedmiot zainteresowania najważniejszych przedstawicieli fenomenologii: Edmunda Husserla, Maxa Schelera i Romana Ingardena. Różnice w rozumieniu i opisie człowieka nie pozwalają na przedstawienie jednej fenomenologicznej koncepcji osoby ludzkiej. Wspólne dla wszystkich autorów jest uznanie złożoności osoby ludzkiej z elementu duchowego (dusza, świadome siebie Ja), psychicznego i fizycznego (cielesnego), ale zarówno status bytowy poszczególnych elementów, jak i wzajemne między nimi relacje, są różnie ujęte przez poszczególnych autorów. Każdy z nich podkreśla jednak podmiotowość, nieredukowalność i transcendowanie całego świata rzeczy przez osobę ludzką, dając tym samym przynajmniej podstawy do budowania personalistycznej antropologii.Pozycja Caritas apostolica jako główna cnota powołania kapłańskiego według kardynała Stefana WyszyńskiegoJaśkiewicz, Sylwester (Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE, 2021)Kardynał Wyszyński był głęboko przekonany, że w życiu kapłana maior honorum caritas est (1 Kor 13,13), każda miłość bierze swój początek z Boga, bo „Bóg jest miłością” (1 J 4,8.16). Prymas Tysiąclecia często odwoływał się do tej najkrótszej definicji Boga. Z wielkim upodobaniem kontemplował miłość Ojca Niebieskiego, Ojcową miłość, która w swym udzielaniu się światu (ad extra) objawiła się najpełniej w misterium paschalnym Syna oraz w rozlaniu do serc ludzkich miłości przez Ducha Świętego. Bóg nie tylko daje miłość, ale i uzdalnia serce człowieka do jej przyjęcia. Miłość apostolska (caritas apostolica) jako cnota teologalna, jako nadprzyrodzone uzdolnienie człowieka do czynienia dzieł miłości, nie zna ani barier ani granic. Obejmuje bowiem nie tylko tych, którzy w jakikolwiek sposób cierpią lub są w potrzebie, ale i tych, którzy o Bogu i Jego miłości jeszcze nie słyszeli. Uprzywilejowanym środowiskiem miłości jest Kościół jako nadprzyrodzona organizacja miłości. O tym jak bardzo kapłaństwo powinno utożsamiać się z miłością apostolską świadczy najlepiej używane zamiennie przez kardynała Wyszyńskiego określenie „usposobienie apostolskie”. Prymas Tysiąclecia miłość apostolską kapłana łączy najczęściej z entuzjazmem, bo bez entuzjazmu nie ma apostolstwa. W każdej sytuacji kapłańskie serce może liczyć na pomoc Matki pięknej miłości, która czuwa nad miłością w świecie.Pozycja Recenzja pracy zbiorowej wydanej przez Kurię Diecezji Radomskiej, Klub Inteligencji Katolickiej im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Radomiu i Stowarzyszenie Verum Pulchrum Bonum (Stowarzyszenie „Młyńska”) zatytułowanej „Mistyczka z Radomia ‒ Wanda Malczewska” pod red. bpa Piotra Turzyńskiego, Wydawnictwo Naukowe ŁUKASIEWICZ ‒ Instytut Technologii Eksploatacji, wydanie pierwsze Radom 2019, ISBN 978-83-7789-605-1, ss. 170; wydanie drugie rozszerzone i uzupełnione Radom 2020, ISBN 978-83-7789-621-1, ss. 254.Jagodziński, Marek (Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE, 2021)Pozycja Do czego potrzebne są w Kościele synody lokalne?Jagodziński, Marek (Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE, 2021)Ponowne odkrycie elementu synodalnego związane jest z wizją Kościoła jako komunii. Przyniosło ono ze sobą uznanie podmiotowości wszystkich wiernych i dowartościowanie Kościołów lokalnych. Fundamentalnym źródłem synodalności Kościoła jest namaszczenie chrzcielne wszystkich chrześcijan, dzięki któremu istnieje też zmysł wiary Ludu Bożego. Organiczna komunia kościelna i duchowość komunii mają sprzyjać strukturom aktywnej współpracy wiernych. Synod diecezjalny ma służyć zastosowaniu i adaptacji prawa Kościoła powszechnego do partykularnej sytuacji diecezji; wskazywać metody działań apostolskich, pokonywania trudności, inspirowania działań i inicjatyw; proponować zdrową naukę oraz korygować błędy w wierze lub moralności. Synody diecezjalne nie wypełniają już dzisiaj zadań administracyjnych, ale mają jednoczyć i służyć pomocą. Na uwagę zasługują także próby pneumatologicznego poszerzenia ich koncepcji. Można także ‒ w analogii do instytucji Synodu Biskupów ‒ dostrzec ich funkcje informacji i korekty wzajemnej oraz rozwoju i promocji Kościoła, a także wspierania recepcji nauczania i praktyki kościelnej.Pozycja Patriotyczny wymiar życia i działalności bł. Honorata Koźmińskiego (1829-1916)Iatalese, Federico (Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE, 2021)Bł. Honorat Koźmiński (1829-1916) to wyjątkowa postać w dziejach Kościoła w Polsce w okresie zaborów. Przyszedł na świat w małomiasteczkowym środowisku (Biała Podlaska) we wschodniej części okrojonego Królestwa Polskiego, które, wcielone do Rosji, przed powstaniem styczniowym cieszyło się szczątkową autonomią, a po nim, jako tzw. „Priwislinskij Kraj”, zostało poddane bezwzględnej polityce rusyfikacyjnej. Represyjna polityka władz carskich nie oszczędziła także Kościoła katolickiego, w tym zwłaszcza zakonów żyjących według tradycyjnych reguł. W takich okolicznościach i na skutek osobistych doświadczeń o. Honorata dojrzała idea powołania do życia bezhabitowych (ukrytych) zgromadzeń zakonnych, które ‒ żyjąc w świeckim środowisku ‒ miały realizować w specyficznej formie charyzmat życia zakonnego. Jednocześnie posługa ta, oprócz celów czysto religijnych, związanych z własnym uświęceniem ich członków, otrzymała wyraźnie prospołeczny i narodowy charakter. Powstałe zgromadzenia przetrwały próbę czasu i po dziś dzień pełnią swoją misję nie tylko w Polsce, ale i poza jej granicami.Pozycja Strażnicy (nie)porządku publicznego. Policja i jej funkcjonariusze w „Trylogii grobiańskiej” Krzysztofa A. ZajasaGłąb, Grzegorz (Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE, 2021)Powieści Krzysztofa A. Zajasa: „Ludzie w nienawiści” (2014), „Mroczny krąg” (2015) i „Z otchłani” (2016), tworzące tzw. „Trylogię grobiańską”, są kryminałami miejskimi o problematyce społeczno-obyczajowej, czy też psychologiczno-obyczajowej. Podstawowym wątkiem fabularnym owych książek są perypetie funkcjonariuszy krakowskiej policji z komendy przy ulicy Mogilskiej, w związku ze śledztwem prowadzonym w sprawie tajemniczych morderstw na ludziach, którzy w przeszłości dopuścili się przestępstw, unikając przy tym odpowiedzialności karnej. W artystycznej wizji Zajasa policjanci to w zdecydowanej większości pozbawieni etycznego kręgosłupa karierowicze i zdegenerowani przez korupcję urzędnicy ‒ persony osobowościowo przeciętne i apatyczne. W opozycji znajduje się wprawdzie etos funkcjonariusza będącego na służbie, wierzącego w ideały i uważającego swoją pracę za społecznie użyteczną, ale niestety nie rozświetla on pesymistycznej imaginacji twórcy. Trylogia grobiańska, prezentując spójną historię Mściciela i jego następców, zdarzenia i postacie ukazuje z perspektywy indolencji i hipokryzji licznych polskich instytucji publicznych, co sprawia, że wątek kryminalny z pościgami, poszlakami, przesłuchaniami i spektakularnymi akcjami, nie stanowi dominanty kompozycyjnej cyklu - istnieje raczej jako parawan dla krytycznego, „nieturystycznego” widzenia rodzimej rzeczywistości społecznej. Pisarz formuje głos buntu wobec tuszowania spraw pedofilii w Kościele katolickim, a także wyraża swoją niezgodę na nieudolność sądów i bezradność policji. W przekazie Zajasa polski system prawny nie zapewnia sprawiedliwości, a jedynie ją imituje, tworząc struktury państwa urzędniczego, fasadowego i dysfunkcyjnego. W tym kontekście nawet postacie godnie i uczciwie służące „dobru wspólnemu” (funkcjonariusze policji ‒ Andrzej Krzycki, Lucjan Bałyś, Jerzy Gargulski, Dominika Rodriguez de Huezo) jawią się w analizowanych powieściach nie tyle jako obrońcy ładu społecznego i bezpieczeństwa obywateli, ile jako stróżowie publicznego (nie)porządku.Pozycja Kerygmat w Pawłowej argumentacji o zmartwychwstaniu w 1 Kor 15,1-34Czajka, Sławomir (Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE, 2021)Paweł Apostoł w i Kor 15 przedstawia kerygmat jako najstarszą formę wyznania wiary pierwotnej wspólnoty. Jej treścią jest fakt śmierci, pogrzebania i zmartwychwstania Chrystusa. Ponadto dołącza listę świadków, którzy widzieli Jezusa Zmartwychwstałego, poczynając od Piotra, którego nazywa Kefasem aż po swoje własne świadectwo jako najmniejszego z apostołów. Ta tematyka zostaje podjęta z powodu problemu niezrozumienia faktu zmartwychwstania umarłych przez niektórych chrześcijan korynckich. Jest to o tyle ważne, ponieważ wiara w zmartwychwstanie jest naturalną konsekwencją dla każdego wierzącego. Negowanie tego faktu jest niezrozumieniem Ewangelii, którą głosił Apostoł. Według Pawła negacja zmartwychwstania umarłych jest również zaprzeczeniem zmartwychwstania Jezusa. W rozdziale 15 możemy odnaleźć elementy retoryki klasycznej tak dobrze znanej i używanej w czasach Pawła. Apostoł, chcąc przekonać chrześcijan do swej argumentacji, musiał używać wszystkich możliwych środków do osiągnięcia tego celu.